مازندران به عنوان سرسبزترین استان کشور سال‌هاست به علت سوء مدیریت درگیر معضل زباله است. فقط در منطقه جنگلی انجیلسی بابل‌کنار مازندران روزانه در حدود ۲۵۰ الی ۲۸۰ تن زباله از شهرهای بابل، زرگرشهر، گتاب، امیرکلا، گلوگاه و روستاهای مجاور جمع آوری و دفع می‌شوند. به گفته کارشناسان حوزه محیط زیست دپوی زباله انجیلسی در سال ۷۷ تاسیس شد و قرار بر دپوی زباله در حجم ۷۰ تن در روز به شرط انجام عملیات کمپوست به صورت روزانه در محل دپوی زباله به میزان ۳ درصد از حجم کل زباله و دفن اصولی الباقی زباله بود. اما با گذشت زمان علاوه بر افزایش حجم زباله متاسفانه عملیات کمپوست به دلایل مختلف براساس برنامه صورت نگرفت و فقط برای حجم بسیار کمی از زباله انجام می‌شود. به علت قرارگرفتن محل دپو زباله در دل جنگل پرندگان بیشماری از این محل تغذیه می‌کنند و افزایش تولید مثل این پرندگان اغلب گوشتخوار به علت تغذیه از زباله‌ها باعث بروز نوعی آفت برای سایر پرندگان و حیوانات کوچک جثه‌ای است که شکار آنها می‌شوند. این پرندگان زباله‌ها را از محل دپوی زباله روی درخت‌ها و یا در حیاط خانه‌ها و باغات اهالی روستا حمل می‌کنند و از آنها تغذیه می‌کنند و باعث بروز مشکلاتی برای ساکنین اطراف محل دپو زباله و همچنین خشک شدن بسیاری ازدرختان شده‌اند. از سوی دیگر شیرابه‌ها به عنوان آلوده‌ترین سیال دنیا از محل دپو بدون انجام عملیات تصفیه خارج شده و به سمت جنگل‌ها و زمین‌های کشاورزی پایین دست می‌رود و از آنجا به رودخانه بابل‌رود و سپس به دریا راه پیدا می‌کند. به گفته اهالی روستاهای پایین دست این منطقه، بیماری‌های سرطانی در این روستا پس از تاسیس دپوی زباله انجیلسی شیوع فراوانی داشته است.
