توصیف وجود حضرت علی علیه‌السلام از زبان خودشان در نهج البلاغه
🔸 امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) فرمودند:
«وَ إِنَّمَا الْأَئِمَّةُ قُوَّامُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ عُرَفَاؤُهُ عَلَى عِبَادِهِ، وَ لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ عَرَفَهُمْ وَ عَرَفُوهُ، وَ لَا يَدْخُلُ النَّارَ إِلَّا مَنْ أَنْكَرَهُمْ وَ أَنْكَرُوهُ.»
🔹 پيشوايان دين (امامان معصوم) مديران الهى بر مردمند، و رؤسا و عارفان او بر بندگانش. هيچ کس داخل بهشت نمى‌شود، مگر کسى که آنها را بشناسد و آنان نيز او را بشناسند و هيچ کس وارد دوزخ نمى‌شود، مگر کسى که آنها را انکار کند و آنان نيز انکارش نمايند.
📚 بخشی از خطبه ۱۵۲ نهج البلاغه
—————-
🔸 الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في ذِكرِ النَّبيِّ صلى الله عليه و آله ـ: و لَقد كانَ يُجاوِرُ في كُلِّ سَنَةٍ بحِراءَ، فأراهُ و لا يَراهُ غَيري، و لَم يَجمَعْ بَيتٌ واحِدٌ يَومَئذٍ في الإسلامِ غَيرَ رَسولِ اللّه ِصلى الله عليه و آله و خَديجَةَ و أنا ثالِثُهُما، أرى نُورَ الوَحيِ و الرِّسالَةِ، و أشَمُّ رِيحَ النُّبُوّةِ.
🔹 امام على عليه السلام ـ در وصف پيامبر صلى الله عليه و آله ـ فرمود: هر سال در كوه حرا اقامت مى‌گزيد و من، او را مى‌ديدم و كسى جز من، او را نمى‌ديد. در آن روز، اسلام در هيچ خانه اى نيامده بود، مگر خانه رسول خدا صلى الله عليه و آله و خديجه و من سومين آنها بودم. نور وحى و رسالت را مى‌ديدم و رايحه نبوّت را مى‌بوييدم.
—————-
🔸 امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) فرمودند:
« وَ قَدْ عَلِمْتُمْ مَوْضِعِي مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) بِالْقَرَابَةِ الْقَرِيبَةِ وَ الْمَنْزِلَةِ الْخَصِيصَةِ، وَضَعَنِي فِي [حَجْرِهِ] حِجْرِهِ وَ أَنَا وَلَدٌ [وَلِيدٌ] يَضُمُّنِي إِلَى صَدْرِهِ وَ يَكْنُفُنِي فِي فِرَاشِهِ وَ يُمِسُّنِي جَسَدَهُ وَ يُشِمُّنِي عَرْفَهُ وَ كَانَ يَمْضَغُ الشَّيْءَ ثُمَّ يُلْقِمُنِيهِ، وَ مَا وَجَدَ لِي كَذْبَةً فِي قَوْلٍ وَ لَا خَطْلَةً فِي فِعْلٍ »
🔹 و شما به خوبى موقعيّت مرا از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) از نظر خويشاوندى نزديک و منزلت و مقام ويژه مى‌دانيد. او مرا در دامان خويش در حالى که کودک (خردسالى) بودم مى‌نشاند و (همانند فرزندش) مرا به سينه خود مى‌فشرد و در بستر خويش در کنار خود مى‌خوابانيد، به گونه اى که بدن خود را (همچون يک پدر مهربان) به بدن من مى‌چسبانيد و بوى خوش خود را به مشام من مى‌رساند و (چون بسيار کوچک بودم و توان جويدن غذاى سخت را نداشتم) غذا را مى‌جويد و در دهان من مى‌گذاشت. او هرگز دروغى در گفتار من نيافت و در کردارم، خطا و اشتباهى نديد.
📚 بخشی از خطبه ۱۹۲ نهج البلاغه
—————-
🔸 امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) فرمودند:
« ما ظَفِرَ مَن ظَفِرَ الإثمُ بهِ، و الغالِبُ بِالشَّرِّ مَغلوبٌ »
🔹 پيروز نيست كسى كه گناه بر او پيروز شده باشد؛ كسى كه از طريق توسّل به بدى، چيره گردد شكست خورده است.
