آداب آب نوشیدن

آداب آب نوشیدن

از قدیم‌الایام در مورد اینکه انسان چه مقدار آب بنوشد بحث بوده است؛ عده‌ای گفته‌اند هر چه بیشتر بهتر؛ بعضی گفته‌اند روزانه حداقل هشت لیوان و…!
اما معصومین علیهم‌السلام که صاحبان علم لدنی خداوند هستند در مورد آداب آب نوشیدن، احادیث بسیاری فرموده‌اند که بعضی از آنها عبارتند از:

* نهی از زیاد آب نوشیدن:
امام صادق (علیه‌السلام) به مردی فرمود: «آب كمتر بنوش زیرا زیاد آب نوشیدن، موجب بروز دردها و كمك به طولانی‌شدن آن می‌کند»(۱).
«تا اشتها ندارید آب ننوشید و چون اشتها به نوشیدن آب داشتید كم بنوشید»(۲).
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌سلم): «دل‌های خویش را با زیاد خوردن و زیاد نوشیدن نمیرانید كه دل چون زراعت است وقتی آب آن زیاد شد خواهد مرد»(۳).

* نهی از فوت کردن و دمیدن در آب:
پیامبر اکرم: «هنگام نوشیدن آب، نفس و دم در كاسه آب نزنید و اگر كسی خواست نفس بكشد ظرف آب را از دهان خود دور بدارد و سپس نفس بكشد»(۴).

* نهي از نوشيدن آب در يك نفس:
پيامبر اكرم: «همانند شتر با یك نفس آب ننوشید بلكه دو یا سه بار كاسه آب را به دهان ببرید و بنوشید»(۵).
امام صادق از آقا رسول اكرم نقل فرمودند: «آب را بمكید و یكدفعه ننوشید چون سر كشیدن آب مرض سینه ایجاد می‌كند»(۶).

* شستن دست‌ها و خوردن آب با دست:
پیامبر اکرم: «(هنگامی که خواستید با دست‌هایتان آب بنوشید) ابتدا دست‌هایتان را بشویید، آنگاه در آن آب بنوشید زیرا هیچ ظرفی بهتر از دست‌هایتان نمی‌باشد»(۷).

* ایستاده آب خوردن در روز و نشسته خوردن در شب:
امام صادق: «آب نوشیدن به حالت ایستاده در شب، زرد آب را در بدن ایجاد می‌كند»(۸).
«نوشیدن آب در روز به حالت ایستاده، موجب افزونی عرق و بیشتر شدن نیروی بدن می‌گردد» (۹).

* نهی از نوشیدن آب در ضمن غذا:
امام رضا: «هركس می‌خواهد معده‌اش اذیت نكند، وسط غذا آب ننوشد تا از خوردن فارغ شود و هركس این كار را انجام دهد یعنی وسط غذا آب بنوشد، بدنش از نظر طبیعت، تر گشته و معده‌اش ضعیف می‌شود، رگ‌ها نیروی طعام را به خود جذب نمی‌كنند و در معده سفت می‌گردد»(۱۰).

* نهی از نوشیدن آب بعد از غذای چرب:
امام صادق: «آب خوردن روی غذای چرب، درد را به هیجان می‌آورد»(۱۱)

(۱)(فروع كافی،ج6ص382)
(۲)(وسایل‌الشیعه،ج25ص238)
(۳)(نهج‌الفصاحه،ح2489)
(۴)(فقیه،ج3ص354)
(۵)(كنزالعمال،ج15ص287)
(۶)(وسایل‌الشیعه،ج25ص236)
(۷)(كنزالعمال،ج15ص289)
(۸)(فقیه،ج3ص353)
(۹)(روضه‌الواعظین،ص520)
(۱۰)(بحار،ج62ص323)
(۱۱)(وسایل‌الشیعه،ج17ص190)