معرفی کتاب خداشناسی در دعای عرفه حضرت امام حسین علیه‌السلام به قلم سیدمسعود عمرانی
بی‌تردید توحید و شناخت آفریدگار هستی، اصلی‌ترین و والاترین هدف همه مکاتب الهی و رسالت‌های آسمانی، به‌ویژه پیام‌آور رحمت، حضرت محمد مصطفی (صلى‌الله‌عليه‌وآله) بوده است.
این شناخت بنیادین، نه تنها راهگشای تعالی فردی و معنوی انسان است، بلکه بستر تحقق سعادت اجتماعی و استقرار یک نظام آرمانی و انسانی را نیز فراهم می‌سازد.
در این میان، دعای عرفه حضرت سیدالشهدا (علیه‌السلام) جایگاهی ویژه دارد؛ دعایی که از زبان امام معصوم و حجت الهی جاری شده و سرشار از معارف عمیق توحیدی و نکات بلند عرفانی است که نظیر آن در کمتر دعایی یافت می‌شود. کتاب «خداشناسی در دعای عرفه حضرت امام حسین (علیه‌السلام)» با نگاهی تلفیقی از فلسفه و عرفان، به واکاوی ابعاد مختلف معرفت الهی در این دعای شریف می‌پردازد و پنجره‌ای نو به فهم توحید در سنت شیعی می‌گشاید.
در کتاب حاضر مبحث خداشناسی با اقتباس از دعای عرفه و با رویکرد فلسفی، عرفانی بررسی می شود.
موضوعاتی که در این نوشتار به آن‌ها پرداخته شده، عبارت‌اند از:
۱. بررسی حقیقت دعا، سند و کتاب‌شناسی دعای عرفه.
۲. تبیین بهترین روش شناخت خدا (عرفان الله بالله) با الگوگیری از دعای عرفه.
۳. تجلّی توحید و اقسام آن (ذاتی، صفاتی، فاعلی و عملی) در دعای عرفه.
۴. توضیح اسماء و صفات حق‌تعالی (امّهات الاسماء و اسماء ذات، صفات و افعال).
۵. تبیین برخی از موضوعات دیگر (مظاهر کلی عدل‌الهی، قضا و قدر، سرنوشت و اختیار، نظام احسن خلقت و …).
_ در بخشی از این کتاب آمده است:
«بدون شک نخستین و والاترین هدف مکتب‌های الهی به ویژه مکتب حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص)، مسئله توحید و شناخت آفریدگار جهان است. شناخت خداوند ضامن ایجاد تکامل انسانی و معنوی و در نتیجه سعادت اجتماعی و برقراری نظام عالی زندگی و کلید ایجاد جامعه ایده آل انسانی است».
ثبت دیدگاه