سعید جلیلی نامزد سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، صبح امروز (پنجشنبه ۲۰ خرداد) در دیدار صمیمانه جمعی از جوانان در عمارت شمسا، اظهاراتی مطرح کرد که محورهای مهم آن را در ادامه می‌خوانید:
– فردی که به عنوان وزیر ارشاد انتخاب می‌شود باید هنر را فهم کند و از اهالی فرهنگ و هنر باشد. متاسفانه در سال‌های گذشته برخی تصمیم گیران فرهنگ و هنر نه تنها از اهالی فرهنگ و هنر نبودند بلکه حتی مصرف کننده هم نبودند.
– عرصه هنر یک ضرورت است و اگر کسی فهم داشته باشد و با آن هنر آمیخته باشد آن پیام بیشتر درک می شود.
– وزارت ارشاد چندین هنرستان موسیقی دارد؛ خروجی های هنرستان موسیقی چیست؟ چه برنامه‌ای برای آن داشتند؟ ما باید بتوانیم روی آن چیزی که مزیت نسبی ماست سرمایه گذاری کنیم. فرهنگ مزیت نسبی ماست چراکه انقلاب ما انقلاب فرهنگی بود، اما یک سوال در صدا و سیما درباره فرهنگ از من نشد! همه سوالها درباره تورمد اما راجع به سینما و موسیقی هم از ما نپرسیدند.
– در ایام انتخابات یک دفعه عده‌ای حامی زنان، فضای مجازی و اهل سنت می‌شوند.
– اینکه حقوق زن را صرفا در این ببینیم که دو سه نفر زن در کابینه می‌گذاریم این توهین به زنان است. من این مدلی رفتار نکردم.
– ۵۰ درصد جامعه ما زنان هستند. اگر از جامعه زنان صحبت می‌کنیم از زنان روستا تا نخبگان را دربر می‌گیرد. اگر نگاه ابزاری نداریم باید همه را مطرح کرد.
– در این عرصه معتقدیم اگر دولت یک مسئله را برای خودش موضوع می‌داند باید برای آن ماموریت تعریف کرد.
– دولت اگر می‌خواهد در سایر عرصه‌ها موفق باشد، باید به هنر به چشم ضرورت نگاه کند. نه یک نگاه منفعل بلکه فعال و آفندی و هجومی؛ چرا سینمای ما نباید با هالیوود همآوردی کند؟ موسیقی ما باید به رخ دنیا کشیده شود.
درباره مشکلات مهاجران افغانستانی در ایران:
– ما دو ملت با هم آمیخته هستیم و روابط عاطفی و دوستانه داریم اما عرصه حقوق و قانون آن لطافت شعر و ادبیات را ندارد و دچار جزمیت است اما هنر حکمرانان باید این باشد آن لطافت را به حقوق و قانون حاکم کنند، چه در عرصه تقنین و چه اجرا؛ در عرصه‌های مختلف خون این دوملت باهم ریخته شده؛ در دفاع مقدس برخی اتباع افغان داوطلبانه آمدند و شهید شدند و در دفاع از حرم هم همینطور بودند.
– باید این مناسبات و قوانین به لطافت و ظرافت‌های عاطفی دو کشور نزدیک شود. اگرچه کارهایی شده از جمله در تحصیل افغانستانی‌ها اما باید بازهم درباره این مقوله کار کرد.
-درباره تربیت کودکان و تهاجم فرهنگی گفت: موضوعی مطرح می‌شود که امثال ما افراد دگم هستیم و از یک طرف هم برخی می‌گویند باید تهاجم فرهنگی را جدی گرفت و برخورد کرد.
– از یک طرف عده‌ای از ایجاد محدودیت می‌ترسند و برخی نیز حرف از بگیر و ببند می‌زنند.
-آن چیزی که باور من است این است که اگر می‌گوییم فرهنگ ما قوی است باید مثل آب دریا با آن برخورد کرد. آب دریا اگر غنی و پر باشد هیچ چیز کوچکی نمی‌تواند آن را آلوده کند.
-کوتاهی ما در عرصه فرهنگ همین است که داشته ها را به عرصه نیاوردیم و افراد اصطلاحا قد کوتاه را برای این کار آوردیم.
– فرهنگ عرصه ایجاب است و باید چنان داشته‌ها را مطرح کرد که قابل دفاع باشد در فضای مجازی چقدر داشته‌ها را ارائه می‌دهیم که بعد با یک پست اینستاگرامی می‌ترسیم.
– در عرصه فضای مجازی چه کسانی سانسور می‌کنند؟ شما شاهد بودید امثال حاج قاسم را سانسور می‌کنند چون می‌دانند وی بُرد و اثرگذاری دارد؛ شما هزاران نمونه دارید که طرف مقابل مجبور به سانسور شود.
– ما باید مدل منفعل و معطل را عوض کنیم و به یک مدل فعال تبدیل کنیم. اگر کار فرهنگی انجام می‌دهیم باید از دوران کودکی مجموعه‌ای از برنامه‌ها را برای فرزندان داشت؛ باید این بستر را فراهم کرد که وقتی کودک به جوانی رسید مانند یک دانه که در محیط خوبی رشد کرده ثمر دهد.
– رئیس جمهور باید فهم صحیح از این موضوع داشته باشد؛ مثلا فیلم هایی که ساخته می‌شود چند درصد برای نوجوان است؟ در ده سال اخیر چند فیلم برای نوجوان ساخته شده؟ خب نوجوان هم در این خلأ نبود تولیدات فرهنگی، سراغ چیزهای دیگر می‌رود.
– هرچقدر دانشگاه موفق باشد کشور را جلو می‌برد. آنچه برنامه ماست این است دانشگاه ما ماموریت محور باشد.
– این دانشگاه‌ها باید با صنعت ارتباط داشته باشند. اگر ده ها پایان نامه بنویسید باید متناسب با نیاز کشور باشد؛ الان دانشگاه‌ها هیئت امنایی اداره می‌شوند؛ هییت امنا باید کار تمام وقت باشد و وظیفه خود بداند که برای این هزاران دانشگاه برنامه داشته باشند.
– هیئت امنای دانشگاه‌ها زینت‌المجالس هستند درحالیکه باید از بهترین اساتید دانشگاه‌ها باشند و از آنها بخواهیم در 5 نقطه علمی ما را به جایی که می‌خواهیم برسانند.
27215
ثبت دیدگاه