—————-
🔻 خطبه ۲۰۰ نهج البلاغه؛ زیرکی یا حیله گری؟
🔸 امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) فرمودند:
« و من كلام له (علیه السلام) في معاوية:
وَ اللَّهِ مَا مُعَاوِيَةُ بِأَدْهَى مِنِّي، وَ لَكِنَّهُ يَغْدِرُ وَ يَفْجُرُ؛ وَ لَوْ لَا كَرَاهِيَةُ الْغَدْرِ لَكُنْتُ مِنْ أَدْهَى النَّاسِ، وَ لَكِنْ كُلُّ غُدَرَةٍ فُجَرَةٌ وَ كُلُّ فُجَرَةٍ كُفَرَةٌ، وَ لِكُلِّ غَادِرٍ لِوَاءٌ يُعْرَفُ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؛ وَ اللَّهِ مَا أُسْتَغْفَلُ بِالْمَكِيدَةِ وَ لَا أُسْتَغْمَزُ بِالشَّدِيدَة. »
🔹 به خدا سوگند معاويه از من سياستمدارتر و زيرک تر نيست؛ ولى او نيرنگ مى‌زند و مرتکب انواع گناه مى‌شود (سياستش، بى قيد و شرط است و هر کار خلافى را براى پيشبرد اهداف سياسى خود مجاز مى‌شمرد). اگر غدر و خيانت، ناپسند نبود، من سياستمدارترين مردم بودم؛ ولى هرگونه عذر و پيمان شکنى منتهى به فجور و گناه مى‌شود و هر گناهى سر از کفر در مى‌آورد (همان گونه که رسول خدا فرمود:) «هر غدّار و پيمان شکنى، روز قيامت پرچم خاصى دارد که به وسيله آن شناخته مى‌شود (و در صحنه محشر رسوا مى‌گردد) ولى به خدا سوگند (با اينکه اهل اين گونه سياست ها نيستم؛ ولى) با کيد و مکر دشمن اغفال نمى‌شوم و در برابر شدايد زانو مى‌زنم.
—————-
🔸 امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) فرمودند:
« الإسلامُ هُو التَّسليمُ، و التَّسليمُ هُو اليَقينُ، و اليَقينُ هُو التَّصديقُ، و التَّصديقُ هُو الإقرارُ، و الإقرارُ هُو الأداءُ، و الأداءُ هُو العَمَلُ »
🔹 اسلام همان تسليم [در برابر خدا] است و تسليم همان يقين و يقين همان تصديق و تصديق همان اقرار و اقرار همان به جا آوردن و به جا آوردن همان عمل كردن.
—————-
🔸 امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) فرمودند:
« لا تَخافوا في اللّه ِلَوْمَةَ لائمٍ، يَكْفِكُم مَن أرادَكُم و بَغى علَيكُم »
🔹 در راه خدا از سرزنش هيچ نكوهشگرى مترسيد، كه او شما را در برابر هركس كه بخواهد به شما گزندى برساند و ستمى روا دارد، محافظت مى‌كند.
—————-
🔸 و قــالَ علي عليه السلام: وَ لاَتَظُنُّوا بِيَاسْتِثْقالاً فِيحَقٍّ قِيلَ لِي، وَ لاَالِْتماسَ إِعْظامٍ لِنَفْسِي، فَإِنَّهُ مَـنِ اسْتَثْقَلَ الْحَقَّ أَنْ يُقالَ لَهُ أَوِ الْعَدْلَ أَنْ يُعْرَضَ عَلَيْهِ، كانَ الْعَمَلُ بِهِما أَثْقَلَ عَلَيْهِ فَلاَ تَكُفُّوا عَنْ مَقالَةٍ بِحَقٍّ، أَوْ مَشُورَةٍ بِعَدْلٍ، …فَإِنَّمَا أَنَا وَ أَنْتُمْ عَبِيدٌ مَمْلُوكُونَ لِرَبٍّ لاَ رَبَّ غَيْرُهُ؛ يَمْلِكُ مِنَّا ما لاَ نَمْلِكُ مِنْ أَنْفُسِنا…
🔹 حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در ضمن سخنرانى خود فرمود: و چنين مپنداريد كه اگر با من سخن حقى گفته شود، مرا گران مى‌آيد و نيز گمان مبريد كه من خواهان بزرگداشت خويش ـ تملق ـ هستم زيرا آن كه از شنيدن حق و يا از پيشنهاد عدالت احساس سنگينى كند، عمل به آن دو، برايش سنگين تر خواهد بود. پس، از گفتن سخن حق و ارائه نظر عدل دريغ نكنيد… . واقعيت اين است كه من و شما همگى بندگان پروردگارى هستيم كه جز او خدايى نيست و او بيش از آنچه ما نسبت به خود مالكيم بر ما تملك دارد.
ثبت دیدگاه