زندگى مثل يک كامواست
نگذاریم بند «حرمت» پاره شود
زندگى مثل يک كامواست؛ از دستت كه در برود، می‌شود كلاف سردرگم، گره مى‌خورد، می‌پيچد به هم، گره‌گره مى‌شود.
بعد بايد صبورى كنى، گره را به وقتش با حوصله باز كنى.
زياد كه كلنجار بروى، گره بزرگ‌تر مى‌شود، کورتر مى‌شود. يک جايى ديگر نمى‌شود کاری كرد.
بايد سر و ته كلاف را بريد، يک گره ظريف و كوچک زد، بعد آن گره را توى بافتنى جورى قايم كرد، محو كرد كه معلوم نشود.
يادمان باشد گره‌هاى توى كلاف همان دلخورى‌هاى كوچک و بزرگند، همان كينه‌هاى چندساله، بايد يک جايى تمامش كرد و سر و تهش را بريد.
زندگى به بندى بند استْ به‌نام «حرمت» كه اگر پاره شود، تمام است.
ا.یوسفی
ثبت دیدگاه