وفات سید محمدحسن حسینی قوچانی
سید محمدحسن حسینی قوچانی (۱۲۹۵-۱۳۶۳ق/۱۸۷۸-۱۹۴۴م)، معروف به آقا نَجَفیِ قوچانی، فقیه، حکیم و ادیب در قرن سیزدهم و چهاردهم قمری بود.
وی از شاگردان میرزا جهانگیرخان قشقایی، آقا نجفی اصفهانی، آخوند خراسانی، شریعت اصفهانی، محمدباقر اصطهباناتی و دیگران بود. او در سی سالگی به درجه اجتهاد رسید. ایشان بعد از بیست سال تحصیل در نجف به قوچان برگشته و تا آخر عمر، مقام فقاهت و حاکمیت شرع و اداره حوزه را بر عهده داشت. وی نویسنده کتاب‌های بسیاری است که کتاب‌های سیاحت شرق و سیاحت غرب اثر معروف اوست.
سید محمدحسن بن سید محمد نجفی معروف به آقا نجفی قوچانی، در روستای خسرویه از توابع قوچان به دنیا آمد.
پدرش سید محمد که در خسرویه به کشاورزی اشتغال داشت به تحصیل فرزندش رغبت بسیار نشان می‌داد. چون او را به مکتب سپرد، کتاب‌های فارسی مرسوم و جزواتی از قرآن مجید و مقداری ترسّل، نصاب، حساب جُمَل و اعداد هندسی را خواند، ولی تمایلی به ادامه تحصیل نشان نداد.
گرچه پدرش اهل علم نبود، اصرار داشت فرزندش برای ادامه تحصیل به مکتب برود.
در ۱۳ سالگی از خسرویه به شهر قوچان رفت و پس از ۳ سال تحصیل، پیاده از راه سبزوار و نیشابور، به مشهد رفت و در مدرسه «دو درب» ادبیات و سطح را تا قوانین فرا گرفت.
در ۱۳۱۳ق/۱۸۹۵م در سن ۲۰ سالگی همراه یکی از همدرسانش، پیاده از راه کویر طبس وارد یزد شد و از آن‌جا به اصفهان رفت و در مسجد عربون ساکن گردید.
آقا نجفی پس از ۴ سال توقف در اصفهان، روانه عراق شد و پیاده آهنگ نجف کرد. و چون بدانجا رسید، در حجره‌ای متروک واقع در یکی از مدارس شهر ساکن شد. در نجف به حوزه درس آخوند ملامحمدکاظم خراسانی راه یافت و تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل در آن‌جا بماند. وی سخت به آخوند ملامحمدکاظم خراسانی ارادت می‌ورزید به گونه‌ای که در جنبش مشروطیت و قیام آخوند و علمای نجف از طرفداران مشروطیت گشت و حقایقی از جنبش روحانیت را در کتاب سیاحت شرق یاد کرد.
شریعت اصفهانی و محمدباقر اصطهباناتی نیز از استادان او بودند.
آقا نجفی قوچانی در ۳۰ سالگی به درجه اجتهاد رسید.
در آخرین روزهای توقف در نجف، از فوت پدرش در قوچان آگاه شد و ناگزیر پس از ۲۰ سال توقف در آن شهر، در ۱۳۳۸ق/۱۹۲۰م به ایران آمد و برای زیارت به مشهد رفت. پس از توقفی کوتاه در مشهد، به درخواست مردم قوچان، وارد این شهر شد و ماندگار گشت.
وی متجاوز از ۲۵ سال از عمر خود را در مقام فقاهت و حاکمیت شرع در قوچان گذراند و در ضمن به اداره حوزه علوم دینی پرداخت.
آقانجفی در شب جمعه ۲۶ ربیع‌الثانی ۱۳۶۳ق/۲۰ مارس ۱۹۴۴م در ۶۸ سالگی در قوچان بدرود زندگی گفت و در حسینیّه خود به خاک سپرده شد.
آرامگاه او اکنون زیارتگاه مردم قوچان است.
از وی کتاب‌هایی یاد شده است:
۱- سیاحت شرق؛ این اثر از تألیفات مهم آقا نجفی است و درباره سوانح عمر از ابتدای زندگی، گزارش تحصیلات او در شهرهای قوچان، مشهد و اصفهان و چگونگی ورودش به نجف اشرف و تحصیلات نهایی تا رسیدن به درجه اجتهاد است. وی در این کتاب، ضمنِ شرح ماجرای زندگی و مشقّات دوران تحصیل که به مناسبت رویدادهای زندگیش پیش آمده، مباحث و معارف اسلامی را به استناد آیات و روایات با قلمی ساده شرح داده است. در این کتاب، خواننده با نکات علمی و رویدادهای آن زمان آشنا می‌شود. چون آقا نجفی خود در اوایل مشروطیت در نجف بوده، رویدادهای تاریخی و واکنش نهضت مشروطیت را در عراق بویژه در نجف، به تفصیل شرح داده است. مسائل تعلیم و تربیت و تزکیه نفس نیز در این کتاب به چشم می‌خورد. این کتاب در ۱۳۴۷ق/۱۹۲۸م نگارش یافته و در ۱۳۶۲ش در تهران چاپ شده است؛
۲- سیاحت غرب، در کیفیت عالم برزخ و ارواح بعد از مرگ، خطی است و در ۱۳۵۲ق/۱۹۳۳م نگارش یافته است.
ثبت دیدگاه