معاد در قرآن

معاد در قرآن

🔸إنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلاً ﴿١٠٧﴾ خالِدينَ فيها لا يَبْغُونَ عَنْها حِوَلاً ﴿١٠٨﴾

🔹امّا کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، باغ‌های بهشت برین محل پذیرایی آنان خواهد بود. (۱۰۷) آنها جاودانه در آن خواهند ماند؛ و هرگز تقاضای نقل مکان از آن جا نمی‌کنند! (۱۰۸)

 سوره کهف، آیات ۱۰۷ و ۱۰۸

———-

🔸الَّذي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَکُمْ أَيُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزيزُ الْغَفُورُ.

🔹آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل می‌کنید، و او شکست‌ناپذیر و بخشنده است.

 سوره ملک، آیه ۲

———-

🔸و نَضَعُ الْمَوازينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ إِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنا بِها وَ كَفى بِنا حاسِبينَ.

🔹ما ترازوهای عدل را در روز قیامت برپا می‌کنیم؛ پس به هیچ کس کمترین ستمی نمی‌شود؛ و اگر بمقدار سنگینی یک دانه خردل (کار نیک و بدی) باشد، ما آن را حاضر می‌کنیم؛ و کافی است که ما حساب‌کننده باشیم!

 سوره انبیاء، آیه ۴۷

———-

🔸و كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ كِتاباً يَلْقاهُ مَنْشُوراً ﴿١٣﴾ اِقْرَأْ كِتابَكَ كَفى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيباً ﴿١٤﴾

🔹و هر انسانی، اعمالش را بر گردنش آویخته‌ایم؛ و روز قیامت، کتابی برای او بیرون می‌آوریم که آن را در برابر خود، گشوده می‌بیند! (این همان نامه اعمال اوست!) (۱۳) (و به او می‌گوییم:) کتابت را بخوان، کافی است که امروز، خود حسابگر خویش باشی! (۱۴)

 سوره اسراء، آیات ۱۳ و ۱۴

———-

🔸حضرت امام باقر (عليه‌السلام) فرمودند:

«لِكُلِّ شَىءٍ رَبيعٌ وَ رَبيعُ القُرْآنِ شَهْرُ رَمَضانَ»

🔹هر چيزى بهارى دارد و بهار قرآن ماه مبارك رمضان است.

———–

🔸حضرت امام سجاد (عليه‌السلام) فرمودند:

« اِنَّ القَبرَ رَوضَةٌ مِن رِیاضِ الجَنَّةِ اَو حُفرَةٌ مِن حُفَرِ النّیرانِ »

🔹 قبر، باغی از بوستان‌های بهشت است، یا حفره و گودالی از گودال‌های جهنم.

———-

🔸بحارالأنوار: قالَ رسولُ اللّه ِصلى الله عليه و آله ـ في قولهِ تعالى: «أ فَمَنْ شَرَحَ اللّه ُ صَدْرَهُ لِلاْءِسْلامِ فهُو على نُورٍ مِن رَبِّهِ». (سوره زمر، آیه ۲۲) – : إنّ النورَ إذا وَقَعَ في القَلبِ انفَسَحَ لَهُ و انشَرَحَ. قالوا: يا رسولَ اللّه ِ، فهَل لِذلكَ علامةٌ يُعرَفُ بها؟

قالَ: التَّجافِي عَن دارِ الغُرورِ و الإنابَةُ إلى دارِ الخُلُودِ، و الاستِعدادُ لِلمَوتِ قَبلَ نُزولِ المَوتِ.

🔹بحارالأنوار: پيامبرخدا صلى‌الله عليه و آله درباره آيه «آيا كسى كه خداوند سينه‌اش را براى اسلام فراخ گرداند و در نتيجه نورى از سوى پروردگارش دارد» (سوره زمر، آیه ۲۲) – فرمود: اين نور هرگاه در دل بيفتد، دل برايش باز شود و فراخ گردد. عرض كردند: اى رسول خدا! آيا براى شناخت اين امر، نشانه‌اى هم هست؟

فرمود: دورى كردن از سراى فريب (دنيا) و روى آوردن به سراى جاودانه (آخرت) و آماده شدن براى مرگ، پيش از فرا رسيدن مرگ.