روایتی متفاوت از آیین غبارروبی گنبد امام رضا(ع)/ آرزویمان ساخت گنبد برای ائمه بقیع است
ششست‌وشوی گنبد شریف آقا علی بن موسی‌الرضا (ع) از جمله کار‌هایی است که در سال چند بار با تشریفات خاصی انجام و در ایام دهه کرامت با تشریفات خاصی صورت می‌گیرد.
خبرگزاری فارس- گروه قرآن و فعالیت‌های دینی: ششست‌وشوی گنبد شریف آقا علی بن موسی‌الرضا (ع) از جمله کار‌هایی است که در سال چند بار با تشریفات خاصی انجام می‌شود. این برنامه در ایام منتهی به میلاد امام رضا (ع) با تشریفات خاصی صورت می‌گیرد.
هر سال چند روز به میلاد با سعادت امام علی بن موسی الرضا (ع)، جمع ۱۲ نفره هنرمندان فعال در بخش طلاکاری حرم مطهر رضوی مأمور می‌شوند که در یکی از زیباترین و دست نیافتنی‌ترین نقاط عالم خدمت کنند. گروهی که سالی چند مرتبه روزی‌شان می‌شود، ضریح و گنبد و گلدسته‌های طلایی حرم مطهر حضرت رضا (ع) را از نزدیک لمس کنند، شست‌وشو دهند و پرداخت کنند. با هادی محمدپور سرپرست بخش طلاکاری واحد هنری حرم مطهر رضوی درباره کیفیت خدمت تا خاطرات این خدمت متفاوت در حریم نورانی امام رئوف به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
خدمتی از ورودی‌ها تا بلندای گلدسته‌ها
اولش کمی مقاومت می‌کند و میلی به صحبت کردن درباره خدمتی که انجام می‌دهند ندارد. می‌گوید: «کارمان را دلی و برای رضای حضرت رضا (ع) انجام می‌دهیم. بگذارید بین ما و خود آقا باقی بماند.» وقتی به او گفتم، فکر کنید که نقل کار و تلاش‌تان هم خودش خدمت است و در این روزهای دهه کرامت می‌تواند دل‌های بسیاری که توفیق تشرف نیافته‌اند را روانه صحن و سرای امام رئوف کند، تازه راضی می‌شود که با ما گفت‌وگو کند.
خدمت در واحد هنری آستان قدس رضوی، خدمتی متفاوت
از درها و پنجره‌ها تا ضریح، گنبد و گلدسته‌های حرم منور رضوی را پرداخت می‌کنند. یعنی هر کاری که به تنظیف، سایش، جلا دادن و مرمت بافت نقره و طلاکاری در اماکن متبرکه حرم رضوی مربوط شود، در حوزه کاری آنهاست. محمدپور و همکارانش ۱۸ سال است که در واحد هنری حرم مطهر خدمت می‌کنند ولی فقط هشت سال توفیق پیدا کرده‌اند گنبد مطهر را شست‌وشو دهند و پرداخت کنند.
پرداخت ضریح و گنبد سه سال یکبار/ شست‌وشوی گنبد سه‌بار در سال
از او می‌پرسم که غبارروبی و پرداخت چه وقت‌هایی انجام می شود؟ در پاسخم می گوید: پرداخت ضریح و گنبد و گلدسته‌های حرم مطهر که فقط سه سال یکبار صورت می‌گیرد ولی در طول سال هم سه تاریخ به تنظیف و شستشوی این اماکن مأمور می‌شویم. در آستانه نوروز و نیز تاریخ ۱۱ ذی‌القعده همزمان با ولادت امام هشتم و همین طور شهادت حضرت رضا (ع).
آقای محمدپور تأکید می‌کند: شاید از دورتر معلوم نباشد ولی به خاطر آلودگی‌های موجود در هوا و گرد و غبار زیاد، لازم است که سالی چند مرتبه عملیات غبارروبی و ترمیم روی گنبد انجام شود تا همیشه طلایی و درخشان به نظر برسد.
خدمت در این قطعه از بهشت حال دیگری دارد
«حس و حال متفاوت و وصف‌ناپذیری دارد، خدمت در این قطعه از بهشت.» این تعبیری است که یک‌یک خدمه و خادمان بارگاه امام مهربانی‌ها به زبان می‌آورند. وقتی از محمدپور هم پرسیدم، خدمت در روزهای مناسبتی مثل دهه کرامت چه حس و حالی درد؟ آهی از ته دل می‌کشد و می‌گوید: این حال و هوا وصف شدنی نیست.
آقا ممنون شما هستم
دوباره می‌پرسم، آیا آداب خاصی را هم رعایت می‌کنید که این خدمت خاص، توفیق همیشگی شماست؟ در جوابم، توصیه پدرش را نقل می‌کند: همان روز اول شروع کارم، پدرم توصیه‌ای مؤکد به من داشت. گفت: «صبح به صبح که سلام به حضرت رضا (ع) می‌دهی، بگو که آقا ممنون شما هستم که یک روز دیگر افتخار خدمت‌گزاری به من را عطا کردید.» خیلی‌‌ها آرزوی زیارت حرم را تا آخر عمر به دل دارند، اینکه من و همکارانم هر روز توفیق داریم، هر کاری از دستمان برآید برای توسعه امر زیارت انجام دهیم، فقط به عنایت خود حضرت است. برای همین به جز طلاکاری، هر کاری از نقاشی و طراحی بتوانم و نیاز باشد، خودم را موظف به انجامش می‌دانم.
گوشه‌ای از عنایت امام رئوف
برای اینکه حرف دلش را بهتر بزند، پرسیدم که اگر نشانه‌هایی هم از این عنایت دیده‌اید برایمان نقل کنید. می‌گوید: بسیار، بی‌شمار. ولی همین را بگویم که در جوانی خیلی از ارتفاع می‌ترسیدم. وقتی سربازی رفتم، از من که توان طراحی و نقاشی داشتم خواستند که طرحی را بر بالای دیده بانی بزنم، به محض بالا رفت، چند دقیقه بیشتر نتوانستم بمانم و فوری پایین آمدم. اما از عنایت آقا امام هشتم، از همان روز اول که مشغول به کار شدم، در بلندترین نقاط از سقف رواق‌ها تا بالای گنبد و گلدسته‌ها مشغلوم ولی آب در دلم تکان نخورده. حالا از افتادن و صدمه دیدن هم باکی ندارم. هر چه خدا بخواهد همان می‌شود.
آرزویم ساخت گنبد برای ائمه بقیع است
خطاب به محمدپور گفتم: شاید کسی فکر کند که شماها که این قدر نزدیک و مقرب حرم و بارگاه امام هشتم هستید، کمتر آرزویی دارید. خودتان بفرمایید، آرزوی قلبی شما چیست؟ بغض می‌کند و اشک‌هایش خیلی زود جاری می‌شود و در عبارتی کوتاه می‌گوید: بزرگترین آرزویم این است و آن را بارها به همکاران و دوستانم گفته‌ام، آن قدر زنده باشم که یک گنبد بزرگ و گلدسته‌های بلند برای قبور مطهر بقیع بسازیم.
او در خاتمه کلامش می‌گوید: ما از عنایت و محبت بی حد و حساب امام هشتم، پر توقع شدیم. هر روز که کارم تمام می‌شود، خطاب به آقا درخواست می‌کنم که همان طوری که در این دنیا دستم را گرفتند، از لحظه رفتن هم‌جوارشان باشیم.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه