همه با هم در خدمت قرآن و عترت
آیت الله العظمی جوادی آملی:
ما بايد دو كار بكنيم: يكی برای امت است، يكی برای خود ما. امت ما بايد از قرآن و عترت جدا نشود تا خير ببيند؛ چون خير را خدا در قرآن عترت ناميد، او را نور و بركت ناميد.
دوم اينكه اگر اكثريت قاطع به طرف قرآن حركت كردند، ما مرزمان را جدا نكنيم. اين بيان نورانی وجود مبارك زينب كبری سلام‌الله علیها است كه فرمود: قسم به خدا اين نام محوشدنی نيست؛ چون جزء «وجه الله» است. چه چيزی بخواهد «وجه الله» را محو كند؛ چون همه زيرمجموعه «وجه الله» هستند، بيرونِ «وجه الله» كه چيزی نيست، درون «وجه الله» كه با او هماهنگ است؛ لذا اينكه مي‌فرمايند، اگر خدا چيزی را اراده كرد، يقيناً حاصل می‌شود، به همين دو نكته است؛ چون بيرون از قلمرو اراده خدا، چيزی وجود ندارد، در حوزه و درون قلمرو قدرت خدا، همه تحت فرمان او هستند؛ ﴿لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ﴾، اگر همه موجودات آسمان و زمين سپاه و ستاد الهی هستند، چيزی بيگانه نيست، نه در بيرون قلمرو خلقت عالم چيزی وجود دارد، چون عدم محض است، نه در درون خلقت يك چيز ناهماهنگ است، چون همه سپاه و ستاد الهی هستند. ما هم ـ إن‌شاءالله ـ اگر بخواهيم خير ببينيم، اين دو كار را بايد بكنيم؛ يعنی همه با هم در خدمت قرآن و عترت باشيم، يك و اگر اكثری قاطع در خدمت قرآن و عترت هستند، ما هرگز از اين اكثری جدا نشويم، اين دو؛ تا با وجه خدا هماهنگ باشيم كه بارزترين مصداق وجه خدا، انبيا و اوليا اهل‌بيت عصمت و طهارت هستند؛ آن‌گاه ماندنی هستيم، هرگز از بين نمی‌رویم. فرمود: «أَلعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ الدَّهرُ» تا روزگار هست، مردان الهی باقی هستند.
درس اخلاق ۹۵/٩/۴
ثبت دیدگاه