وقایع روز هفتم محرم سال۶۱ ق
عمربن سعد، نامه‌ای بدین مضمون از عبیدالله دریافت کرد که: با سپاهیان خود بین امام حسین(علیه‌السلام) و اصحابش و آب فرات فاصله بینداز، به طوری که حتی قطره‌ای آب به امام (علیه‌السلام) نرسد،
🔺یکی از آنها فریاد زد: ای حسین!… به خدا سوگند که قطره‌ای از این آب را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی!
🔺حضرت فرمود: «خدایا! او را از تشنگی هلاک کن و هرگز او را مشمول رحمتت قرار مده.» حمید بن مسلم می‌گوید به چشم خود دیدم که نفرین امام(علیه‌السلام) عملی گشت.
🔺امام حسین(علیه‌السلام) سپاه دشمن را چنین نفرین کرد:
بار خدایا! باران آسمان را از اینان دریغ کن، و بر ایشان تنگی و قحطی(همچون سال‌های قحطی یوسف در مصر) پدید آور و آن غلام ثقفی(حجاج بن یوسف) را بر ایشان بگمار تا جام زهر به ایشان بچشاند. زیرا آنها به ما دروغ گفتند و ما را خوار ساختند و خداوند، انتقام من و اصحاب و اهل بیت و شیعیان مرا از اینان بگیرد.
🔺تعداد نظامیانی که لباس و سلاح جنگی و حقوق از حکومت غاصب بنی‌امیه گرفته و به جنگ امام حسین(ع) آمده بودند را بالغ بر ۳۰ هزار جنگجو نوشته‌اند.
—————————-
📚{۱. فیض‌الاعلام و وقایع‌‌الایام شیخ عباس قمی،}
📚{۲. مقتل‌الحسین(مقرّم)، ص۱۹۹}
📚{۳. بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۸۶}.
ثبت دیدگاه