وقایع روز دوازدهم ماه صفر
در میانه جنگ صفین، سپاه معاویه که در آستانه شکست بودند، قرآن بر نیزه کردند و به همین دلیل برخی از سپاهیان امیرالمؤمنین علیه‌السلام از ادامه جنگ سر باز زدند.
با حیله‌ای که عمروعاص ترتیب داد و قرآن‌ها به سر نیزه‌ها رفت، در میان سپاه امیرالمؤمنین علیه‌السلام دودستگی پدید آمد، که دشمن، حکمیت قرآن را پذیرفته است و ما حق جنگ با آنان را نداریم. امام علیه‌السلام به‌شدت در برابر این سخن ایستاد و اعلام کرد این کار،جز فریب چیزی نیست؛ ولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام بالاجبار ضمن نامهای به معاویه با قید اینکه ما می‌دانیم تو اهل قرآن نیستی، حکمیت قرآن را پذیرفت.
اهل شام، عمرو بن عاص را برگزیدند. اشعث و تعدادی دیگر از کسانی که بعدا در گروه مارقین در آمدند، ابوموسی اشعری را پیشنهاد کردند. اما امیرالمؤمنین علیه‌السلام، ابن عباس و یا مالک اشتر را پیشنهاد کرد؛ اشعث و یارانش قبول نکردند، به این بهانه که اشتر، عقیده به جنگ دارد و ابن عباس نیز نباید باشد؛ زیرا عمرو بن عاص از قبیله مُضَریها است، پس طرف دیگر باید یمنی باشد.
دو حَکَم، پیش خودشان تصمیم گرفتند که عمرو عاص، معاویه را و ابوموسی، علی امیرالمؤمنین علیه‌السلام را عزل کند و انتخاب خلیفه را به شورا واگذار کنند. عمرو عاص، ابوموسی را در اعلام نتیجه، بر خود مقدم کرد و ابتدا ابوموسی، علی علیه‌السلام را عزل کرد؛ ولی وقتی نوبت به عمرو بن عاص رسید، او به جای عزل معاویه، عزل علی علیه‌السلام به دست ابوموسی را تأیید و معاویه را به خلافت منصوب کرد.
ثبت دیدگاه