یادش بخیر
یادش بخیر کلاس چهارم ابتدایی، توی کتاب فارسیمون یک پسر هلندی بود که انگشتش رو گذاشته بود توی سوراخ سد تا سد خراب نشه!!
قهرمانی که با اسم و خاطره‌اش بزرگ شدیم!!
“پطروس”
سال‌ها بعد فهمیدیم که اسم واقعی پطروس، هانس بوده است!!
تازه هانس هم یک شخصیت تخیلی بوده که یک نویسنده آمریکایی به نام “مری میپ داچ” آن را نوشته بود!!
بعدها، هلندی‌ها از این قهرمان خیالی که خودشون هم نمی‌شناختنش، یک مجسمه ساختند!!
خود هلندی‌ها خبر نداشتند که ما نسل در نسل با خاطره پطروس بزرگ شدیم!!
اما توی همون روزها، سرزمین ما پر از قهرمان بود!!
قهرمان‌هایی که هم اسم‌هاشون واقعی بود و هم داستان‌هاشون!!
شهید ابراهیم هادی:
جوانی که با لب تشنه و تا آخرین نفس، توی کانال کمیل ماند و برای همیشه ستاره آنجا شد؛ کسی که پوست و گوشتش، بخشی از خاک کانال کمیل شد!!!
شهید حسین فهمیده:
نوجوان سیزده ساله‌ای که با نارنجک، زیر تانک رفت و تکه تکه شد!!!
شهید حاج محمدابراهیم همت:
سرداری که سرش رو خمپاره برد و بی‌سر برگشت…!!!
شهیدان علی، مهدی و حمید باکری:
سه برادر شهیدی که جنازه هیچ‌کدومشون برنگشت!!!
شهیدان مهدی و مجید زین‌الدین:
دو برادر شهیدی که در یک زمان به شهادت رسیدند!!!
شهید حسن باقری:
کسی که صدام برای سرش جایزه گذاشت!!!
شهید مصطفی چمران:
رتبه اول دکترای فیزیک پلاسما از دانشگاه برکلی آمریکا، بی‌ادعا اومد و لباس خاکی پوشید تا اینکه در جبهه دهلاویه به شهادت رسید!!!
شهيد محمد قنبرلو:
كسي كه خبر شهادتش را به اسم شكار بزرگ در اخبار بغداد آوردند!!
کاشکی زمان بچگیمون لااقل همراه با داستان‌های تخیلی، داستان‌های واقعی خودمون رو هم یادمون می‌دادند!!
ما که خودمون قهرمان داشتیم!!!
یه روزی یه لره…
یه روزی یه ترکه…
یه روزی یه عربه…
یه روزی یه قزوینیه…
یه روزی یه آبادانیه…
یه روزی یه اصفهانیه…
یه روزی یه شمالیه…
یه روزی یه شیرازیه…
مثل مرد، جلو دشمن ایستادند تا کسی نگاه چپ به خاک و ناموسمان نکند!!!
لره…………. شهید بروجردی بود!
ترکه……….. شهید مهدی باکری بود!
عربه……….. شهید علی هاشمی بود!
قزوینیه…….. شهید عباس بابایی بود!
آبادانیه…….. شهید طاهری بود!
اصفهانیه…… شهید ابراهیم همت بود!
شمالیه…….. شهید شیرودی بود!
شیرازیه……. شهید عباس دوران بود!
و….. مردان واقعی اینها بودند!!!
ای کاش، گاهی از این مردان واقعی و بی‌ادعا هم یادی کنیم…!!!
ثبت دیدگاه