نقل طاووس یمانی از امام سجاد علیه‌السلام
طاووس يمانى نقل مى‌كند كه امام سجاد«ع» را در طواف ديدم که پس از نماز عشاء تا سحر مشغول مناجات و استغفار بود و به قدرى گريست تا آن كه سستى بر او غلبه كرد و حالت مدهوشی بر ایشان عارض شد.
وقتى سر حضرت را از زمين بلند كردم، به من اعتراض كردند که چرا مانع مناجاتم شدی؟ گفتم: آقا! شما كه پسر حسين«ع» و فرزند فاطمه«ع» و رسول خدا«ص» هستيد، اين طور استغفار مى‌كنيد، پس ما که گناهکاریم بايد چه كنيم؟
امام سجاد«ع» فرمودند:
« هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ يَا طَاوُسُ دَعْ عَنِّي حَدِيثَ أَبِي وَ أُمِّي وَ جَدِّي خَلَقَ اللَّهُ الْجَنَّةَ لِمَنْ أَطَاعَهُ وَ أَحْسَنَ وَ لَوْ كَانَ عَبْداً حَبَشِيّاً وَ خَلَقَ النَّارَ لِمَنْ عَصَاهُ وَ لَوْ كَانَ قُرَشِيّاً »
هرگز هرگز، ای طاووس! با من سخن از پدر، مادر و جدم نگو. خداوند بهشت را براى كسى آفريده كه فرمانش را ببرد، گرچه غلامی از حبشه باشد؛ و جهنّم را براى كسى خلق كرده كه او را نافرمانى كند، گرچه قريشى نسب باشد.
سپس فرمودند: مگر كلام خداوند تعالى را نشنيده‌اى كه فرمود:
«فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلا أَنْسابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَ لا يَتَساءَلُونَ»2
وقتى كه در شيپور دميده شود، آن روز ديگر هيچ نسبتى بينشان نخواهد بود و از نسبشان سؤالى نخواهد شد.
به خدا قسم فردا هيچ چيزى به كار تو نمى‌آيد، مگر ذخیره‌ای از عمل شايسته‌ات كه تو خود آن را از پيش فرستاده باشى!
۱. مناقب آل أبي‌طالب«ع»، ج ۴، ص ۱۵۱. ۲. مؤمنون، ۱۰۱.
ثبت دیدگاه