هميشه هست دلم رو به مشهد آقا
امام رضا علیه‌السلام
دوباره از سر خط..بسمه تعالى عشق
كه برد شعر مرا سوى بى‌كران‌ها عشق
غرض ز گفتن اين شعر مدح سلطان است
نوشتن از حرم و حضرت رضا با عشق
هميشه هست دلم رو به مشهد آقا
چرا كه نيست مرا اشتياقى الا عشق
به اين حرم بِنگر..بوى آسمان دارد
رواق عشق..صحن عشق..آقا عشق
كبوتران بهشتى به گنبد و به زمين
كه مى‌روند و مى‌آيند در حرم با عشق
به بست شيخ طبرسى كه مي‌رسى بينى
نوشته است از اين سو به سمت دريا عشق
در اين حرم همه مديون لطف آقايند
در اين حرم همه عاشق شدند…حتى عشق
ميان صحن گوهرشاد زائرى مى‌گفت
فداى غربت تو يا امام رضا يا عشق
به پاى پنجره فولاد سجده افتاده
همانكه گفت مرا نيست قبله الا عشق
چه دردهاى بزرگى كه تو شفا دادى
مسيح بر دم تو نازد اى مسيحا عشق
هميشه موقع اذن دخول جبرائيل
به خنده امر نمودى بيا..بفرما عشق
هر آنكه از در باب‌الجواد داخل شد
قسم نداده به او داده‌اى دو دنيا عشق
تو گفته‌اى كه فقط گريه بر حسين كنيم
تو گفته‌اى كه زنيم ناله وا حسينا..عشق
…
📌 شاعر: آرمان صائمى
ثبت دیدگاه