دلنوشته مهدوی
آدما دوست دارند روز تولد عزیزشون، واسش سنگ تموم بذارند. همه تلاششون رو می‌کنند تا روز تولدش، خنده رو لبش باشه. شاید نتونند کوچه رو واسش چراغون کنند، اما حداقل کیک و کادو واسش می‌خرند. اما این تولدی که ما امسال برای شما می‌گیریم، خیلی با چیزی که خودمون دوست داریم، چیزی که شایسته شماست، فرق داره… انگار شادی امسال‌مون، بیشتر از همیشه رنگ غم داره. غم دلتنگی… غم غربت… غم گناه‌های ناتمامِ مانع ظهور…
می‌دونم شما هم دلتنگ مایید. می‌دونم دوست دارید کنار ما و همراه ما، این عید رو جشن بگیرید. می‌دونم با شادی و لبخند ما شاد می‌شید. حتی می‌دونم که می‌دونید چقدر بی‌تاب و دلتنگ دیدن روی ماهتون هستیم. اما یه چیز رو نمی‌دونم؛ اینکه چرا یاد نداریم محبتمون رو به شما ابراز کنیم یا صداتون کنیم. انگار یاد نگرفتیم که توبه، دعا و اضطرار ما برای برگشتن شما چقدر اثرگذاره. ماها خسته و غصه داریم. اما خوب می‌دونیم که شما بیشتر از ما خسته و از ما فرزندان ناخلف دلگیرید. خدا کنه امسال دعاهامون، خوندن جمعیِ الهی عظم البلامون جواب بده و خدا ظهورتون رو برسونه.
منو ببخشید اگه روز تولدتون با حرفام اذیتتون کردم. اما خیلی واسمون دعا کنید. دیگه تولد بدون حضور شما بهمون نمی‌چسبه…
با این وجود تولدتون مبارک بهترین پدر دنیا!
میلاد امام زمان ارواحنا فداء
بر منتظران آن حضرت مبارک باد
ثبت دیدگاه