مراقبه ماه ذی‌القعده
بخشی از نامه آیت‌الله قاضی رحمة‌الله‌علیه درباره مراقبه ماه ذی‌القعده
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین، والصلاة و السلام علی الرسول المبین و وزیره الوصی الأمین…
۱. تنبّه فَقَد وافَتکم الأشهرُ الحُرُم تیقّظ لکی تزدادَ فی الزاد و اغتنِم.
بیدار باش که ماه‌های حرام فرا رسیده‌اند؛ شب زنده‌داری کن تا بیشتر بهره‌مند شوی و فرصت‌ها را غنیمت بدان.
۲. کتاب خدا را تلاوت‌نما و آن را با تأمل قرائت کن، با بهترین صداها که نور آن تاریکی‌ها را روشن می‌گرداند…
۳. هرکس بخواهد بدون عشق ورزیدن به خاندان نبوت (علیهم‌السلام) به خدا نزدیک شود حتماً گمراه شده است، به خاطر نادیده گرفتن بزرگترین نعمت خداوند متعال…
۴. از قرآن غافل مباش و از معانی آن پند و درس بگیر تا به مکان‌های رفیع برسی.
۵. همواره ذکر خدای گو، بدون حد و مرز، و هرگز تردید به خود راه مده.
۶. برادران عزیز هوشیار باشید -خداوند شما را توفیق طاعت دهد- که وارد ماه‌های حرام می‌شویم؛ نعمت‌های خداوند بر ما چه بزرگ و کامل است؛ آنچه -قبل از هر چیز- بر ما واجب است، توبه‌ای همراه با شرط و شروط به خود و نمازهای معروف به آن، و آنگاه دوری جستن از گناهان کبیره و صغیره در حد توان است.
* پس شب جمعه -در شب جمعه یا روز آن- یا روز یکشنبه، نماز توبه را به پا دارید و سپس آن را روز یکشنبه‌ی دوم ماه تکرار کنید.
* سپس مراقبت صغری و مراقبت کبری، محاسبه و معاقبه را به آنچه شایسته‌تر است و آن طریق که بهتر است انجام می‌دهید، که در آنها یادآوری و تذکر است برای کسانی که خواهان یادآوری و دارای ترس می‌باشند؛ سپس از صمیم قلب نیت کنید و بیماری‌های گناهان خود را معالجه نمائید و به وسیله استغفار نابسامانی‌های درون خود را سامان دهید.
ثبت دیدگاه