به‌تازگی برخی از کمپانی‌های بزرگ عروسک‌سازی در دنیا عروسک‌هایی طراحی کرده‌اند که ویژگی‌های ظاهری‌شان متفاوت است. این عروسک‌ها ویلچر یا عصا دارند، یا روی صورت‌شان جای بخیه، ماهگرفتگی، شکاف کام و لب است. رئیس دبیرخانه شورای نظارت بر اسباب‌بازی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان درباره تولید این دست اسباب‌بازی در ایران و اهمیت و ضرورت وجود آن‌ها می‌گوید: «اغلب این تولیدات به کمپین‌هایی مربوط به یک دوران خاص محدود می‌شوند و این‌ها اسباب‌بازی‌هایی نیستند که بتوان آن‌ها را از داخل فروشگاه‌ها خریداری کرد.»
آیدین مهدی‌زاده در گفت‌وگو با علنی به نقل از ایسنا در این‌باره اظهار کرد: بیشتر این عروسک‌ها مربوط به یک‌سری کمپین و یا رویدادهایی هستند که در جهت عادی‌سازی و تأکید بر این‌که این کودکان نیز با دیگر همسالان تفاوتی ندارند و بخشی از جامعه هستند، تولید شده‌اند و جزئی از تولیدات روتین و متداول تجاری نیستند. این عروسک‌ها بیشتر به جنبه مسئولیت‌های اجتماعی در دورانی خاص محدود می‌شوند.
او در ادامه بیان کرد: تا پیش از این، بعضی خیریه‌ها نیز چنین اقداماتی را انجام داده‌اند که البته چندان سازمان‌یافته و مداوم نبوده‌است. خوشبختانه در ایران، علی‌رغم نواقص و محدودیت‌های بسیاری که وجود دارد، در سال‌های اخیر و در اثر برگزاری رویدادهای بسیار در زمینه اسباب‌بازی‌هایی با امکانات درمانی برای کودکانی که از کم‌توانی یا ناتوانیِ جسمی رنج می‌برند، فعالیت‌ها بیشتر شده است.
مهدی‌زاده با اشاره به اقدامات صورت‌گرفته در جهت تولید اسباب‌بازی‌های مناسب برای تمام کودکان توضیح داد: خوشبختانه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم سعی بر تحقق، امکان‌سازی و تجاری‌سازی این طرح‌ها و ایده‌ها داشته است. تاکنون چند نمونه از این اسباب‌بازی‌ها برای نابینایان یا ناشنوایان طراحی شده و به‌زودی خبرهای خوبی در زمینه تولید و توزیع اسباب‌بازی‌های درمانی و کمک‌درمانی خواهد رسید.
رئیس دبیرخانه شورای نظارت بر اسباب‌بازی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در پایان افزود: الگوواره‌هایی که در حوزه‌های مختلف محصولات مخصوص افراد با شرایط خاص وجود دارد، سالانه تغییر و پیشرفت می‌کند. موضوعی که امروزه در مواجهه با این عزیزان داریم، این است که این افراد نباید از جامعه حذف بشوند چراکه بخشی از ما هستند. چیزی که اهمیت دارد، تولید اسباب‌بازی‌هایی است که علاوه‌بر افرادی که کم‌توان نیستند، توان‌یابان نیز امکان استفاده از آن‌ها را داشته باشند؛ بدین صورت که در فروشگاه‌ها در کنارِ اسباب‌بازی‌های دیگر به فروش برسند. امید می‌رود که روند تولیدات اسباب‌بازی‌ها و روند فکری جامعه به گونه‌ای پیش برود که امکانات توان‌یابان در سطحِ خاصی محدود نشوند و این‌گونه نباشد که اسباب‌بازیِ خاصی صرفاً برای این قشر تولید بشود، بلکه سازندگان این وسایل سرگرمی، استانداردهای تمام کودکان و توان‌ها را در نظر بگیرند.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه