سرّ توسل به اهل‌بيت
توسل شب‌زنده‌‌داران به عترت سلام الله علیهم
امام صادق(سلام الله علیه) می‌فرمايد: كه گاه اراده نماز شب بگوييد: اللّهم! إنّي أتوجّه إليك بنبيّك نبيّ الرّحمة و آله و أُقدّمهم بين يدی حوائجی؛ فاجعلنی بهم وجيهاً في الدنيا و الآخرة و من المقرّبين. اللّهم! ارحمني بهم و لا تعذّبني بهم و اهدني بهم و لا تضلّني بهم و ارزقني بهم و لا تحرمني بهم و اقضِ لي حوائجي للدّنيا و الآخرة! إنّك علي كلّ شيءٍ قدير و بكلّ شيء عليم.[۱]
سرّ توسل به اهل‌بيت(سلام الله علیهم) و سوگند دادن خدا به حق ايشان، اين است كه آنان بهترين مجرای فيض الهی هستند، زيرا قرآن كريم، بی‌نياز كردن مردم را بالاصاله به خداوند و بالتبع به پيامبر(صلی الله عليه و آله و سلم) نسبت می‌دهد: «أغْنَاهُمُ اللهُ ورَسولُهُ مِن فَضلِه» .[۲]
رسول خدا(صلی الله عليه و آله و سلم) نيز از فضل خدا، مؤمنان را بی‌نياز می‌كند، از اين رو ضمير به صورت مفرد آمده است: (مِن فَضلِه) نه تثنيه: «من فضلهما»، بنابراين، رو كردن و توسل به اهل‌بيت نبوّت(سلام الله علیهم) و انتظار شفاعت از آن ذوات قدسی، به دستور ذات اقدس خداوندی است، زيرا اينان مظهر لطف و عنايت حقّ‌اند و از خود چيزی ندارند.
آری نياز ناگزير انسان به عترت طاهرين(سلام الله علیهم) در تعالی و نيل به كمال، همانند احتياج كشاورز به آفتاب و باران است كه
وسيله الهی‌اند.
[۱] من لايحضره الفقيه، ج۱ ص۴۸۳،۴٨۴
[۲] سوره توبه، آیه ۷۴
تفسیر تسنیم ج۱۳ ص۳۸۰
آیت الله العظمی جوادی آملی
ثبت دیدگاه