یا اباالفضل ادرکنی
آیت الله العظمی جوادی آملی:
«من تقریباً اوایل شهریور ۳۴ بود که رفتم خدمت استادمان مرحوم آقا شیخ محمدتقی آملی. آقا شیخ محمدتقی آملی هم از اوتاد این روزگار بود هم مرحوم آقا ضیاء(رضوان‌الله علیه) در تقریظ ایشان نوشته: «کهف‌المجتهدین العظام» هم مرحوم آقای نائینی (رضوان الله علیه) در اجازه‌نامه ایشان نوشته: «صفوة المجتهدین العظام»، تقریرات ایشان در مکاسب را هم جامعه مدرسین چاپ کرده و ایشان، آن روزها داشتند عروة‌الوثقی را شرح می‌کردند: مصباح‌الهدی فی شرح عروة‌الوثقی که آن را هم تدریس می‌کردند هم تألیف. اوّلین سالی که ما درس خارج رفتیم، درس ایشان بود و جزوه نوشتن را هم از ایشان یاد گرفتیم. شاید یک وقت به عرض شما رساندیم، ما برای اینکه طرز جزوه نوشتن را یاد بگیریم، اوّل جزوه خود ایشان را گرفتیم. می‌دیدم ایشان در تمام این صفحات، بالای هر صفحه «بسم الله الرحمن الرحیم یا صاحب‌الزمان ادرکنی» الآن ما چیزی که می‌نویسیم، همان اوّل یک «بسم الله» را می‌نویسیم؛ اما در تمام صفحات بالایش نوشته بود: «بسم الله الرحمن الرحیم یا صاحب‌الزمان ادرکنی» این دأب علمای نجف بود. مرحوم سعید العلماء که با شیخ انصاری، دوتایی درس شریف العلماء می‌رفتند. شریف‌العلماء همین است که مرحوم شیخ در رسائل چند جا دارد: «استادی الشّریف» مرحوم شیخ انصاری از صاحب جواهر به عنوان معاصر یاد می‌کند، ولی از شریف العلماء به عنوان استاد: «استادی الشّریف»، دو تایی باهم می‌رفتند درس مرحوم شریف‌العلماء. آن آثاری که از مرحوم سعید‌العلماء حالا یا خودشان نوشتند یا تقریرات درسی ایشان بود مانده، این است که در بسیاری از صفحات در حاشیه‌اش نوشته
«یا اباالفضل ادرکنی». اینها باور کردند این مسائل را.»
تفسیر سوره الرحمن، جلسه ۲۸
ثبت دیدگاه