ضربالمثل “دنبال نخود سیاه فرستادن”
هر گاه بخواهند به بهانهای کسی را از سر باز کنند و به جایی بفرستند که به این زودیها بر نگردد از این ضرب المثل بهره میگیرند.
نخود از دانههای روغنی است که چند نوع از آن در ایران به عمل میآید و دارای انواع گوناگونی است.
این انواع عبارتند از: “نخود علوفه ای” که دانههای آن، گرد و رنگ آن، زرد یا سبز است.
“نخود الوند” که دانههای آن گوشهدار و رنگ آن سبز یا قهوهای است.
“نخود فرنگی” که ریشهی آن دوای ضد کرم است و سرانجام “نخود سیاه” که فقط برای تهیهی “لپه” کاشته میشود.
یعنی همهی انواع نخود به همان صورتی که درو میشوند مورد استفاده قرار میگیرند و تغییر شکلی نمیدهند مگر نخود سیاه که هیچ گاه به همان صورت برای فروش به بازار نمیآید و چون به عمل آمد نخست آن را در آب میریزند تا خیس بخورد و به صورت “لپه” دربیاید و سپس به عنوان لپه به بازار آورده و میفروشند.
از این رو در گذشته چون در هیچ دکان بقالی و فروشگاهی نخود سیاه پیدا نمیشد، هیچ کس هم دنبال نخود سیاه نمیرفت و در اصطلاح اگر کسی را به دنبال نخود سیاه میفرستادند، در واقع او را به دنبال چیزی فرستاده بودند که در هیچ دکان و فروشگاهی پیدا نمیشد و به همین دلیل از معنی مجازی آن این طور فهمیده میشد که میخواستهاند او را از سر خود باز کنند و از خود برانند تا از حقیقت موضوعی آگاه نشود.
ثبت دیدگاه