فرهنگی: دخالت‌های دولت در بورس خوب نیست/ افراد توانمند و کارآمد را کنار گذاشته‌اند

به گزارش خبرگزرای فارس، محمدحسین فرهنگی سخنگوی هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی در برنامه دستخط حضور یافته و طی سخنانی به مسائل مختلف مرتبط با مجلس پرداخت. مشروح این سخنان به شرح زیر است: چه خبر؟ از مجلس چه خبر است؟ چند تن از نمایندگان مجلس هم کرونایی شدند. چون نمایندگان مرتب در تماس با اقشار مختلف مردم هستند و به سراسر کشور سفر می کنند و رفت و آمد دارند بیشتر در معرض هستند. مجلس اوضاع و شرایط کرونایی را چطور می بیند؟ ستاد ملی کرونا که تشکیل می شود، جلسات شنبه به شنبه برگزار می شود، خیلی ها فرض می کردند در یکی دو هفته اخیر شاهد تعطیلی باشیم ولی این اتفاق نیفتاد. به طور خاص مجلس کمیته ای گذاشته یا به کمیسیون بهداشت بررسی و رصد کارها را واگذار کرده و تحلیل چیست؟ عمدتاً با کمیسیون بهداشت و درمان است، هر چند در جلسات مثل مشترک روسای کمیسیون ها و هیئت رئیسه و خود هیئت رئیسه درباره این موضوعات بحث می شود اما مستحضر هستید در ستاد از مجلس حضور ندارند. یعنی نماینده ای از مجلس نیست؟ بله نیست، توصیه ها و پیشنهاداتی که می شود همیشه مورد توجه قرار نمی گیرد. به نظر شخص من، دسترسی مردم به اقلامی که مورد نیاز است مناسب نیست. در برخی از برنامه های صداوسیما هم عنوان کردم هر نهادی مسئولیت دارد مسئول باشد که موقع ورود مردم به آن جمع پروتکل ها و مناسبات و ملاحظات بهداشتی را رعایت کند و زمینه آن را ایجاد کند مثلاً کسی که سوار مترو می شود ماسک ندارد همان ورودی مترو شهرداری می تواند تمهید کند و بخاطر شرایط در اختیار مردم قرار دهد. این که چقدر سوار شوند و به چه نحوی اداره شود که فاصله ها تا حدودی حفظ شود باید شهرداری مسئولیت بپذیرد. همان طور سایرین. مثلا درباره پارک ها و فضاهایی که مردم حضور پیدا می کنند هر کدام متصدی و مسئولی دارد که مسئولیت دارند. می توان اینها را تقسیم کرد و هر جایی که کم آوردند بسیج و هلال احمر کاملاً استعداد و قابلیت و آمادگی دارد که اینها را پوشش دهد. در مورد این که کسی از مجلس عضو ستاد باشد صحبتی شده است؟ بارها تذکر داده شده، صحبت کردند. رئیس مجلس در چندین مورد پیگیری کرده است. نمی دانم مسئله چیست. خیلی ها بخاطر مشکلات اقتصادی که دارند، مثلاً کاسب می گوید تعطیل می کنم ولی باید فکری برای کرایه سرماه کنم یا بعد از مدت های طولانی بود که ادارات را یک دوم کردند و قرار است از شنبه برخی از ادارات را یک سوم کنند. اینها قدری با تاخیر انجام می شود و شخص وزیر بهداشت هم در چند جلسه ای از این روال و از سرعت تصمیم گیری ها راضی نبود. این را بالاخره باید یک جایی تنظیم کند و به نظر من قوه نظارت می تواند موثر باشد. البته فرمایش شما صحیح است و به هر دو بعد مسئله اشاره کردید. از یک سو ملاحظات بهداشتی است و از طرف دیگر بحث معیشت است و نمی توان نادیده گرفت. به علت این که دولت در تعطیلی مطلق احتیاط می کند، دلیل همین است که عده ای مستاصل می شوند هر چند معتقد هستیم که دولت ابزار کافی را در اختیار دارد که تصمیم بگیرد و بگوید به همه کسانی که یارانه بگیر هستند مساعدت برای دو هفته می کنیم که مردم در خانه بمانند. رابطه مجلس و دولت را در این مدت چطور می بینید؟ برداشت من این است که از طرف مجلس واقعاً مشکلی وجود ندارد یعنی دولت نشان بدهد یک موضوع معیشتی و یک مربوط به کرونا با هر موضوع دیگری که ابتلائات عمومی جامعه است را اقدام کرده و مجلس کوتاهی کرده است. در خصوص بورس موضوعی آوردند که ظرف یک هفته ما را این را تصویب کردیم و شورا هم تصویب کرد و قانون شد. سرعت عمل از این بیشتر! حتی نماینده بانک مرکزی هم بسیار بد صحبت کرد. هر جمع دیگری بود بخاطر همان صحبت ها رای منفی می داد. گفتند اگر شما تصویب نکنید سران قوا می بریم و مصوبه می گیریم. این امر مجلس را تحریک می کند ولی نماینده ها به این صحبت اعتنایی نکردند. عکس این را نمی بینیم. این که مردم در موضوع تامین مواد غذایی، کالاهای ضروری و اساسی مشکل دارند و باید تمهیدی برای این اندیشید. نماینده های مردم در کمیسیون ها موضوعات را می پذیرند و بعد معاونی از دولت مصاحبه می کند و می گوید ما قبول نداریم و همانند طرحی که به شورای نگهبان رفت و دوباره بازمی گردد و منابع را تغییر می دهیم و اصلاحاتی در صحن شد و به نظر من لازم نبود، مردم مخالف صحبت کردند هدف ما این است مردمی که دسترسی به گوشت و اقلام پروتئینی ندارند و بخاطر مسائل گرانی ها و تورم با یک وسیله راحتی کارت بکشند و اقلام را دریافت کنند. دولت اصل این موضوع را هم قبول ندارد. می گوید کالا نباشد و اگر می خواهید پول پرداخت کنید. اگر پول پرداخت کنیم همان تورم می شود. این پول هم اندازه یکی دو گوشت هم نمی شود. مجبور شدند در کمیسیون برنامه و بودجه معطوف به کسانی کنند که یارانه معیشتی دریافت می کنند. اخبار دقیق داریم افراد زیادی این پول ها را دریافت می کنند که مستحق آن نیستند و افراد زیادی هم نیاز به این مساعدت ها دارند و در لیست این افراد نیستند. اگر ایراد برای شورای نگهبان برطرف شود و محدود به کالاهای ضروری شود شورا این را تائید خواهد کرد؟  