توفیق در خدمتِ بندگان خدا بودن
امام کاظم (ع) فرمود: «اِنَّ لِلّهِ عِبادًا فی الأرضِ یَسعَونَ فی حَوائِجِ النّاسِ، هُمُ الآمِنُونَ یَومَ القِیامَهِ.» خداوند در روی زمین، بندگانی دارد که در تأمین نیازهای مردم می‌کوشند. آنان در روز قیامت ایمنند.
📚 وسائل الشیعه، ج11، ص582
شخصی از مردم ری، بدهکار بود و از عهده پرداخت بدهی‌اش بر نمی‌آمد، و مأمور حکومتی دولت بنی‌عباس، او را تعقیب می‌کرد. چون به مکّه رفت و حجّ را انجام داد، حضرت موسی بن جعفر (ع) را دید و وضع خود را با او در میان گذاشت.
آن حضرت، نامه‌ای خطاب به طلبکار نوشت و از او خواست که نسبت به برادر دینی‌اش مساعدت کند، و ثواب شاد کردن یک مسلمان را برای او نوشت… او پس از بازگشت از حج، نامه‌ی امام را به آن شخص داد. وی نامه را بوسید و بر چشم نهاد. آنگاه نه تنها بدهی‌های او را بخشید، بلکه مقداری مال به او داد. وی که از عهده‌ی تشکر آن شخص بر نمی‌آمد، سال بعد در سفر حج، باز هم به دیدار امام کاظم (ع) رفت و داستان را نقل کرد.
حضرت بسیار خوشحال شد و فرمود: «به خدا قسم، کار او، هم مرا خوشحال کرد، هم امیرالمؤمنین (ع) را، و هم جدّم رسول خدا (ص) را.»
📚 بحارالانوار، ج71، ص313.
در خدمتِ بندگان خدا بودن، توفیق خیلی بزرگی است. زمینه‌سازِ این توفیق هم، خودمان هستیم. گاهی خدا می‌خواهد که با دستِ ما، دستِ دیگر بندگانش رو بگیرد.. وقتی دست کسی رو به یاری گرفتیم، بدانیم که دست دیگرمان در دست خداست…
اصلاً بندگی یعنی همین.. یعنی در کوچه پس کوچه‌های زندگی، دست کسی رو گرفتن…!
تو هر جایگاه و پست و مقامی که هستیم، دست مردم را بگیریم، تا خدا و اهل‌بیت را خوشحال کنیم، و قیامت هم، خدا و اهل‌بیت از ما دستگیری کنند.
ثبت دیدگاه