قواعد نصرت خداوند
نصرت الهی چه وقت نازل می‌شود؟
آیت‌الله میرباقری:
یکی از سنت‌های الهی، ابتلاء و امتحان است و سنت دیگر، نصرت است. خدای متعال جبهۀ حق را پیروز می‌کند، اما این نصرت، قواعدی دارد. خدای متعال مکرر، برای نصرت قواعد ذکر می‌کند و [برای مثال،] می‌فرماید ما برای پیروز کردن، احتیاج به جمعیت زیاد نداریم! البته شما باید در مقابل دشمن عِدّه و عُدّه تهیه کنید و آنها را بترسانید («تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّه») و آنها می‌ترسند، ولی شما به این کار، تکیه و اعتماد نکنید؛ پیروزی شما به‌گونۀ دیگری است.
من توصیه می‌کنم آیات سورۀ مبارکۀ آل‌عمران را که راجع به جنگ اُحد است و به‌حسب ظاهر مسلمان‌ها آنجا ضربه خوردند، با دقت مطالعه کنید. خدای متعال در آنجا توضیح می‌دهد که مدار اتفاقات، نقشۀ الهی است.
چه اتفاقاتی در اُحد افتاده؟ ضربه‌ای خوردند و ضربه‌ای زدند؛ جبهه حق خالص شده و نقاط ضعفشان را فهمیدند و صف منافق و مؤمن جدا شده است. انسان به این حوادث نباید این‌گونه نگاه کند که چون خدای متعال، طرف ماست، پس نزول نصرت الهی، قواعد و شرایط خاصی ندارد!
در جنگ اُحد، یک‌عده‌ای مجروح شده بودند که محورشان هم امیرالمؤمنین(ع) است. هفتاد زخم یا بیشتر به بدن ایشان وارد شده بود.
حضرت حمزه(ع) نیز در این جنگ شهید شدند.
بعد از آن، خبر رسید که دشمن [در منطقه‌ای به نام حمراءالاسد اردو زده و] دارد برمی‌گردد.
حضرت فرمودند به‌سمت دشمن بروید؛ آنهایی هم که فرار کردند، این بار نباید بیایند!
آنهایی که ایستاده بودند که عمدتاً هم مجروح بودند، دوباره به‌سمت دشمن حرکت کردند.
قرآن می‌فرماید: «الَّذينَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ»، کسانی که بعد از آن صدمۀ سنگین وقتی حضرت دوباره دعوت کردند، اجابت کردند. البته این اجابت، اجابت سختی بود. در بین اینها هم، همه کامیاب نیستند: «لِلَّذينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظيم»، آنهایی که خوب طرح را انجام دادند و پا پس نکشیدند و درست در صحنه وارد شدند و تقوای الهی را پیشه کردند، به اجر عظیم می‌رسند.
بعد می‌فرماید این دسته چه کسانی‌اند: «الَّذينَ قالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ». مردم به آنها گفتند «الآن به شما ضربه زدند، کم بود؟! همان‌ها که به شما ضربه زدند، قوایشان را جمع کردند و تازه نفس برمی‌گردند، پس بترسید!»، اما آنها از اینکه دشمن مستحکم‌تر ایستاده، مؤمن‌تر شدند: «فَزادَهُمْ إيماناً».
نصرت الهی این‌گونه می‌آید. جنگ اُحد با آن سختی‌ها، تمام شده. [اما] حضرت همین‌ها را دوباره راه می‌اندازند و گسیل می‌شوند. وقتی هم می‌روند، عده‌ای به آنها می‌گویند نروید، دشمن پا به جفت است! «فَزادَهُمْ إيماناً وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيل»، می‌گویند ما وظیفۀ خود را انجام می‌دهیم، کارمان را هم به خدا واگذار کردیم و او برای ما کافی است.
آن افرادی که در جنگ احد به سمت حمراءالاسد راه می‌افتند و دوباره می‌خواهند در مقابل لشکر کفار بایستند، باید خصوصیاتی داشته باشند، «لِلَّذينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا» باشند و نصرت خدای متعال هم شرط دارد: «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ». اگر چنین شد، پیروزی قطعی است.
پس، قواعد نصرت خدا این قواعدی که ما خیال می‌کنیم نیست و به عِدّه و عُدّه نیست؛ البته به یک معنا عِدّه و عُدّه می‌خواهد، یعنی ما باید عِدّه و عُدّه تهیه کنیم، ولی نصرت در شرایط خودش و با قواعد خودش، از طرف خدای متعال می‌آید. (۱۴۰۲)
ثبت دیدگاه