اعلام شده است که اگر منابع قابل اعتماد باشد و اصلاحات لازم انجام شود تائید می کنیم. تجربه شما می گوید این منابع قابل احصاء است. به نظر من قابل حل است و مشکل با این هم حل نمی شود. مشکل اجرا از دولت است. این که قانون شود دولت گفته من این را اجرا می کنم یا از الان گفته اجرا نمی کنم؟ یک موضوع کلی خدمت شما بیان کنم، در زمانی که جنگ داشتیم، تحریم هم داشتیم و درآمدی هم نداشتیم این کار را در سطح کشور انجام می دادیم. با آن امکانات در آن زمان بدون کارت الکترونیکی و بدون امکانات فعلی این کار انجام می شد. دولت احساس می کند خوب نیست. بحث زیبا بودن نیست، ما در شرایط خاصی هستیم، از یک سو کرونا و از سوی دیگر فشارهای اقتصادی است. باید این کار انجام شود. ابزار این کار هم وجود دارد. کارت الکترونیکی را دارند و براحتی شارژ می کنند و این اعتبار دارد و اراده این امر باشد، کاملاً اجرائی و عملیاتی است. اتفاقاً حسن ختام زیبایی برای دولت است. موضوعات حاشیه ای هم داریم. بحث جهیزیه خانواده هایی که می خواهند تشکیل شود. از نظر من این مشکل ساز شده است. یکی از مسائل جدی خانواده ها که در معرض تشکیل خانواده و اقلام آن است. اگر سوبسید می دهند عالی است و اعلام کنند کسانی که ثبت احوال ازدواج آنها را ثبت کرده است می توانند فلان فروشگاه ها در سراسر کشور بروند و کد آنها اعلام می شود و با آن کد وارد می شوند و کارت الکترونیکی اگر دارند شارژ می شود و با یارانه اقلام خود را خریداری می کنند. هیچ یک را نتوانند انجام دهند لااقل می توانند بگویند از قیمت کارخانه به آنها برای این زوج ها می دهیم. قبول هم داریم شرایط سختی است ولی باید این تعامل شکل گیرد. مثلاً می گویند البته من نمی خواهم رسمیت بدهم، اما گفته می شود آقای رئیس جمهور به صحن مجلس نمی آید. این حرکات قشنگ نیست. آقای رئیس جمهور به همین عنوان بین مردم هم نمی روند. بقیه می روند ایشان نمی روند، این را باید از خودشان سوال کرد و در این زمینه نه له و نه علیه ایشان در این زمینه ها صحبتی نمی کنم. باید از این سو که دولت را دیدیم، از سوی دیگر مجلس را هم ببینیم. مثلاً قصه ای که درباره آقای ظریف و حضور ایشان در مجلس اتفاق افتاد یا عدم رای اعتماد به آقای مدرس خیابانی که یکسری انتقادات را بهمراه داشت حتی گزینه بعدی را مجلس بیشتر موضع داشت و به آن رای داد. فکر نمی کنید این عملکردها در این روابط اثر گذاشت؟ نه، چون قبل از این هم، این وضع بود. یعنی قبل از این اتفاقات. این صحنه ای هم که یکی دو نماینده موضعی می گیرند و رفتاری می کنند که مورد پسند نیست، نمی توان به عموم مجلس تعمیم داد. بین تعامل و رویارویی و مخالفت و دشمنی باید مسیر قانونی را مبنا قرار دهیم. مسیر قانونی این است که دولت حق دارد معرفی کند و مجلس هم حق دارد بپذیرد با نپذیرد. در مورد ایشان هم آقای رئیس جمهور نقش بیشتری از مجلس داشت که رای نیاورد. ایشان که یک پیام در همان بحبوحه رای گیری فرستادند و اصرار داشتند اعلام شود و اعلام هم شد. خودشان اصرار داشت؟ معاون پارلمانی یادداشت فرستاد. یادداشت فرستاد که آقای رئیس جمهور بخاطر کرونا مجلس نیامده است و همه این کسانی که اینجا نشسته اند چه فکری می کنند؟ پس ما آدم نیستیم؟ ما در معرض نیستیم؟ ما مخاطره نداریم؟ فاصله محل صحبت رئیس جمهور با صحن مجلس هم بیش از 20-15 متر است. در زمان روسای جمهور قبل یک وزیری تقریباً رای بالای 75 درصد داشت. رئیس جمهور وقت در آنجا صحبتی کرد که ایشان رای نیاورد. همه افرادی که رای می دهند و همه افرادی که صحبت می کنند در رای گیری نقش دارند لذا من می گویم نقش خود دولت بیشتر از مجلس بود. بسیاری مصاحبه کردند و گفتند هم سوال از رئیس جمهور داریم و هم می توانیم استیضاح کنیم ولی از اینها استفاده نمی کنیم و قدری عدم استفاده باعث می شود پاسخگویی وجود نداشته باشد. واقعاً همینطور است. از جای دیگری جواب سوال شما را بدهم که مردم از شرایط معیشتی و اقتصادی ناراحت هستند یا خیر؟ قطعاً ناراحت هستند. مردم این ناراحتی را بروز می دهند یا خیر؟ بروز می دهند، نه به شکل اعتراض باشد ولی یک نماینده در جایی صحبت می کند، خارج از موضوع همه کامنت ها و صحبت هایی که مردم می گذارند نشان از ناراحتی مردم دارد. این مسئله را به مجلس تسری دهید، مجلس هم جزو مردم است. وقتی ناراحت هستند طبیعی است موضع هایی داشته باشند. بخواهیم جمع بندی 3-2 جمله ای عنوان کنم ناراحتی مجلس از دولت، بخاطر پای کار نبودن آنها است. ناراحتی از اصل دولت، از شخص مدیران سرکار، از شخص رئیس جمهور نیست. این پای کار نبودن را احصاء کرده اید؟ هم احصاء کردیم و هم با تمام وجود لمس می کنیم. این که مسائل مبتلا به جامعه مانند در دسترس نبودن مواد پروتئینی برای بیشتر اقشار جامعه است که اگر دولت درست عمل کند می تواند راه حل پیدا کند. بعد مجوز نیاز ندارد و انجام می دهد، مجوز می خواهد، من به شما قول دادم که یک هفته بیشتر طول نخواهد کشید. لذا این درست است که از عمر دولت چیزی باقی نمانده است، این که سوال و استیضاح هم حق مجلس است درست است. هیچ یک را رد نکردیم. فضای انتخاباتی را الان چطور می بینید؟ فکر می کنید ما چگونه انتخاباتی را برای ریاست جمهوری بعدی داشته باشیم؟ با تمام وجود احساس می کنم که رئیس جمهور و دولتی فعال و پای کار، باید بیاید. اولویت را به خودکفایی، مردم، برداشتن موانع پیش پای مردم بدهد و اینها را با تجربه ای که اشاره کردید واقعاً شدنی می دانم. مجلس هر گرایشی داشته باشد دنبال این امر می افتد. انتخابات آمریکا را قبل از این که تمام شود هر چند ماجراهای آن ادامه دارد، چه ارزیابی می کردید؟ آرزو می کردم ترامپ رای نیاورد. یعنی هیج برآوردی از آنجا نداشتیم و نظرسنجی ها هم نزدیک رای ها بود، ولی آقای ترامپ را قاتل و جانی می دانم. تعبیر شهید بزرگوار را داشتم که قمارباز می دانم، من می گویم قاتل است. ایشان جنایتی را مرتکب شد، درباره کسی که بیشتر از ما به خود آنها خدمت کرد. داعش چه انفجارهایی در آمریکا و اروپا انجام می داد؟ فرض کنید موفق می شدند و قدرت پیدا می کردند، حالا آن که بر ما چه می شد بحث جدایی است. تصمیم بر این بود که برای مشکل ساز شود. شهید سلیمانی آبروی آنها را خرید و آنها را نجات داد. خودشان که کاری نمی توانستند بکنند. در این فضا که با آمدن احتمالی بایدن، برخی دنبال دوقطبی مذاکره و عدم مذاکره هستند که با آمدن بایدن فضا فرق می کند در صورتی که پرونده کاری بایدن و رفتاری او تقریباً مشخص است. این کشور چه جمهوریخواه و چه دموکرات برای ما تفاوتی نداشته است. درست است. علت این که من به برجام رای ندادم و رای مخالف دادم، علتش همین جمله بود که خزانه داری آمریکا استثناء است. وقتی خزانه داری امریکا را استثناء می کنید یعنی نظام بانکی امریکا استثناء است، یعنی سلطه ای که بر اقتصاد کشورهای مختلف دارند پابرجا است و آنها هم از همین جا استفاده کردند و همان بساط را علیه ما چیدند. اما این که ما از همین الان پیش داوری کنیم و صفر و صدی صحبت کنیم درست نیست. اقتضای دیپلماسی این است که به تناسب شرایطی که ایجاد می شود مسئولین کشوری تصمیم بگیرند، اما اجمالاً گذشته را ملاک قرار بدهیم نباید هیچ صحبتی با اینها داشته باشیم مگر در آن وضع اتفاقات مثبتی رقم بخورد. ضمن اینکه یک موضوع مغفول را باید حل کرد که تاکیدی است که بیش از 10 سال رهبری درباره تولید، خودکفایی، وابسته نبودن و اقتصاد مقاومتی دارند. اگر این را از روز اول جدی می گرفتیم که این کار را نکردیم، زمینه برای چنین مسائلی فراهم می شود. برخی رفتارها را انتقاد می کنم، از نگاهی که در بحث خصوصی سازی مدتی راه افتاده است که هم در داخل مجلس، هم قوه قضائیه و هم جاهای دیگر است. کسی باید این را بررسی کند. روزی که واگذار شده با امروز مقایسه شود. مجموعه ای که یک زمانی به 7 میلیارد واگذار کردند، هیچ کسی حرفی نزد. تخلف صورت گرفته است؟ من اسم این را تخلف نمی گذارم. مدیری که آنجا را گرفت و مدیریتی که آنجا را در اختیار آنها قرار داد، آن مدیریت این مجموعه را زیانده تر کرد. این افکار که بگوئیم که اهلیت و مدیریت را در انتها می گذاریم، نامه چه زمانی رفت، چه زمانی آمد، پاکت نامه را چه زمانی باز کردند و غیره اصل قرار دهیم و اهلیت را اهمیت ندهیم. یک مورد دیگری را در جریان هستم که به دولت برگرداندند. هر فرد مدیری را پیدا می کنیم که بتواند این را از این وضع بیرون بیاورد نمی پذیرد. کجا را؟ اگر اسم بیاورم شاید تبعاتی داشته باشد. نمی خواهم آثار اقتصادی منفی دربرداشته باشد. جای مهمی است. مدیر موفق و کارآمدی را شناسایی کردند، از ایشان خواستند و حمایت هم می کردند ولی قبول نکرد و نخواسته خود را به دردسر بیندازد. قانون می گوید عرضه کنید. یکبار عرضه می کنند کسی نمی آید، اعلام می کنند و اطلاعیه می دهند. بار دوم اعلام می کنند کسی نمی آید، بار سوم اعلام می کنند باز هم کسی نمی آید. چرا کسی نمی آید؟ بخاطر همین حرف ها است. فردا امکانات، سرمایه، توانمندی ها، عمر خود را روی احیای سند از بین رفته می گذارم و بعد من را به زندان می اندازند و مصادره می کنند. حداقل نمی گویند هر چه خرج کردید را بردارید. چرا باید این کار را کنم؟ سرمایه خود را در بازار کاذب می برم، در خارج از کشور می برم. این امر ناامنی ایجاد می کند. با این افکار کشور اداره نمی شود. بار چهارم این برنده می شود. البته دو نفر بودند که یکی از ابتدا مشخص بود که اهلیت ندارد. معیار دارد. این انجام می شود. خلافی اتفاق نیفتاده است. با رقم های پائین تر از این نمی آیند. کسی اینجا را با 500 میلیارد بدهی نمی گیرد، مگر دیوانه است؟ در حالی که تحریم هستیم و معلوم نیست بتواند موتور بیاورد، قطعه بیاورد و غیره. هواپیماهای آن توپولف بوده و از رده خارج شده اند. در این ارتباط، دولت را تائید می کنم. دولت که مقاومت می کند تا یک جایی می تواند این کار را انجام دهد و بعد رها می کند و می گوید بیشتر از این نمی توانم. داوری در یکی از موضوعاتی که مورد نظر من است رای دیگری صادر شده بود و نظر دولت بود. بعد فشار وارد شده و رای 180 درجه تغییر کرده است. همان که می گویید کسی نمی آید؟ نه، این جای دیگری است. موارد متعددی وجود دارد که در خصوصی سازی ها با سرمایه گذاری، با اهلیت به بهانه های پیش پاافتاده مخالفت می شود و کشور در اینجا آسیب می بیند. چند درصد از این خصوصی سازی ها آن چیزی است که شما بیان می کنید؟ برخی نااهل بودند و کسی با آنها کاری ندارد. آن بخش ها را از بین بردند و چطور اداره می شود؟ روش منسوخ و از رده خارجِ دولتی اداره می شود. یک مورد دیگر را سراغ دارم که فرد این ناشی گری را نکرده است. آنجا را گرفته است. بعد کارگران جدید استخدام نکرده است و برخی بازنشسته شدند کسی جای آنها را پر نکرده است و بقیه را فروخته و زمین را صاف کرده است و استفاده های دیگری می کند. یعنی از بین رفته است. آدمی که موفق است همه می گویند چرا این فرد موفق آنجا را اداره می کند؟ یکی می گوید نامه پس و پیش است. یعنی درصد نمی توانید بیان کنید؟ به طور کلی در این زمینه موفق نبوده‌ایم. تقریباً 60-50 میلیون نفر از مردم در بورس هستند. برای بورس و نظارتی که وجود دارد تا مردم امنیت خاطر داشته باشند مجلس تمهیدی کرده است؟ چون آقای پورابراهیمی که در خدمت ایشان بودیم، گفتند کمیته ای را گذاشتیم و نظارت می کنیم. وضعیت چطور است؟ بیشتر از همه دکتر قالیباف این بحث را جدی پیگیری می کند. بقیه هم کم و بیش کمک می کنند. بله، ایشان هم گفتند زیرنظر رئیس مجلس است. بیشتر ایشان است و ایشان مسیر را هم در آن حوزه و هم در برخی حوزه های اقتصادی دیگر درست می رود منتهی این اختیار قوه مقننه نیست. این وظیفه قوه مجریه است. واقعاً وزرا بعضاً با ایشان همکاری می کنند که بعنوان رئیس قوه مقننه است. منتهی به این معنی نیست که دولت می تواند بورس را اداره کند. می گوییم دخالت هایی که دولت کرده، خوب نبوده است. افراد توانمند و کارآمد را کنار گذاشته است. در همه جای دنیا دچار فراز و نشیب است، دچار نابه سامانی در اثر شرایط اجتماعی و اقتصادی و غیره می شود. لذا سرمایه گذار باید دقت کند و افراد مطلع را مشاور خود قرار دهند. بورس جایی نیست که بتوان بی محابا وارد شد و حتماً هم نتیجه گرفت. سفرهای استانی یا همین نظارت های میدانی آقای قالیباف را چطور می بینید؟ چون می گویند عده ای مخالف و عده ای موافق در مجلس هستند. این طور است؟ بنده جزو موافقین هستم. یعنی من هر هفته به تبریز می روم. رئیس مجلس هم همین طور است. رئیس نمایندگان است و سخنگوی مجلس از یک جهت است. ایشان هم برای این که از نزدیک مسائل را ببیند مناسب است که تشریف ببرند. عده ای از این امر تلقی های دیگری می کنند و شروع به فضاسازی می کنند و این فضاسازی ها را درست نمی دانم. این چند وقت اول مجلس یکسری حواشی برای مجلس ایجاد شد که خود شما در جریان پاسخگویی آن بودید. قضیه ماشین های دناپلاس بود که در نهایت در اختیار مجلس بماند که یک امر عادی در دوره های مختلف مجلس بوده است. این را می توانم توضیح دهم که چرا این دوره این امر حساس شد و دوره های قبل این چنین نبود. در هیچ یک از ادوار این فاصله قیمتی وجود نداشت و خودروهای لوکسی هم برخی دوره ها دادند، در یک دوره هایی زانتیا دادند، شاسی بلند دادند منتهی این ماشینی بود که گاهی روی دست خودروساز مانده بود. به یاد دارید که چند سال پیش خودروسازهای ما التماس می کردند که بخرید، یا وام می دادند که از این وام استفاده کنید و خودرو بخرید. این تفاوت قیمتی که قدری بخاطر نوسانات ارز و بالا رفتن هزینه های خودروسازها و عدم اتکا به داخل آنها در خیلی از موارد بود، اثر گذاشت و دو خودروساز کشور که تیراژ بالایی تولید داشتند شورای رقابت قیمت آنها را کنترل کرد و سمت قرعه کشی رفت و بین قیمت کارخانه و بیرون فاصله ایجاد شد. در توضیحاتم در تلویزیون عنوان کردم که این ابزار ما مدیریتی است. کسی که در مرز خانه سازمانی درست می کند که مامور به آنجا برود و وظیفه خود را انجام دهد را نمی گویند برای او رفاه ایجاد کرده است. حالا این به نفع بیت المال شده است یا به ضرر بیت المال است؟ به ضرر بیت المال شد ولی اعتماد عمومی از این مبالغی که در اینجا صرف می شود اهمیت بیشتری داشت. واقعاً هم بازگرداندیم. معتقد هستید به ضرر بیت المال بوده است؟ بله، برای این که باید بخشی از هزینه ها را مجلس پرداخت کند. استهلاک آن از جیب مجلس می رود. حاشیه دیگری که برداشت هایی شد که تذکر رهبر معظم انقلاب درباره آن بود، توئیت یکی از روسای کمیسیون ها در قبال آقای رئیس جمهور بود. آقای رئیس جمهور از ابتدا گاهی نظرات نسنجیده ای را مطرح می کنند. این که بیان می کنم نظرات نسنجیده عنوان می کنند توهین به ایشان نیست. علیه ایشان اهانتی نمی کنیم. مثلاً ایشان می گوید من در ماشین می روم نظرسنجی می کنم، در جامعه پذیرفته نشد یا جمعه ظهر متوجه شدم قیمت بنزین تغییر کرده است مردم نمی پذیرند. لذا بحثی که ایشان درباره صلح امام حسن (ع) کرد اگر بحث قابل تجزیه و تحلیلی است، جای آن از موضع رئیس جمهوری که می خواهد تمشیت امور داخل و خارج را کند، نظر بنده هم نیست. لذا کسی این را نفی کند، توهین نیست. رهبری هم بیان کردند انتقاد کنید، ما هم انتقاد کردیم. ولی اینکه الفاظ دیگری که نمی خواهم از رسانه ملی آن را بیان کنم، برخی از همکاران ما و غیر همکاران ما بکار می برند و قبلاً هم درباره رئیس جمهور قبلی فضایی در مجلس ایجاد شد، رهبری به جا تذکر دادند که ایشان رئیس قوه مجریه است، منتخب مردم است. راضی و یا ناراضی هستند بحث دیگری است ولی فعلاً به عنوان اعضای مجلس نمی توانید توهین کنید. مجلس جای این است که استدلال کنیم، تحلیل بیاوریم، اثبات کنیم، موافقت یا مخالفت کنیم. نظر ما نشد هم احترام بگذاریم. این مجلس جوان ترین مجلس است؟ بله، تقریباً همین طور است. جوانگرایی در این مجلس خوب است؟ جوانگرایی هم خوب است، انقلابی گری اش هم خوب است ولی احساس هویتی وجود دارد که می ترسم تا آخر آسیب بزند. گاهی به نظرات کارشناسی توجه نمی کند، گاهی به حرف های دلسوزانه توجه نمی کند. می ترسم از اینجا ضربه بخورد. یک جمعی است و گاهی با هم تصمیم می گیرند و با هم موافقت هایی می کنند. مثلاً یک صفحه و نیم مصوبه داریم، سه صفحه ایراد شورای نگهبان می آید! نزدیک دو صفحه مصوبه داریم و حدود 4 صفحه ایراد شورای نگهبان می آید. این نشان می دهد این هویت بیش از حد به خود اعتماد می کند و توجه به بقیه ندارد. قرار بود آئین نامه برای اعتبارنامه ها اصلاح شود. اصلاح آئین نامه در این زمینه شروع شده است؟ یکی آمد و در صحن رای نیاورد؛ در مورد تقنین بود. یکی شفافیت است، یکی هم بحث های نظارتی است. تقنین که نتیجه نگرفتیم به دلیل اینکه اکثریت نمایندگان احساس کردند این اصلاحات، اختیارات آنها را کم می کند و رای ندادند. پیش بینی من هم این بود که چنین حسی بوجود می آید. در این طرح شفافیت هم فرازهایی هست که کمیسیون ما به جمع بندی رسیده و احساس می کنم این جمع بندی باز هم ممکن است عده ای را مردد کند و بهتر است بی ایراد بیاید. شفافیت موضوعی نیست که همانند موضوع قبلی باشد. آقای فرهنگی متولد 1340 در تبریز است. بله. اسم محمد حسین را از دو برادری که یکی قبل از شما و یکی بعد از شما به رحمت خدا رفتند گرفته شد. بله. پدر روحانی هستند. بله. درست است. به آقای بوستان آبادی معروف بودند؟ بله. چون اصالتاً آنجا بودند. رابطه شما با پدر چطور است؟ ایشان خیلی وقت است که به رحمت خدا رفته اند. در سال 74 به رحمت خدا رفتند؟ بله. پدر ما بودند و خیلی از کمالات ایشان را از نزدیک شاهد بودیم. تهجدهای فوق العاده زیاد و مناجات های بسیار عارفانه ای داشتند. به سمت روحانی شدن نرفتید؟ از برادرانم یکی به این سمت رفت و در جریان تبریز شهید شد. در سال 78 ؟ بله. یکی دیگر هم الان در حوزه علمیه است. بنده در این حوزه نبودم چون سنین بعد از دبیرستان ما یا سال های آخر به انقلاب خورد و به سپاه آمدیم. مادر را 9 سالگی از دست دادید. بله. چند خواهر و برادر هستید؟ از آن مادر، من سه خواهر دارم و مادر بعدی که آمد و مادر شهید محمدجواد هم ایشان بود، برادران و خواهرانی نیز از ایشان داریم. چطور با حاج خانم آشنا شدید؟ ایشان بسیجی بودند و بنده هم بسیجی بودم. اتفاقی در جایی ایشان را دیدم که خیلی روحیات خوبی از نظر حجاب و مسائل دیگر دارند، لذا با واسطه ابتدا با خانواده و خود ایشان صحبت شد و نظر ایشان مساعد بود، همانند بقیه خانواده های سنتی که خواستگاری می کنند رفتیم. خطبه عقد را چه کسی خواند؟ پدر خودم خطبه عقد را خواندند. مهریه چقدر بود؟ مهریه هم تعداد اندکی سکه بود. 20 تا سکه چند فرزند دارید؟ دو دختر و یک پسر دارم. چه می کنند؟ یکی از دخترها خانه دار است و دو فرزند دیگر در دو مجموعه مختلف فعالیت دارند. ازدواج کرده اند؟ هر سه فرزندم ازدواج کردند. کسی که سال 61 ازدواج کند بچه ها هم پشت هم متولد می شوند و با دو سال فاصله است. چند نوه دارید؟ الان 4 نوه دارم. در وظیفه نمایندگی حاج خانم کمک می کنند؟ گاهی کارهای تایپی دارم، کارهای اینچنینی دارم ایشان کمک می کنند. زحمت به ایشان می دهم ولی نه در حدی که درگیر موضوعات شوند. در کار خانه به ایشان کمک می کنید؟ تا جایی که بتوانم کمک می کنم. اهل کار کردن در خانه هستید؟ بله. مثلاً غذا بلد هستید درست کنید؟ کم و بیش می توانم چون خیلی مواقع در تهران مجرد بودم. دوره اول که نماینده شدم آنها تبریز بودند و من خانه کوچکی در نزدیکی بهارستان خریداری کردم. مدتی که رفت و آمد به خانه یکی از آشنایان داشتم و آنجا غذا و کارها با خودم بود. اهل تفریح هستید؟ من علاقه مند به مطالعه هستم و تفریحات مهم من تلویزیون است. گاهی فرصت شود با خانواده جایی برویم. اهل فیلم و سریال چطور؟ بله. آخرین سریالی که تماشا کردید چه است؟ همین هایی که در تلویزیون پخش می کند. از سرنوشت، خانه امن را می بینم. چطور است؟ به طور کلی خوب است. قدری صداوسیما کم کار شده است و قدری تکراری نشان می دهد که بخاطر تنگنای بودجه ای است. صداوسیما باید تلاش کند این خلا ایجاد نشود. گاهی هم مشکلات سناریو دارد یعنی مشکلاتی از این جنس که موضوع پیش پاافتاده را کش می دهد ضمن این که آن قسمت های آخر را سرهم بندی می کند و فوری تکلیف همه موضوعات مشخص می شود. موضوعی که مردم دو ماه است پیگیری می کنند ولی در یک قسمت مشخص می شود. این ضعف ها وجود دارد ولی خود شما هم می بینید وقتی سرگرم کننده است چقدر مخاطب آن زیاد است و جایی که خسته کننده است تعداد کم است یعنی این طور نیست که کسی نگاه نکند. اکثر جامعه علاقه مند هستند سریال های خود را ببینند. در این محدودیت های کرونایی سازمان تمام تلاش خود را برای آنتن می کند. بله. درست است. اهل فوتبال هستید. اهل فوتبال نه در حد حرفه ای باشد، بلکه علاقه دارم تماشا کنم. قرمز یا آبی؟ ما تراکتور هستیم. وضعیت تراکتور امسال بهتر است؟ هنوز معلوم نیست. به تازگی شروع کردند. عده ای را خریده اند. هنوز آقای ذوالنوری است؟ بله. الان هم ماشین سازی و هم تراکتور زیر نظر ایشان است؟ این ایراد را گاهی متخصصین فوتبالی هم مطرح می کنند. اینها قبل از تبریز به خود دولت هم برمی گردد. دو تیم دارد. ادعایی که مالکان دارند می گویند شرکت های مختلفمان یکی‌اش این را خریده است هر چند مالکیت با یک نفر است ولی شرکت های مختلف خریده اند و از نظر شکلی ایرادی متوجه آن نیست ضمن این که بازی هایی که این دو تیم با هم دارند، یک ذره احساس نمی کنم یک جا بودن آن ها در این اثر دارد که ماشین سازی تراکتور را نبرد یا برعکس! در دوران انقلاب دوران مبارزه را به واسطه پدر درک کردید. بله. زمانی که مبارزات علنی شد، تظاهرات شروع شد، بحث اعلامیه پخش کردن و جلسات و مساجد بود حدود 18 سال داشتم و هم در مدرسه و هم در مسجد شعبان فعال بودیم. خدا شهید قاضی را رحمت کند، ایشان آنجا محوریت داشت. مساجد دیگر هم بود و سخنرانی های خوبی بود. 22 بهمن تبریز را به یاد دارید؟ بله. آنجا هم در صحنه بودیم. ماجرا را همه می دانند. حماقت مامور شهربانی که با تیر یک جوانی را شهید کرد که شهید تجلی بودند و این انفجار اتفاق افتاد و عملاً تا نیمی از روز کل شهر از اختیار حکومت خارج شد. سازمان دانش آموزان مسلمان تبریز هم در ایام اوایل انقلاب بود. بعد از پیروزی انقلاب بود. بعد از پیروزی انقلاب سازمان مجاهدین خلق که سازمان دانش آموزی قوی داشتند، مارکسیست ها هم جداگانه فعالیت می کردند، فدائیان برای خود و توده ای ها برای خود فعالیت می کردند. سازمان های منسجمی بودند و یارگیری های قوی می کردند و جای یک سازمان دانش آموزی در حوزه همراه با انقلاب خالی بود. با جمعی همراه شدیم و آنجا را راه انداختیم و خیلی موثر واقع شد. آن زمان آقای شریعتمداری در تبریز بودند؟ خیر. ایشان مرجع در قم بودند. اتفاقاً در 29 بهمن تبریز، صحبت هایی کرد و از اهانتی که به امام شد گریه کرد و حادثه ای که در قم اتفاق افتاده بود. بعدها ایشان زاویه این چنینی پیدا کرد. آن نوار پخش شد و بسیار تاثیر روی حادثه 29 بهمن داشت و بعدها با انقلاب زاویه پیدا کرد و حوادث بعدی پیش آمد. چگونه به سپاه رفتید؟ اوایلی که انقلاب پیروز شد، اولویت کشور امنیت شد. هیچ ساختاری وجود نداشت که شهرها را کنترل کند. سرقت و مسائل دیگر وجود داشت. لذا آن موقع مدتی به بسیج رفتیم و بعد گفتند باید رسماً وارد شوید و ما وارد مجموعه سپاه شدیم  مدتی ماندیم و جنگ شروع شد. بعد هم به ما گفتند اینجا تکلیف است و اینجا لازم است باشید و کارهای مهمی داریم که منظور آمادگی سازی جامعه برای حضور در جبهه بود. من دیدم نمی شود و به زحمت ماموریت 20 روزه از سپاه گرفتم. فکر کنم اگر مانده باشد ماموریت من همان است که به نزدیک 5 سال طول کشید. رفتم و دیگر نیامدم. با آقامهدی باکری قبل از آن آشنا شدید؟ نه با هم آشنا بودیم. ایشان به تبریز می آمد. جلسات با هم بود. پدر من را می شناخت. آنجا رفتیم به ما مسئولیت دادند. خدمت ایشان بودیم. معاون فرهنگی بودید. بله. از آقا مهدی خاطره ای دارید؟ خاطرات زیادی دارم. شخصیت فوق العاده ای بود. هم نظریه پرداز بود و هم طراح بود و هم مدیر بود و هم نظامی بود و هم اخلاقی بود و هر چه شما برای یک مدیر فوق العاده در ذهن داشته باشید ایشان داشت. شهردار ارومیه آقا حمید بودند یا آقا مهدی؟ آقا مهدی بودند. که یک پیرزنی خاطره ای نقل می کند. از این کارها ایشان در لشگر هم زیاد می کرد. خیلی مواقع یکی ایشان را نمی شناخت و بکار می گرفت و او هم کار می کرد. مثلاً زمان داشت و مشکلی نبود کمک می کرد. آن زمان لباس و درجه و اینها نبود و کسی نمی شناخت کمک می خواست مثلاً بار خالی می کرد. با این که فرمانده بودند. بله. اتفاقات اینچنینی زیاد افتاده بود. سه دسته ای که بعد از جنگ توصیف کردند از آقا مهدی باکری بود؟ این از آقا حمید نقل شده است. خیلی هم معلوم نیست ایشان بیان کرده است چون کسی که مشخصاً نقل کند یا دست نوشت های از ایشان باشد نیست. ولکن در روایات کسانی که در این حوزه مطالعه دارند مضمونی می خورد که این حرف امام معصوم باشد، نمی خواهد در حوزه های اخلاقی کنکاش کنید لذا در آنجا سختگیر نیستند در این که سند و مدرک داشته باشند. این هم چون مضمون زیبایی بود، در افکار عمومی مانده که از ایشان نقل شده که عده ای ادامه می دهند و خون دل می خورند و عده ای پشیمان می شوند. بعد از جنگ به دنبال ادامه درس رفتید. بله. من درسم را سر امتحانات وقت هایی که عملیات نبود، با بقیه دانشجویان می خواندم. از دانشجویان همکلاسی را پیدا کرده بودم و مطالب را می فرستادند و ما هم فرصت می کردیم و فراغتی بود، مطالعه می کردم و سر امتحان با بقیه امتحان می دادم. در سال 76 به چه کسی رای دادید؟ من به آقای ناطق رای دادم. برای آقای ناطق هم کار کردید؟ آن زمان خیر، چون سپاه بودم فعال به معنای رسمی نبودم ولی کسی سوالی می کرد نظر خودم را بیان می کردم. از این که آقای خاتمی هم انتخاب شد ناراحت نشدم. تحلیل داشتم و تحلیل من این بود که یک فضای گسیختگی بین نظام و بخش هایی از جامعه ایجاد می شود، احساس کردم آقای خاتمی توانست این خلاء را حل کند و همان بخش های جداشده که از زمان آقای هاشمی بدلیل سیاست های خاصی که داشت این فاصله زیاد می شد، آسیبش را هم آقای ناطق دید، آقای خاتمی آن را پوشش داد. دولت آقای خاتمی هم این ضعف را داشت که ایشان میدان بیخودی به معاندین نظام دادند. در رسانه ها و افرادی که دور ایشان بودند، اظهارنظرهای عجیب و مطالب نادرست عنوان می شد. مرتب به جامعه پمپاژ می کردند. آگاهانه بود یا غیرآگاهانه؟ اینکه عمدی بود یا خیر، مستند به هیچ یک ندارم ولی آن چه اتفاق می افتاد شاهد بودیم و آثار در جامعه داشت. بعد از اینکه آقای احمدی نژاد انتخاب شد باز یک بازسازی دیگری اتفاق افتاد. شما به آقای احمدی نژاد رای دادید؟ بله. به ایشان رأی دادم و حتی در ستاد ایشان در مرحله دوم کمک کردم که مصاف ایشان با آقای هاشمی بود. مرحله اول چطور؟ مرحله اول چون جریان سیاسی که با آن هماهنگ بودیم، به آقای لاریجانی رسیده بود، با ایشان بودیم، ولی با آقای احمدی نژاد هم مخالف نبودم. تعداد زیادی هم شرکت کردند. یکی از دوستان جمله ای بیان می کرد که همه اصولگرایان دست به دست هم دادند تا شکست بخورند و خدا نگذاشت. 6-5 نفر از شخصیت های ارزشی کاندیدا شدند. مجلس هفتم اولین مجلسی بود که دولت وزرا را معرفی کرد و 4 وزیر را انداخت. در آن دوره روی اشخاص حساسیت بود. برخی منتقد برخی از افراد بودند و مخالفت های تندی در آن زمان داشتند. بیشتر جنبه اشخاص را داشت تا کلیت دولت. مجلس هفتم نسبتاً سختگیرانه با اقای احمدی نژاد برخورد می کرد. اینطور می گفتند که دولت چون یکسری از طرفداران دولت هم در مجلس رای آورده بودند، اثر ویژه ای در تعیین رئیس جدید مجلس داشت. همان سختگیری هایی که در دوره هفتم اشاره کردم، طبیعیتاً آقای دکتر احمدی نژاد را نسبت به مدیریت مجلس حساس کرد. برعکس ایجاد شد. در مجلس هشتم و نهم روابط به نحوی شد که به سمت یکشنبه سیاه رفت. نه، روش های این دو متفاوت بود. آقای دکتر لاریجانی وارد تعامل شد و ارتباطاتی برقرار کرد و به نوعی خود را در افکار نمایندگان جدید جا زد. شما مدیریت آقای حداد را بهتر می دانید یا آقای لاریجانی؟ هر یک را باید جداگانه بحث کرد، خیلی قابل مقایسه با هم نیستند. ایشان یکسری نقاط مثبت و منفی داشت و آن یکی هم یکسری نقاط مثبت و منفی داشت. مثل هر کس دیگری باید جداگانه بحث شود. آقای قالیباف چطور حرکت می کنند؟ قطعاً متفاوت از دو نفر دیگر هستند. ایشان به طیف جامعه ارزشی و انقلابی نزدیکتر است، منتهی این که در مجلس چطور فعالیت می کنند قضاوت زود است چون چند ماهی از مجلس گذشته است و ارزیابی من این است که ایشان مجری قوی تری است. معنی این جرف شما این نیست که شاید برای انتخابات 1400 بیایند؟ من نمی دانم و واقعاً خبری ندارم که تصمیم جدی دارد یا خیر. در جایی گفته بودید علی لاریجانی، ریاست مجلس برای ابقای خود تلاش کرد و در نتیجه آن مسائل کلان از اولویت افتاد. اواخر بود. اواخر ایشان خیلی به موضوعات کلیدی نمی پرداخت. حتی یک بار در جلسه ای غیرعلنی 14-13 مورد از محورهای اولویت دار را برای کشور خیلی خوب ارائه کرد و در سطح عالی بود و فردا یکی از نمایندگان تهران با صدای بلند گفت آن حرف های خوب خوب چه شد؟! حالا هر کسی یکسری ویژگی هایی دارد و ایشان هم در طرح مسئله قدرت بالایی دارد. در توجیه مطلب ذهن پویایی دارد اما این که چقدر بتواند آن را به اجرا بگذارد و چقدر مسیر را درست برود، چون هیچ وقت در قالب یک مجری در جایی فعالیت نکرده که راحت با دیگری مقایسه کنم. اینکه می گویند برجام 20 دقیقه ای تصویب شد درست است؟ 