برگزیدن دنیا به جای آخرت
أهلُ‌الضلال:
آثَرُوا عَاجِلًا وَ أَخَّرُوا آجِلًا وَ تَرَكُوا صَافِياً وَ شَرِبُوا آجِناً، كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى فَاسِقِهِمْ وَ قَدْ صَحِبَ الْمُنْكَرَ فَأَلِفَهُ وَ بَسِئَ بِهِ وَ وَافَقَهُ، حَتَّى شَابَتْ عَلَيْهِ مَفَارِقُهُ وَ صُبِغَتْ بِهِ خَلَائِقُهُ، ثُمَّ أَقْبَلَ مُزْبِداً كَالتَّيَّارِ لَا يُبَالِي مَا غَرَّقَ، أَوْ كَوَقْعِ النَّارِ فِي الْهَشِيمِ لَا يَحْفِلُ مَا حَرَّقَ. أَيْنَ الْعُقُولُ الْمُسْتَصْبِحَةُ بِمَصَابِيحِ الْهُدَى وَ الْأَبْصَارُ اللَّامِحَةُ إِلَى مَنَارِ التَّقْوَى، أَيْنَ الْقُلُوبُ الَّتِي وُهِبَتْ لِلَّهِ وَ عُوقِدَتْ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ؟ ازْدَحَمُوا عَلَى الْحُطَامِ وَ تَشَاحُّوا عَلَى الْحَرَامِ وَ رُفِعَ لَهُمْ عَلَمُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ، فَصَرَفُوا عَنِ الْجَنَّةِ وُجُوهَهُمْ وَ أَقْبَلُوا إِلَى النَّارِ بِأَعْمَالِهِمْ، وَ دَعَاهُمْ رَبُّهُمْ فَنَفَرُوا وَ وَلَّوْا، وَ دَعَاهُمُ الشَّيْطَانُ فَاسْتَجَابُوا وَ أَقْبَلُوا.
اهل ضلالت، دنياى ناپايدار و گذرا را برگزيدند و آخرت را واپس داشتند. زلال صافى را رها كردند و آب گنديده ناگوارا را آشاميدند. گويى بزهكارشان را مى‌نگرم كه به زشتكارى الفت يافته و انس گرفته و با آن موافق گشته است. تا آن‌گاه، كه موى سرش در گناه سفيد شده و همه رفتار و كردارش، رنگ گناه گرفته است. سپس كف بر دهان آورده، در اين حال، همانند درياى مواجى است كه از غرق كردن هيچكس و هيچ‌چيز باك ندارد يا همانند شعله‌اى سركش است كه در گياهان خشك در گرفته و هر چه را يابد مى‌سوزاند و نابود مى‌كند.
كجايند خردهايى كه از چراغ‌هاى هدايت روشنى مى‌جستند و كجايند ديدگانى كه به نشانه‌هاى پرهيزگارى مى‌نگريستند و كجايند دل‌هايى كه فقط به خدا تعلق داشتند و به اطاعت و بندگى او پيمان بسته بودند.
بر سر متاع بى‌ارزش دنيا ازدحام كردند و براى اندك حرامى با يكديگر به نزاع برخاستند. نشان بهشت و دوزخ برايشان افراخته و نمايان است. ولى از بهشت روى گردانيده، با اعمالشان روى به دوزخ مى‌نهند. پروردگارشان ايشان را فراخواند، برميدند، و روى واپس كردند، شيطان آنها را فراخواند، دعوتش را اجابت كرده، روى به سوى او نمودند.
ترجمه خطبه ۱۴۴ نهج‌البلاغه؛
ثبت دیدگاه