نکاتی پیرامون قرآن کریم

نکاتی پیرامون قرآن کریم

🔸 لوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلي‏ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَ تِلْکَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَکَّرُونَ.

🔹 اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم، می‌دیدی که در برابر آن خاشع می‌شود و از خوف خدا می‌شکافد! اینها، مثال‌هایی است که برای مردم می‌زنیم، شاید در آن بیندیشید!

⬅️ سوره حشر، آیه ۲۱

—————-

🔸 عنه عليه‌السلام ـ في صفةِ القرآنِ ـ : جَعَلَهُ اللّه ُريّا لِعَطَشِ العُلَماءِ، و رَبيعا لِقُلوبِ الفُقَهاءِ، و مَحاجَّ لِطُرُقِ الصُّلَحاءِ، و دَواءً ليسَ بَعدَهُ داءٌ، و نورا ليسَ مَعهُ ظُلمَةٌ.

🔹 امام على عليه‌السلام ـ در وصف قرآن كريم ـ فرمود: خداوند، قرآن را مايه فرونشاندن عطش دانشمندان و بهار دل‌هاى فهميدگان و شاهراه درستكاران قرار داد و دارويى كه با وجود آن، ديگر دردى باقى نمى‌ماند و نورى كه با آن، ظلمتى همراه نيست.

—————-

🔸 امیرالمومنین امام علی (علیه‌السلام) فرمودند:

« اعلَمُوا أنَّ هذا القرآنَ هُو الناصِحُ الذي لا يَغُشُّ، و الهادي الذي لا يُضِلُّ، و المُحَدِّثُ الذي لا يَكذِبُ، و ما جالَسَ هذا القرآنَ أحَدٌ إلاّ قامَ عَنهُ بزيادَةٍ أو نُقصانٍ، زيادَةٍ في هُدىً، أو نُقصانٍ مِن عَمىً »

🔹 بدانيد كه اين قرآن، مشاورى است كه خيانت نمى‌ورزد و راهنمايى است كه گمراه نمى‌كند و گوينده‌اى است كه دروغ نمى‌گويد. هيچ كس با اين قرآن ننشست، مگر اين كه با افزايشى يا كاهشى از نزد آن برخاست: افزايش در هدايت يا كاهش در كورى و گمراهى.

—————-

🔸 پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

« إنّي أخافُ علَيكُمُ استِخفافا بالدِّينِ ··· و أن تَتَّخِذُوا القرآنَ مَزاميرَ »

🔹 نگرانى من براى شما، اين است كه دين را سبك شماريد… و قرآن را با ساز و آواز بخوانيد.

—————-

🔸 الإمامُ الصّادقُ عليه‌السلام ـ لمّا سُئلَ: ما بالُ القرآنِ لا يَزدادُ علَى النَّشرِ و الدَّرسِ إلاّ غَضاضَةً؟ ـ : لأنَّ اللّه َتباركَ و تعالى لم يَجعَلْهُ لِزمانٍ دونَ زَمانٍ، و لا لِناسٍ دونَ ناسٍ، فهُو في كلِّ زَمانٍ جَديدٌ، و عِند كُلِّ قَومٍ غَضٌّ إلى يَومِ القِيامَةِ.

🔹 امام صادق عليه‌السلام ـ وقتى از ايشان سؤال شد: چه سرّى است كه قرآن، هر چه بيشتر خوانده و بحث شود، بر تازگى و طراوت آن افزوده مى‌شود؟ ـ فرمود: چون خداوند تبارك و تعالى، آن را تنها براى زمانى خاص و مردمى خاصّ قرار نداده است. از اين رو، در هر زمانى و براى هر مردمى، تا روز قيامت، تازه و با طراوت است.