20 دقیقه که واقعیت داشت. کمتر و بیشتر را باید چک کنیم ولی همین حدود بود. منتهی در رای نمایندگان همه دادوبیدادها و مصاحبه ها و بحث های بیرون و غیره بین نمایندگان مشخص بود. اگر نمایندگان چنین نظری نداشتند، قاعدتاً رای دو سومی نمی دادند. این که یکباره ای شد درست نیست. این چندین ماه درگیری بود و حدود دو ماه در کمیسیون های مختلف از جمله کمیسیون ویژه، کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی بررسی شد. منتهی در اینجا موضوع تا حدودی روشن بود که طرف مقابل دنبال عمل کردن نیست. نمی گفت خزانه داری آمریکا استثناء شود. آن را که استثناء کرد وضع فعلی ایجاد شد. یعنی کلاً شرایط بررسی برجام در مجلس را در آن زمان منطقی می دانید؟ 20 دقیقه ای تصویب شدن را نه، حتی در کلیات این نظر را ندارم. من احساس کردم آئین نامه درست رعایت نشده چون ما هم بهمراه بقیه سوگند خورده بودیم من گفتم نمی توانم اعلام کنم چون بدلیل این که موضوعاتی رعایت نشد که آقای رئیس خودشان اعلام کرد. این که می گویند یکباره تصویب شد درست نیست. روی این مسئله مخالف هستم چون تلویزیون جلسات را مستقیم پخش می کرد. روز حمله چند نفر داعشی به مجلس حضور داشتید. بله. خدا بسیار رحم کرد. قبل از این که وارد شوند اولین عدد من بودم چون نزدیک به ورودی آنجا بودم. چطور فهمیدید؟ یکی از همکاران از بیرون آمد و گفت داعش وارد شده و داره می زند. ابتدا فکر کردم شوخی می کند و گفت واقعی است. آن لحظه احساس عمومی را بیان می کنم که در قرآن جاهای مختلف است و انزل سکینته … درست است که توپ و تانک نبوده است ولی شمشیر و خون و زخمی بود، یک آرامشی حاکم شد. من آنجا بودم حس مثبتی نسبت به این صحنه داشتم و به رئیس جلسه که آقای پزشکیان بود گفتم ادامه بدهید. جلسه را قطع نکنید. سال 88 هم مجلس بودید و فتنه 88 اتفاق افتاد. پیش بینی آن فتنه را می کردید؟ تحلیلش را می توانم بیان کنم ولی این که دقیقاً می دانستم چه اتفاقاتی می افتد را واقعاً شاید هیچ کسی پیش بینی این وضعیت را نمی کرد. انتخابات برگزار می شود و همانند انتخابات امریکا یک طرف رای آورده و طرف دیگر ادعاهایی دارد ولی کشت و کشتار راه نمی افتد و یا همه جا را بسوزانند و همه را از بین ببرند. ضدانقلابی مثل ما ندارند که پشت چنین اتفاقاتی بیاید. و فضای رسانه ای آنها را باید در نظر گرفت که باید روی این کار شود. این که فضای مجازی آنها دست خودشان است و بر اساس قاعده سریع حتی توئیت های ترامپ را … بسترها را بیان کنم و بعد شما هر جایی را بحث دارید بیان کنید. چرا مردم آمدند؟ اینکه یکی مطلبی عنوان کند و چند تن بیایند خیلی مهم نیست. مردم آمدند. خانه ما در مسیر اجتماعات این افراد بود و می دیدم چقدر جمعیت می رود. چند اتفاق افتاد که این فضا را ایجاد کرد. یکی اینکه چه انتخابات های قبل از آن و چه انتخابات های بعد از آن طوری است که وقتی گرایشی در کشور ایجاد می شود در همه جای کشور نزدیک به هم است. این جا برای اولین و فعلاً تا اینجا آخرین بار، این اتفاق افتاد که منطقه بندی شد، جغرافیایی شد، یعنی جنوب شهری ها به یکی رای دادند و شمال شهری ها به فرد دیگری رای دادند. استان های محروم به یکی رای دادند و مناطق برخوردار به یکی دیگر رای دادند در نتیجه شما خود را جای کسی بگذارید که در صفی هستید که 100 درصد آن به آقای موسوی رای می دهد. همه می بینند یا می پرسند یا می شنوند و هیچ کسی به آقای احمدی نژاد رای نمی دهد. فردای آن روز وقتی می بینند این فرد رای نیاورد یا طرف مقابل که کاندیداست بگوید در برخی از مناطق از من حمایت کردند و تشکر می کنم و در برخی مناطق هم رای ندادند و این توجیه می شد. کاری که 3-2 هفته بعد اتفاق افتاد و مردم متوجه شدند. بستر دوم، شیوه اعلام نتایج از طریق صداوسیما بود. همیشه ابتدا روستا را می شمارند و بعد بخش را جمع می زدند و بعد شهرستان را جمع می زدند و بعد استان می شد و استان را اعلام می کردند. استانی روی سرجمع آرا می آمد و روزانه اعلام می کردند. برای اولین بار ثبت نتایج را آنلاین کردند، یعنی از ساعات اولیه این عددها را تلویزیون اعلام می کردند. این را ستاد انتخابات اعلام می کرد و صداوسیما بدون هماهنگی کاری نمی کرد! بله، من انتقاد به شما نمی کنم. برای اولین بار این روش اتفاق افتاد که اینچنین اعلام شد و از کوچک ترین شعب شمارش شروع شد. از همانجا این فاصله 65-35 و 60-40 شروع شد. کسی که در صف ایستاده و دیده، می گوید ما بودیم و رای دادیم چرا که بستر این بود که همه جای کشور تقریباً شبیه هم است. این بسترها دست به دست هم داد و آن سوءتفاهم ملی ایجاد شد ولی این سوءتفاهم چرا رفع شد؟ برای اینکه بحث هایی که مثال زدم در تلویزیون بیان شد و اعلام شد کدام صندوق ها را می گویید که بازشماری شود. گفتند ما صندوق را نمی گوییم. پس چه بود؟ اینکه می گفتند در صندوق ها کسی دست برده و دخالت کرده، چه چیزی را زیرسوال می برید؟ اینها را مردم به تدریج متوجه شدند که رای مردم بوده است و بعدها از خودشان هم نقل قول هایی از سران خود آنها شد و علنی در تریبون بیان نکردند ولی از منابع موثق شنیدیم که گفتند در انتخابات تقلبی نبود. انتهای پیام/