آسیب‌شناسی معاشرت‌های اجتماعی
سیری در نهج‌البلاغه امیرالمومنین علی علیه‌السلام (آسیب‌شناسی معاشرت‌های اجتماعی)
🔸 حضرت امام صادق (عليه‌السلام) فرمودند:
« إنَّ العَبدَ لَيَكونُ مَظلوما، فَما يَزالُ يَدعو حَتّى يَكونُ ظالِما »
🔹 به بنده‌اى ستم مى‌شود و او آن قدر نفرين مى‌كند كه خود، به ستمكار تبديل مى‌شود.
——————–
🔸 پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
« إذا خَرَجَتِ اللَّعنَةُ مِن فِي صاحِبِها نَظَرَت؛ فإنْ وَجَدَت مَسلَكا في الذي وُجِّهَت إلَيهِ، و إلاّ عادَت إلى الَذي خَرَجَت مِنهُ. »
🔹 هرگاه لعنت از دهان لعنتگر خارج شود، نگاه مى‌كند، اگر راهى به سوى آن چيزى كه متوجّه آن شده است يافت، به طرفش مى‌رود وگرنه به طرف كسى كه از دهانش [لعنت] خارج شده است برمى‌گردد.
——————–
🔸 حضرت امام حسن عسکری (عليه‌السلام) فرمودند:
« اَلتَّواضُعُ نِعمَةٌ لايُحسَدُ عَلَيها »
🔹 فروتنى، نعمتى است كه بر آن حسد نبرند.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه‌السلام) فرمودند:
« ما مِن رَجُلٍ تَكَبَّرَ أو تَجَبَّرَ إلا لِذِلَّةٍ وَجَدَها في نفسِهِ. »
🔹 هيچ مردى تكبّر يا گردن فرازى نكرد، مگر به سبب احساس خوارى و حقارتى كه در خود يافت.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه‌السلام) فرمودند:
« إذا كانَ يومَ القِيامَةِ نادى مُنادٍ: أينَ الصَّدودُ لِأولِيائي؟ فيَقومُ قَومٌ لَيسَ عَلى وُجوهِهِم لَحمٌ، فيُقالُ: هؤلاءِ الّذينَ آذَوُا المُؤمِنينَ و نَصَبوا لَهُم و عانَدوهُم و عَنَّفوهُم في دِينِهِم، ثُمَّ يُؤمَرُ بِهِم إلى جَهَنَّمَ. »
🔹 چون روز قيامت شود، آوازدهنده‌اى بانگ بر آورد كه: كجايند كسانى كه از دوستان من روى گرداندند (آنها را از حقوقشان محروم ساختند، يا آنان را ريشخند كردند)؟ پس، گروهى كه در چهره‌شان گوشتى وجود ندارد، برخيزند؛ گفته شود: اينان كسانى هستند كه مؤمنان را آزار دادند و با آنان دشمنى و عناد ورزيدند و به خاطر دينشان، ايشان را سخت سرزنش كردند؛ آنگاه فرمان داده شود كه آنها را به دوزخ برند.
——————–
🔸 از امام صادق (ع) نقل است كه فرمود: قال رسول اللّه (ص): قال اللّه تبارك و تعالى: لياءذن بحرب منى من اذى عبدى المؤمن، ولياءمن من غضبى من اكرم عبدى المؤمن، ولو لم يكن فى خلقى فى الارض بين المشرق والمغرب الا مؤمن واحد مع امام عادل لا ستغنيت بعبادتهما عن جميع ما خلقت فى ارضى، ولقامت سبع ارضين وسبع سماوات بهما، ولجعلت لهما من ايمانهما انسا لا يحتاجان الى انس سواهما.
