امام حسن «عسکری» یا «عسگری»؟

‍ امام حسن «عسکری» یا «عسگری»؟

عده‌ای به دلیل دشمنی که با اهل‌بیت (علیهم‌السلام) دارند، از عمد لفظ «عسگری» را به جای «عسکری» به کار می‌برند و معتقدند پسوند امام یازدهم، «عسگری»است. چرا که «عسگر» یعنی نازا و عقیم و بخاطر همین معناست که به انگور بی‌هسته و دانه، «انگور عسگری» می‌گوییم. لذا براساس همین مطلب معتقدند اصلا امام دوازدهم وجود ندارد.
برای این شبهه، چند پاسخ دقیق و علمی می‌توان ارائه کرد:

الف) در هیچ کجای کتاب‌های لغت‌نامه، حتی لغت‌نامه‌های فارسی مثل فرهنگ دهخدا، معین و عمید کلمه «عسگر» به معنای نازا نیامده است! اصلا چنین کلمه‌ای در لغت‌نامه‌های فارسی و عربی نیامده است.

ب) در لغت‌نامه‌های مهم فارسی مثل لغت‌نامه دهخدا، کلمه «انگور عسگری» نیامده است، بلکه «انگور عسکری» آمده است. دهخدا می‌نویسد:
«انگور عسکری؛ نوعی انگور نازک‌پوست و خردهسته. قسمی انگور نهایت لطیف و پوست‌نازک و بی‌دانه»
همچنین دهخدا در ابتدای لغت‌نامه، «عسکر» را فقط به معنای سپاه و لشکر و سپاه معنا می‌کند. لذا اگر هم به انگور بی‌دانه «عسکری» می‌گوییم نه بخاطر این که «عسکر» به معنای بی‌دانه است بلکه همان‌طور که بیان شد، «عسکر» یعنی لشکر و سپاه و «انگور عسکری»، ممکن است چون منسوب به «عسکر» است به آن «انگور عسکری» می‌گویند. در ضمن اثبات شد «عسکر» هم به معنای بی‌دانه نیست.

ج) بر فرض اینکه عوام مردم هم به دلیل غلط شایع به انگور بی‌هسته، «انگور عسگری» می‌گویند دلیل نمی‌شود «عسگر» هم به معنای نازا و عقیم باشد، چرا که اثبات کردیم در فارسی اصلا «عسگر» به معنای نازا معنی نشده است!

د) «عسکر» محله‌ای بوده در شهر سامرا که لشکرگاه و محل توقف سپاه خلفای عباسی در آنجا قرار داشت. «عسکر» هم معرب کلمه لشگر است. یعنی کلمه‌ای عربی است. «عسکر» در لغت‌نامه‌های عربی یعنی لشگر. لذا «عسکر» یک کلمه عربی است و در زبان عربی «گ»
هم وجود ندارد که بگوییم «عسگر»! هر چند در مطالب قبل اثبات کردیم، «عسگر» نه در لغت‌نامه‌های عربی و حتی نه در لغت‌نامه‌های معتبر فارسی همچون دهخدا، معین و عمید نیامده است.

باتوجه به مطالب فوق، شبهه ایجاد شده باطل است و لقب امام یازدهم، متعین در «امام حسن عسکری» است. شایسته است شیعیان حضرت، با توجه به نیات خبیثانه دشمن از لفظ «عسکری» استفاده کنند.