ماه رجب ماه اعتکاف
ماه رجب، ماه سلوک و زدودن زنگارهاي شيطاني از آيينه دل است، ماه ولايت و برافروختن چراغ معرفت در شبستان وجود است، ماه رجب ماه اعتکاف است.
اعتکاف، فرصت مناسبي است تا انسان که در پيچ و خم‌هاي ماديات غرق شده، خود را باز يابد و از خدا بخواهد او را در راه راست، ثابت‌قدم نگه دارد تا به درياي بي‌کران انس و مهر خداوند بپيوندد که سراسر مغفرت و رحمت است.
در اعتکاف، بايد زمام دل و جان را به دست خدا سپرد و همه اعضا و جوارح را در حصار اراده حق به بند کشيد. به خويشتن پرداخت و معايب، کاستي‌ها و دردهاي خود را شناخت و در جست و جوي درمان بود، بايد نامه عمل را مرور کرد و به فکر تدارک و جبران فرصت‌هاي از دست رفته بود. در اعتکاف، مي‌توان به مرگ انديشيد و خود را براي حضور در پيشگاه خداي مهربان آماده کرد.
در فضيلت اعتکاف همين بس که معادل طواف کعبه و همتاي رکوع و سجود است.
چنان که خداي منّان در آيه ۱۲۵، سوره بقره
مي‌فرمايد:
و ما به ابراهيم و اسماعيل فرمان داديم که خانه مرا براي طواف‌کنندگان و معتکفان و رکوع‌کنندگان و سجده‌کنندگان از هرگونه آلودگي تطهير کنند”
سوره بقره، آيه ۱۲۵
آري اعتکاف، ميثاقي‌ست دوباره، عهدي‌ست صدباره و نگاهي‌ست يک‌باره به عمق ناپيداي عشق. سه روز خود را براي او مخلص کردن، عشق را در سحر معنا کردن و روزه را آغاز وصال دانستن. اعتکاف، حج کوچکي است در دل، عمره بزرگي است در نفس، قربانگاه زيبائي است در قلب. سه شب بيداري از سوز عشق و بيزاري از دنيا و خود را در زمزم معرفت شستشو دادن.
پيامبر صلي‌الله عليه و آله مي‌فرمايند:
معتکف معتکف الذُّنوبَ و يُجرى لَهُ مِنَ الأجرِ كَأجرِ عامِلِ الحَسَناتِ کل‌ها.
معتكف، همه گناهان را در بند می‌كند. مانند كسى‌كه همه خوبی‌ها را انجام داده است، به او پاداش داده می‌شود.
از نيايش‌هاي زيباي امام علي(ع):
خدايا از من در گذر آنچه را از من بدان داناترى و اگر بار ديگر به آن باز گردم تو نيز به بخشايش باز گرد.
خدايا آنچه از اعمال نيكو كه تصميم گرفتم و انجام ندادم ببخشاى.
خدايا ببخشاى آنچه را كه با زبان به تو نزديك شدم ولى با قلب آن را ترك كردم.
خدايا ببخشاى نگاه‌هاى اشارت‌آميز و سخنان بىفايده و خواستههاى بى‌مورد دل و لغزش‌هاى زبان.
خطبه ۷۸ نهج‌البلاغه
ثبت دیدگاه