موهبت الهي‌ِ نصيب حرّ
دستمالی که شاه اسماعیل از سر حُر بن یزید باز کرد.
در كتاب «تنقيح‌المَقال» مامَقاني نقل مي‌كند از حائري از سيّد نعمة‌‌الله جزائري در كتاب «أنوار نعمانيّه» كه او مي‌گويد:
جماعتي از مردمان معتمد و موثّق براي من نقل كردند كه چون شاه إسماعيل بغداد را به تصرّف خود درآورد، براي زيارت قبر حضرت سيّدالشهداء عليه‌‌السّلام به كربلا آمد و چون از بعضي از مردم شنيده بود كه به حرّبن يزيد رياحي طعن مي‌زنند، به سمت قبر حرّ آمد و دستور داد قبر حرّ را نبش كنند.
چون قبر حرّ را نبش كردند، ديدند كه به همان هيئت و كيفيّتي كه كشته شده است خوابيده است، و بر سر او دستمالي ديدند كه با آن سر حرّ بسته شده بود.
شاه اسماعيل در كتب تاريخي خوانده بود كه در واقعه كربلا كه سر حرّ مورد اصابت قرار گرفت و حضرت سيدالشهدا عليه‌السلام دستمال خود را بر سر حرّ بستند و حرّ با همان دستمال دفن شده است، براي باز كردن و برداشتن دستمال تصميم گرفت.
چون آن دستمال را باز كردند خون از سر حرّ جاري شد بطوريكه از آن خون، قبر پُر شد و چون دستمال را بستند خون باز ايستاد و چون دوباره باز كردند خون جاري شد.
و هر چه كردند كه بتوانند آن خون را به غير از همان دستمال بند بياورند و از جريانش جلوگيري كنند ميسّر نشد.
و از اينجا دانستند كه اين قضيّه، موهبت الهي است كه نصيب حرّ شده است. شاه إسمعيل دستور داد قبّه‌اي بر مزار او بنا كردند و خادمي را بر آن گماشت تا آن بقعه را خدمت کنند.
ثبت دیدگاه