معرفی کتاب «رحمت واسعه»
کتاب رحمت واسعه اثری ارزشمند از آیتالله العظمی محمدتقی بهجت (ره) است که با تلاش و دقت گروهی از پژوهشگران گردآوری و تنظیم شده و توسط انتشارات ایمان ماندگار به چاپ رسیده است.
این کتاب نگاهی ژرف و تأملبرانگیز به جلوههای رحمت الهی و ویژگیهای روحانی حضرت سیدالشهدا (ع) دارد. در صفحات آن، خواننده با بیانات ناب و عرفانی این مرجع عالیقدر درباره عظمت شخصیت امام حسین (ع) و حقیقت عاشورا آشنا میشود؛ بیاناتی که نهتنها معرفت دینی را تعمیق میبخشند، بلکه دل را به نور محبت اهلبیت (ع) روشن میسازند.
_ نگاهی ژرف به کتاب «رحمت واسعه»
این نوشتار در سه بخش اصلی سامان یافته است:
در آغاز، روایتی کوتاه و دلنشین از سیره و سبک زندگی این عالم ربانی، آیتالله العظمی محمدتقی بهجت، ارائه میشود.
سپس، در بخش دوم، به تأملی عمیق در بیانات ایشان درباره شخصیت والای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و وقایع تاریخی کربلا پرداخته شده است.
و در فصل پایانی، مجموعهای از پرسشوپاسخها مطرح میشود که عاشورا را از زاویهای نو و تأثیرگذار در ذهن خواننده ترسیم میکند.
_ این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم؟
اگر از علاقهمندان به اندیشهها، سلوک عرفانی و بیانات آیتالله بهجت هستید، «رحمت واسعه» برای شما یک انتخاب ارزشمند است. همچنین مطالعه این اثر را به پژوهشگران حوزه دین، دوستداران تاریخ عاشورا و هر کسی که در جستوجوی نگاهی عمیقتر به مفاهیم معنوی است، توصیه میکنیم.
_ در بخشی از این کتاب میخوانیم:
«روزی شنید که مداحی شعری میخواند و در آن از چشم و ابروی امام معصوم سخن میگوید. پس از پایان مجلس، پیغام داد که به مداح بگویید: خیلی از چشم و ابرو سخن نگوید، مقام امام را وصف کند و عظمت معصوم را در اشعارش نشان دهد. اصرار میکرد که وقتی مجلس برگزار میکنید، برتریها و امتیازهای اهلبیت (ص) و فضایل و مناقب این حضرات را بگویید و در برابر این قضیه ابراز احساسات کنید».
_ گزیده دیگر از کتاب:
در شهر خودش هم غریب بود: قبل از صادقین و باقرین علیهما السلام، اصلاً از سیدالشهداء سلام الله علیه، علی بن الحسین و حسن بن علی علیهم السلام تعداد نادری روایت نقل شده است. مردم اصلاً کاری به این ها نداشتند. حتی از این بالاتر نقل شده که ابن عباس و حضرت سیدالشهداء با هم بودند، یک نفر آمد از ابن عبا مسئله ای را سؤال کرد. سیدالشهداء علیه السلام جوابش را داد. آن شخص گفت: از تو سؤال نکردم؛ یعنی از ابن عباس سؤال کردم. تا به این درجه از اهل بیت علیهم السلام دور بودند. ابن عباس فرمود: “هذا من معادن العلم” او از معادن علم است، او را با دیگران قیاس مکن! ص 79
_ گزیده ای دیگر از کتاب رحمت واسعه:
«ما خیال میکنیم که معصومین (ع) به زیارت ما محتاجاند. در ایام اربعین، کربلا پر از دستهجات شیعیان عراق از طوایف مختلف عربها و کُردها میشد که یکی از آنها را در ایام سال نمیدیدیم و در شعرهایشان از خاندان مرتضی (ع) تجلیل و به آنها اظهار محبت و مودّت میکردند. اشخاص و جماعت متعدد از سرتاسر عراق، هر دسته از ناحیهای و در پیش هر جمعیت مرشد پیری بود که به دنبال او میرفتند. امامحسین (ع) میخواهد بگوید: من به شما احتیاج ندارم، شما به ما خاندان محتاجید، چنانکه خداوند سبحان میفرماید: وَ رَبَطْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُواْ فَقَالُواْ (و دلهایشان را استوار کردیم که برخاستند و گفتند:…)
همچنین میفرماید: قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلامَکُمْ بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَداکُمْ لِلْإیمان (بگو، اسلامتان را بر من منت ننهید؛ بلکه این خداست که بر شما منت نهاد و به ایمان رهنمون گردانید). ما باید متشکر و ممنون باشیم که خداوند منان نعمت ولایت و مودّت آنها را به ما عطا فرموده است.
ثبت دیدگاه