🔹 پيامبر اكرم(ص) از قول خداوند تبارك و تعالى نقل كرده است كه فرمود: آن كس كه بنده مؤمن مرا آزار مى‌دهد، بايد اعلام جنگ با من بنمايد. و آن كس كه بنده مؤمن مرا تكريم مى‌نمايد، بـايد از غضب من در امان باشد، اگر در بين تمام مخلوقاتى كه در زمين بين مشرق و مغرب دارم، تنها يك مؤمن به همراه امام و رهبر عادلى باشند، با بندگى آنان از تمام مخلوقاتى كه در زمين دارم، بى‌نياز مى‌گردم كه هفت زمين و هفت آسمان به آن دو برپايند، از ايمانشان انس و الفتى در آنان نسبت به هم ايجاد مى‌كنم كه نياز به الفت ديگران نداشته باشند.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه‌السلام) فرمودند:
« إذا قالَ المؤمنُ لأخيهِ: اُفٍّ! خَرَجَ مِن وَلايَتِهِ، و إذا قالَ: أنت عَدُوِّي كَفَرَ أحَدُهُما، و لا يَقبَلُ اللّه ُ مِن مؤمنٍ عَمَلاً و هو يُضمِرُ علَى المؤمِنِ سُوءا. »
🔹 هرگاه مؤمن به برادرش بگويد: اف بر تو، از ولايت و دوستى او خارج شود و هرگاه بگويد: تو دشمن من هستى، يكى از آن دو كافر شود. و خداوند از مؤمنى كه نسبت به مؤمن نيّت بد در دل داشته باشد، عملى را نپذيرد.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه‌السلام) فرمودند:
« مَنْ حَقَّرَ مُؤْمِناً مِسْكِيناً أَوْ غَيْرَ مِسْكِينٍ لَمْ يَزَلِ اَللَّهُ عَزَّوَجَلَّ حَاقِراً لَهُ مَاقِتاً حَتَّى يَرْجِعَ عَنْ مَحْقَرَتِهِ إِيَّاهُ. »
🔹 هر كه مؤمنى را خوار شمارد چه (آن مؤمن) مستمند باشد. يا غيرمستمند، پيوسته خداى عزوجل او را خوار و دشمن دارد تا آنگاه كه از خوار شمردن آن مؤمن برگردد.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه‌السلام) فرمودند:
« مَنْ رَوى عَلى مُؤْمِن رَوايَة يُريدُ بِها شَيْنَهُ وَ هَدْمَ مُرَوَّتِهِ لَيَسْقُطُ مِنْ اَعْيُنِ‌النّاسِ، وَ اَخْرَجَهُ اللّه مِنْ وِلايَتِهِ اِلى وِلايَةِ الشَّيْطانِ فَلا يَقْبَلُهُ الشَّيْطانُ »
🔹 كسى‌كه سخنى درباره فرد با ايمانى نقل كند و هدفش اين باشد كه عيبى بر او نهد، و شخصيتش را در هم بشكند تا از چشم مردم بيفتد، خداوند او را از تحت سرپرستى خودش به تحت سرپرستى شيطان مى‌فرستد، و شيطان او را نمى‌پذيرد.
——————–
🔸 حضرت امام باقر (عليه‌السلام) فرمودند:
« ما مِن إنسانٍ يَطعَنُ في عَينِ مُؤمِنٍ إلاّ ماتَ بِشَرِّ ميتَةٍ، و كانَ قَمِنا أن لا يَرجِعَ إلى خَيرٍ. »
🔹 هيچ انسانى نيست كه پيش روى مؤمنى از او بد گويد و طعنه زند، مگر اين كه به بدترين شكل بميرد و سزاوار است كه روى خير و سعادت را نبيند.
——————–
🔸 پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
« قالَ اللّهُ تباركَ و تعالى: مَن أهانَ لي وَليّا فقد أرْصَدَ لِمُحارَبتي؛ »
🔹 خداوند تبارك و تعالى فرموده است: هر كه به يكى از دوستان من تحقير و توهين روا دارد، به جنگ با من برخاسته است.
——————–
🔸 حضرت امام باقر (عليه‌السلام) فرمودند:
« إنّ أقرَبَ ما يكونُ العَبدُ إلَى الكُفرِ أن يُؤاخيَ الرجُلَ علَى الدِّينِ فَيُحصيَ علَيهِ عَثَراتِهِ و زَلاّتِهِ لِيُعَنِّفَهُ بها يَوما مّا. »
🔹 نزديكترين حالت و زمان بنده به كفر، اين است كه با كسى برادرىِ دينى كند، آنگاه خطاها و لغزش‌هايش را پيش خود برشمارد تا روزى به وسيله آنها او را سرزنش كند.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه‌السلام) فرمودند:
« أبعَدُ ما يَكونُ العَبدُ مِنَ اللّه ِ أن يَكونَ الرَّجُلُ يُواخي الرَّجُلَ و هُوَ يَحفَظُ (عَلَيهِ) زَلاّتِهِ لِيُعَيِّرَهُ بِها يَوما ما. »
🔹 دورترين بنده از خدا، آن مردى است كه با مردى طرح دوستى افكند و [حساب] لغزش‌هاى او را نگه دارد تا روزى به واسطه آنها او را سرزنش كند.
ثبت دیدگاه