نکاتی چون مواعید تحقیرآمیز ماهانه ۲۰ دلاری برای اکثریتی از جامعه که با کمال تاسف مخاطبانی کم شمار هم نیافت. مشاهده آرای انتخاباتی حامیان و خواهان این گونه سرانه های بی زحمت نشان از آن داد که امر غیرقابل باور می تواند تا ۳ میلیون نفر از جامعه آماری رای دهندگان را متوجه و متمایل خود سازد و عوارض سختی در پی آورد. از همه مهمتر چنین اشاراتی منزلت ملت شریف ایران را نزد جهانیان و منطقه سخت فروکاست.
باری؛ ارزیابی داخلی مسائل در سرای سیاست ایران نه در دامنه بضاعت این قلم است و نه در صلاحیت صاحب این سخن، اما آنچه بیش از همه اسباب توجه شده است همانا ” ترجمه نتیجه و تحولات انتخاباتی جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور است”.
شک نیست این بخش از کار ماموریت دستگاه دیپلماسی و اصحاب سیاست خارجی است. این هم سخن درستی است که “روایتی را ما سر دهیم و ترسیم کنیم، موضوع بحث و ارزیابی خواهد شد، و اگرنه هستند دیگرانی که این ماموریت را در برابر ما دنبال کنند”. پس تا زمان تهی نشده و عقربه در موعد ننشسته باید درباره این موضوع اندیشید.
منطقه ما سخت بحران زده و فضای جهان در تعریفی نامتقارن است و ایران کشوری است با ظرفیت های مشخص و دامنه اثرگذاری معلوم.
بدیهی بود در شرایط مناظره ها نگاه همه نامزدهای رقیب تعریف فرصت ها و تشریح رویکردهای خود درباره محیط بین الملل و منطقه باشد. طبیعی هم بود چونان نگاهی باید بر بستر یک دیپلماسی محقق گردد و دیپلماسی نیز وقتی در جهان معاصر توان راندن دارد که پیشاپیش از یک برنامه دیپلماسی عمومی برای اثر گذاری بر مخاطب برخوردار باشد.
تنها چند ساعت است که چهارچوب و چهره سیاست در ایران در بستری تازه نمایان گردیده ولی در همین بازه اندک دهها تحلیل و صدها خبر در رسانه های منطقه و جهان نشر شده است. آنچه آنان در نظر دارند ساخت و پرداخت یک تصویر برساخته است که اگر تاخیری در برابر نظریه سازی های اینگونه صورت پذیرد، گردابی که شکل خواهد گرفت سکان کشتی سیاست خارجی را به مسیر خود می کشاند. در چونان شرایطی یک نگرش انفعالی بروز خواهد یافت و بلاتردید دیپلماسی به مسیر نفی و پاسخگویی به برداشت ها و ابهامات، اتهامات و القائات رهنمون خواهد شد.
در این شرایط چه باید کرد؟
اندیشیدن و ارزیابی از آنچه در حال پردازش خبری است: گام نخست، تحلیل و تعمق در باب اثرات جابجایی قدرت اجرایی ایران در حوزه کشورهای مهم، هدف، همسایه و نیز دولتهای رقیب، دشمن و موثر است. به عنوان گام دوم، تجمیع این دسته از دانسته ها و یافته ها در قالب ذهنی نخب و ارزیابی آنان خواهد بود. گام سوم، مآلا خلاقیتی پویا برای تولید مواضع و ابتکارات، برنامه ها و سیاست ها در عرصه دیپلماسی عمومی همراه با کاربرد مفاهیم تا بازه زمانی مانده به تعیین دولت آن هم با دقت وافر و فراست باطن است. گام چهارم ، پیمودن بلاوقفه این مسیر طی روزهای مهم پیش رو است. گام پنجم برای کسب موفقیت نسبی، تبدیل این مفاهیم به برنامه است تا بتوان در چهارسالی که چون باد در گذرست به همت و پشتکار، لااقل عمده ای از این برنامه ها را محقق ساخت و موانع بر سر راه تامین منافع ملی و تضمین امنیت ملی کشور را برداشت. امید که حاصل آید.
*رایزن اسبق فرهنگی ایران در آلمان
310311
ثبت دیدگاه