بعثت، آغاز راه نشان دادن انسانیت
دختر اگر نبود
حس زنانگی اگر در خانه‌ها نبود
دنیا چه مفهومی داشت؟
همان وقتی که آمد و
از زیر خاک‌های مدفون شد، هزاران امید مادران، دخترکان را بیرون کشید
به جهان نفس داد
به مردها فهماند که دنیای بدون دختر جهنمی ابدیست…
خودش از میان آن همه فرزند پسری که نماندند، دارایی‌اش شد فاطمه(س).
عزتش، غیرتش و عطوفتش
خلاصه شد،
در عاشقانه خواندن برای خدا
که فاطمه(س) را به او داده …
محمد امین (ص) اگر نبود
چه کسی رسم امانتداری می‌دانست
در زمانه‌ای که غرور و غارت یک افتخار بود و محمد آمد تا با عبور از کج فهمی‌ها
بذر این حقیقت را بکارد که دنیا، فرزندان، زر و زور همه‌اش امانت است
پس چه خوب امانتداری است…
کسی که همه را خرج روزی کند که خروج می‌کنند آدمها و عروجشان به میزان سلامت امانت‌هاییست که خدا داده و حالا حساب همه را داشته و دارد…
حضرت محمد(ص) آمد که بگوید
خدایش
از قریش و بت‌ها و آتش و ماه خورشید بزرگ‌تر است
مهربان‌تر و بخشنده‌تر
و یادمان آورد تا خدا را داریم
چه هراس از مکرها؟
و جهنم درست از آنجایی شروع می‌شود که خودت را بنده بندگانش کنی و بهشت می‌شود
روزگار کسی که خودش را به هر بهانه برساند به نقطه شروع خلقتش، خدا…
بعثت، تازه آغاز راه نشان دادن انسانیت بود که حضرت محمد (ص) استاد شد در هدایتمان به این راه و نشانه‌اش، عشق هزاران نخبه و نسل است که فارغ از زبان، فرهنگ و حتی دین، گفته‌اند *خدای محمد هر که است، در بند او شدن را آرزوست*
ثبت دیدگاه