دل‌نوشته | ما را همین‌طوری بخواه

ما را همین‌طوری بخواه

خدایا؛
این روزها ته دل همه‌ی ما
یک غمِ متراکم هست
که هیچ‌جوره رفع نمی‌شود.
همه‌ی ما یک اندوه عمیق داریم که
نمی‌دانیم باید برایش چه کار کنیم
و اصلا دقیقا چه کاری می‌توانیم
برایش بکنیم. اوج همت‌مان کمک به
گروه‌های خیریه‌ای است که نمی‌دانیم
چطوری خودشان را به سرزمین مقدس
می‌رسانند و به اهالی غزه کمک می‌کنند.
ما بیشتر از این بلد نیستیم.
بیشترش را یادمان بده و کمک کن
سال بعد کنار بچه‌های سرزمین صلح
و زیتون، از ته دل رمضانت را لبخند
بزنیم..

خدایا روزگار بدجوری به
بنده‌های دین‌دارت سخت گرفته.
آدم‌ها زودبه‌زود کم می‌آورند و
از قطار بندگی‌ات پیاده می‌شوند.
کم نیستند کسانی که
تا همین چندسال پیش
پای ثابت مهمانی‌ات بودند
و حالا به مهمانی نمی‌آیند.
کم نیستند بچه‌مسلمان‌هایی که
به امتحانی، بی‌ایمان شدند.
کم نیستند آدم‌حسابی‌هایی که از
آدم‌حسابی‌بودن استعفا داده‌اند.

خدایا؛ وسط این دوره و
زمانه‌ی قمر در عقرب، وسط روزگارِ
مُد شدنِ دین از دست دادن،
حواست به ما بنده‌های کوچک
و ناتوان باشد.
ما هرچقدر هم شلنگ‌تخته بیندازیم
و پرروبازی دربیاوریم،
آخرش همه‌ی عشقمان این است
که توی تیم خودت باشیم.
ما هنوز بزرگترین آرزویمان
کربلاست، خانه‌ی پدری‌مان نجف
و قرارِ دلمان در مشهد‌.
ما را تا روز آخر عمر همین‌طوری بخواه.
برای خودت، بنده‌ی خودت….