چطور توفيق فلان كار را نداريم

‌چطور توفيق فلان كار را نداريم

آیت الله العظمی جوادی آملی:

اينكه خيلی از ماها می‌نالیم كه چطور توفيق فلان كار را نداريم توفيق گريه نداريم، توفيق شب‌زنده‌داری نداريم، توفيق انجام خدمات را نداريم. برای اينكه دست و بال ما با كار ما بسته است خب آدم بسته كه آزاد نيست. اين را كه احساس مي‌كنيم؛ خيلی از مواقع است می‌خواهيم كار انجام بدهيم ولی نمی‌شود؛ اين نشدن نه برای آن است كه از طرف آن‌ كه مفتحة لهم الابواب و رحمتش وسعت كل شیء قصوری است، بلكه از اين طرف ما در بنديم، خب گرفتار در بند كه موفق نيست. فرمود طبق اين اصول پس «ان انفسكم مرهونة باعمالكم»؛ كارهايی كه كرديد خود شما را گرو گرفتند و پشتتان هم از بار گناه سنگين است: «و ظهوركم ثقيلة من اوزاركم». حالا اين ماه، ماه آزادی است خب چه كار كنيم آزاد بشويم. بعضی از گناهان است كفاره دارد، بعضی از گناهان كه حق‌الناس است، بايد داد اما بسياری از گناهان است نه قضا دارد نه كفاره، چه بكنيم؟ فرمود: حالا كه معلوم شد كه در بنديد بياييد در اين ماه، خودتان را آزاد كنيد؛ چطور آزاد كنيم؟ بگوييد خدايا! ببخش خدايا! ما را ‌آزاد كن خدايا! بد كرديم ـ اينكه از شما بر می‌آید ـ بگوييد: خدايا ببخش، ماه استغفار است. اين را لااقل جدی بگير اين فك رهن است آزاد مي‌شويد.
اينكه می‌بينيد در نيمه دوم ماه مبارك رمضان يا در دهه سوم ماه مبارك رمضان، انسان كارهای خوب را به آسانی انجام می‌دهد، خيلی برای او زحمت نيست و حرام‌ها را به آسانی ترك می‌کند، خيلی برای او دشوار نيست و از شهوت‌ها به آسانی مي‌گذرد، از غضب‌ها به آسانی می‌گذرد برای اينكه باز است؛ انسان آزاد در بندِ آن گرفتاری نيست لذا به آسانی انجام می‌دهد. فرمود خودتان را با استغفار آزاد كنيد و اين بار سنگين را با سجده‌های طولانی از دوشتان برداريد.
۷۱/١١/۳۰