به گزارش سرویس ورزش چاره نیوز
به گزارش چاره نیوز، بعد از گذشت چند ماه از آغاز به کار وزیر جدید بالاخره حمید سجادی در مورد متصدی دومین صندلی مهم وزارت ورزش با خودش و مشاورانش به جمع بندی رسید و با صدور حکمی قفل چهارماهه را از معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای این وزارتخانه برداشت.
به موجب این حکم سید محمد پولادگر که نامش از خیلی وقت پیش وارد فهرست گزینه ها شده بود به عنوان معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای معرفی شد. تصمیم گیری برای این معاونت محوری در وزارت ورزش به قدری تاخیر داشت که بر خلاف روال معمولِ وزیر ورزش در معرفی دیگر معاونانش، پولادگر بدون ورود به دوره سرپرستی، حکم قطعی معاونت را گرفت تا حداقل از این حیث زمان بیشتری برای تعیین تکلیف به هدر نرود. حالا پولادگر بعد از حمید سجادی دومین چهره ورزشی است که در این وزارتخانه مسئولیت گرفته و همین امر امیدواری ها در بین اهالی ورزش را زیاد کرده تا اتفاقات خوبی در این مجموعه رخ دهد.
معاونت کلیدی وزارت ورزش و متفاوت بودن شرایط معاونانش
پولادگر جایگزین مهدی علی نژاد در وزارت ورزش شده که یک ماه پیش از معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای وزارت ورزش استعفا کرد (۲۰ آذرماه). او ۲۱ آذرماه دو سال پیش در شرایطی به عنوان سرپرست معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای وارد وزارت ورزش که شد سربلند از موفقیت های ریز و درشتی بود که طی یک دهه متوالی ریاست در فدراسیون ووشو به دست آورده بود.
البته که شاید خیلی از موفقیت های ووشو در دوره علی نژاد خاص و ویژه نبود اما برای شخص او و اهالی این رشته بزرگ و قابل توجه بود به خصوص که منجر به اولین قهرمانی جهان هم شد.
علی نژاد در شرایطی ریاست فدارسیون ووشو را عهده دار شد که این رشته در شرایط ناآرامی به سر می برد و پلمپ شدن ساختمانش در ورزشگاه شهید شیرودی هم موید اوضاع نابسامانش بود با این حال با شروع مدیریت علی نژاد به سامان شدن تدریجی وضعیت این رشته و اهالی آن شروع شد طوریکه ووشو ایران طی یک دهه ریاست علی نژاد کاملا متحول شد. این تحول از نایب قهرمانی رده های سنی مختلف در رویدادهای بین المللی آغاز شد و تا قهرمانی جهان در بخش ساندا که برای نخستین بار در تاریخ ورزش کشور به دست آمد، ادامه پیدا کرد.
علی نژاد با این شرایط و مدیریت خاص خودش که به واسطه آن به دست آورده بود فدراسیون موفق ووشو را تحویل داد و با حکم مسعود سلطانی فر وزیر وقت ورزش وارد وزارت ورزش شد. اینکه علی نژاد طی دو سال حضور در وزارت ورزش توانست راه موفق و بدون حاشیه اش در ووشوی کوچک را ادامه دهد یا نه قرار نیست در این گزارش تحلیل و بررسی شود. آنچه مورد توجه است اینکه حالا فردی به جای او روی صندلی پرحاشیه وزارت ورزش نشسته که سال های متوالی در دل حواشی ریز و درشتِ فدراسیون تکواندو بود و در نهایت هفته گذشته نتوانست رای اعتماد مجدد اعضای مجمع را کسب کند.
مدیری باتجربه برای صندلی پرحاشیه
وزیر ورزش بعد از چهارماه فردی را به عنوان معاون اول خود انتخاب کرده که طی یک دهه گذشته عملکردش انتقاداتی را متوجه او و صندلی ریاستش کرده بود و مجمع انتخاباتی که هفته گذشته برای فدراسیون تکواندو برگزار شد هم خروجی تمام هجمه های ساخته شده علیه او را عیان کرد.
پولادگر از سال ۱۳۷۳ به عنوان نایب رئیس وارد فدراسیون تکواندو شد و از سال ۱۳۷۹ هم صندلی ریاست این فدراسیون را در اختیار گرفت. اخذ رای موافق در پنج مجمع متوالی باعث شد تا وی بیش از دو دهه متوالی تصمیم گیرنده اول و آخر برای تکواندو باشد اگرچه مدت زمان ریاست وی در دومین دهه متفاوت با ۱۰ سال اول دنبال شد.
بسیاری از موفقیت های تکواندو ایران در ۱۰سال اول ریاست پولادگر به دست آمد، موفقیت هایی مانند کسب مدال المپیک و جهانی و حتی قهرمانی در مسابقات ۲۰۱۱ کره جنوبی زمانی در پرونده تکواندو ایران ثبت شد که پولادگر دهه ابتدایی مدیریت خود را سپری می کرد اما در دهه دوم ورق کاملا برگشت و سکه مدیریت روی دیگر خود را نشان داد که تماما با حاشیه و اختلاف همراه بود و افت تدریجی این رشته و قهرمانانش را به دنبال داشت.
شاید بیراه نباشد اگر تغییر مسیر حرکت تکواندو و پسروی اهالی‌اش را از زمان بازی های المپیک ۲۰۱۲ لندن در نظر گرفت، بعد از این بازی ها بود که این رشته در مسیر سراشیبی قرار گرفت طوریکه به تدریج موفقیت هایش در میادین المپیک و جهانی کمرنگ تر از همیشه شد و اختلافات داخلی و چند دستگی میان خانواده بزرگ تکواندو هم شکل گرفت. علاوه بر خیلی از مهاجرت های پرسروصدای ورزش هم در همین چندسال اخیر در تکواندویی که ریاستش را پولادگر عهده دار بود، اتفاق افتاد.
آزمون جدید برای مدیر قدیمی
به گزارش چاره نیوز، با همه اینها نمی توان منکر سابقه و تجربه محمدپولادگر به عنوان یکی از مدیران قدیمی کشور شد و حتی از این حیث او نسبت به معاون قبلی وزارت ورزش ارجحیت دارد و مدیری پخته تر و کارآمدتر برای وزارت ورزش به حساب می آید. البته که پولادگر بی میل به بهره گیری از این اندوخته هایش برای ادامه ریاست در حوزه محبوبش نبود در عین حال که گزینه معاونت وزارت ورزش بود و اتفاقا طی هفته های اخیر نامش خیلی رساتر و بلندتر از دیگر کاندیداها هم به گوش می رسید.
با همه اینها پولادگر در انتخابات هفته گذشته فدراسیون تکواندو شرکت کرد و نتوانست رای اعضای مجمع را بگیرد. شاید هم این نتیجه معامله و توافق بین مدیران بوده تا رای و و انتخاب اعضای مجمع اما به هر حال باعث شد بالاخره بعد از چند هفته سر زبان افتادن نام پولادگر، حکم قطعی معاونت برای او صادر شود.
اینگونه سید محمد پولادگر بعد از دو دهه باید روی صندلی مدیریتی جدیدی بنشید و امتحان خود را پس بدهد که اتفاقا همیشه هم پردردسر بوده است اما نمی توان منکر شد که بنابراین دوره جدید مدیریت پولادگر چالشی بزرگ و تعیین کننده تر از همیشه برای او خواهد بود که طی ۲۰ سال فقط با اهالی یک رشته سروکار داشت اما حالا با طیف گسترده ای از ورزشی ها یعنی با همه آنها.
ثبت دیدگاه