وسواس در اثباتِ حق‌به‌جانب بودن!
آیت الله حائری شیرازی:
بعضی‌ها وسواس دارند. مثل وسواس در جارو کردن. اینقدر جارو می‌زند که ریشۀ قالی از بین می‌رود.
یکی وسواس در شستن صورت دارد. اول اذان، پا می‌شود و می‌رود برای وضو گرفتن. هی آب می‌ریزد روی صورتش، هی می‌گوید: «نشد» تا نمازش قضا می‌شود!
یکی هم وسواس دارد که حق‌به‌جانب بودنِ خودش را ثابت کند. می‌گوید … می‌گوید …. می‌گوید … باز می‌گوید «نشد». دوباره از اول. آدم، وقتی وسواس در وضو دارد، به کسی کار ندارد. صورت خودش را زخم می‌کند، اما وقتی وسواس در حق به جانب کردن خودش دارد، هر که به او گوش می‌دهد را خسته می‌کند. او خیال می‌کند که اگر باز یک دور دیگر، قضیه را تعریف کند، بهتر می شود، اما بدتر می‌شود!
خانه و زندگی که جای مباحثه نیست! زن، هم‌مباحثۀ مرد نیست که بنشیند با او بحث بکند.
نه زن، شاگرد مرد است که مرد بخواهد بشود استاد اخلاق او. و نه مرد، شاگرد زن است که هی صبح تا شب نصیحت و مباحثه کنند.
زن، مونس مرد است. مرد هم مونس زن است. قانون انس، بحث کردن نیست. با یک محبتی باید بحث را کوتاه کرد. کسانی که بلدند اظهار محبت کنند، یک ساعت بحث را با یک اظهار محبت تمامش می‌کنند. زن و مرد را خدا، جوری قرار داده که به کمترین محبتی به هم جوش بخورند. حتی وقتی طرف اشتباه کرده، اگر به او محبت کنند و بعد از محبت، یک تذکر آرامی بدهند، تمام شود.
ثبت دیدگاه