سالروز تخریب بقیع
غزلی از حرمت ساخته‌ام با «مثلا»
گرچه خاک است روی قبر تو؛ اما مثلا …
گنبدِ زرد تو خورشید شده می‌تابد
نور می‌گیرد از آن؛ گنبدِ خضرا مثلا
چه ضریحی شده کارِ هنرِ فرشچیان!
جنسِ هر پنجره‌اش هست، مُطلّا مثلا
چقدَر پارچه‌ی سبز، گره خورده به آن
می‌کنی باز، تمام گره‌ها را مثلا
خادمانت همه دورِ سرمان می‌گردند
ما عزیزیم، در این صحنِ مُعلّا مثلا
تشنه‌ها مست شوند از مِیِ سقاخانه
ساقیِ میکده هم «حضرت سقا» مثلا
هیئتی شکل گرفته‌ست، میان حرمت
نام هیئت شده «یا حضرت زهرا» مثلا
روضه‌خوانی وسطِ صحن، حکایت می‌خواند
قصه‌ی کوچه‌ای از شهر تو؛ حالا مثلا …
مادری با پسرش رد شده از آن؛ اما …
هیچ کس راه نبسته‌ست بر آنها مثلا
دست نامردِ کسی هم وسط کوچه نبود
چادری خاک نخورده‌ست، در آنجا مثلا
مادرِ قصه‌ی ما رفت، صحیح و سالم
وَ نپوشاند، رخ از دیده‌ی مولا مثلا
بعدِ مجلس همه رفتند، زیارت کردند
تربتِ حضرت زهرا شده پیدا مثلا …
📌 شاعر: رضا قاسمی
تخریب بقیع
ثبت دیدگاه