علت روزه گرفتن در کلام امام صادق علیه السلام و حکم روزه خوردن به صورت عمدی
امام صادق علیه السلام درباره علت روزه گرفتن می‌فرمایند:
«أمّا العِلَّةُ في الصِّيامِ لِيَستَوِيَ بهِ الغَنيُّ و الفَقيرُ؛ و ذلكَ لأنَّ الغَنيَّ لَم يَكُن لِيَجِدَ مَسَّ الجُوعِ، فَيَرحَمَ الفَقيرَ؛ لأنَّ الغَنيَّ كُلَّما أرادَ شَيئا قَدَرَ علَيهِ، فأرادَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ أن يُسَوِّيَ بينَ خَلقِهِ و أن يُذِيقَ الغَنيَّ مَسَّ الجُوعِ و الألَمِ، لِيَرِقَّ على الضَّعيفِ و يَرحَمَ الجائعَ». بحار الأنوار ٩٦/٣٧١/٥٣
«علّت روزه گرفتن آن است كه به سبب آن توانگر و تهيدست برابر شوند؛ زيرا توانگر رنج گرسنگى را احساس نمى‌كند تا به تهيدست رحم كند؛ چرا كه توانگر هرگاه چيزى بخواهد مى‌تواند آن را فراهم آورد. از اين رو خداوند عزّ و جلّ خواست تا ميان آفريدگانش برابرى (همدردى) ايجاد كند و رنج گرسنگى و سختى را به توانگر بچشاند تا بر ناتوان، دل بسوزاند و به گرسنه، رحم كند».
احکام خوردن و آشامیدن در حال روزه از روی عمد:
اگر روزه‌دار عمداً و آگاهانه چیزی بخورد یا بیاشامد روزه‌ی او باطل می‌شود؛ خواه آن چیز از خوراکی‌ها و آشامیدنی‌های معمول باشد و خواه از چیزهای غیرخوراکی مانند کاغذ یا پارچه و امثال آن باشد و خواه زیاد یا کم باشد مانند قطره‌ی بسیار کوچک آب یا خرده‌ی کوچکی از نان.
ثبت دیدگاه