هفده شهریور ۵۷ یا جمعه سیاه
میدان ژاله ، غرقه در خون شد
┄•●❥
امام خمینی (رحمت الله علیه):
۱۷ شهریور ۵۷ از ایام الله است که ملت شریف ایران، یاد آن را زنده نگه می‌دارد. ملت بزرگ ایران، روزهایی چون هفده شهریور (را) در نهضت خود داشت و بحمدالله با تمام مشکلات و تقدیم شهدای ارجمند به اسلام عزیز و کشور و با فداکاری‌های طاقت‌فرسا، سرافراز و پیروزمند از میدان جهاد بیرون آمد و آن کار، جهانیان را به خود جلب نمود.
📚صحیفه امام خمینی، ج ۱۳، ص ۱۸۷
┄•●❥
با گسترش دامنه انقلاب و تظاهرات مردمی در شهرهای مختلف، دولت جمشید آموزگار مجبور به استعفا شد و محمدرضا شاه، جعفر شریف امامی را که از سران فراماسونری و ۱۵ سال رییس مجلس سنا بود به قصد كنترل اوضاع، مأمور تشكیل كابینه جدید كرد.
رژیم شاه با این تغییر و تحول و اعلام سیاست آشتی ملی و احترام به روحانیت، سعی داشت اوضاع را كنترل كرده و از خشم و نفرت عمومی بكاهد؛ اما، هوشیاری حضرت امام خمینی(ره) باعث شد كه ایشان طی پیامی خطاب به ملت ایران، نقشه رژیم را رسوا و مردم انقلابی را بیش از پیش آگاه و خروشان نمایند.
به این ترتیب در ۱۳ شهریور ۱۳۵۷ كه مصادف با روز عید فطر بود، راهپیمایی تاریخی و عظیمی برپا شد.
این تظاهرات در روز ۱۶ شهریور ماه بار دیگر تكرار شد و در بین مردم اعلام شد كه صبح روز بعد، یعنی ۱۷ شهریور ماه در میدان و خیابان ژاله (شهدا) تجمع صورت خواهد گرفت.
در اولین ساعات جمعه ۱۷ شهریور ماه، رژیم شاه توسط ارتشبد غلامعلی اویسی فرماندار نظامی تهران، اعلام حكومت نظامی كرد؛ اما مردم در میدان ژاله(شهدای كنونی) تجمع كردند و ناگهان با دیدن تانک‌ها و زره‌پوش‌های نظامی و مأموران مسلسل به دستِ حكومت نظامی غافلگیر شدند.
مأموران مسلح پس از چند بار اخطار از زمین و هوا، جمعیت را ناجوانمردانه هدف رگبار قرار دادند و مردم بی‌گناه را به خاك و خون كشیدند.
*ساعت نزدیک ۷:۳۰ صبح بود که جمعیت در میدان ژاله و خیابان‌های منتهی به آن مستقر شدند.
♦️مدتی بعد یکی از فرماندهان نظامی با بلندگو به مردم اخطار کرد که حکومت نظامی است، چرا تجمع کرده‌اید؟
♦️ یکی از روحانیون، مردم را به نشستن دعوت کرد. جمعیت روی زمین نشست، ولی ظواهر امر نشان می‌داد که نیروهای فرمانداری نظامی، قصد متفرق کردن مردم را ندارند.
♦️راه عبور را از چهار طرف بر روی مردم بستند. ناگهان صدای رگبار از خیابان‌های منتهی به میدان بلند شد و همین که جمعیت از چهار طرف به سوی میدان هجوم آوردند، نیروهای مستقر در میدان نیز از چند سو مردم را به رگبار مسلسل بستند. در مدت چند ثانیه، صدها نفر در خاک و خون غلطیدند.
♦️مردم بی‌محابا، مجروحان و شهدا را بر روی دست به سوی بیمارستان‌ها حمل می‌کردند. اطاق‌ها، راهروها و حیات بیمارستان‌ها مملو از مجروح و جنازه بود.
♦️مردم اطراف بیمارستان‌ها، خانه‌های خود را برای پذیرش مجروحان مهیا می‌کردند. هر کس هر چه از لوازم پزشکی، پنبه، پانسمان و ملافه داشت به بیمارستان می‌آورد.
♦️نفرت مردم به اوج خود رسیده بود. خبر قتل‌عام مردم در میدان ژاله در تهران پیچید و سرتاسر تهران به جنب و جوش درآمد.
*طبق آماری غیررسمی، ۴۰۰۰ نفر در کل تهران و ۵۰۰ نفر در میدان ژاله در کمتر از چندساعت شهید شدند.
فرماندار نظامی فقط مرگ ۸۷ نفر را تایید کرد!
عکاس‌ها و خبرنگارها وقتی به ژاله رسیدند، ماشین‌های آبپاش مشغول شُستن خون‌ها بودند. جوی‌های تهران [و ایران] دوباره سرخِ‌سرخ شده بود.
عده زیادی از مردم در این روز توسط دژخیمان رژیم به شهادت رسیدند، اما این حادثه نقطه عطفی جهت افزایش خشم و اعتراض عمومی مردم و رسوایی بیش از پیش رژیم گردید و در تاریخ ننگین ستم‌شاهی به عنوان جمعه سیاه و جمعه خونین برای همیشه باقی ماند.
┄•●❥
امام خمینی (رحمت الله علیه):
ملتی را که پانزدهم خرداد و هفدهم شهریور و ایام دیگر را پشت سر نهاده است و چون سیلی خروشان، موانع را هرچه بزرگ باشد از سر راه خود برداشته و درهم پیچیده است، نمی‌شود با کارهای بزدلانه که جز از شکست‌خورده‌ها و مأیوس‌ها و مطرودها صادر نمی‌شود، ارعاب کرد و این دریای متلاطم را از خروشیدن و به پیش رفتن بازداشت.
📚صحیفه امام خمینی، ج ۱۵، ص ۱۹۴-۱۹۵
┄•●❥
❖┄┅┄┅┄┅┄┅┄•
ثبت دیدگاه