ضربت خوردن امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
در سحرگاه ۱۹ ماه رمضان سال چهلم هجری، دست پلید ابن ملجم مرادی به خون امیرالمؤمنین رنگین شد، زمانی که ایشان در مسجد کوفه در حال نماز نافله صبح بودند.
حضرت رسول اعظم صلی الله علیه و آله در خطبه شعبانیه بعد از اینکه در مورد پاداش عبادت در ماه رمضان صحبت کردند، گریستند. حضرت علی علیه‌السلام از سبب گریه پرسیدند؛ پیامبر صلی‌الله علیه وآله فرمودند:
یا علی بر آنچه بر تو روا داشته می‌شود در این ماه می‌گریم؛ گوئی می‌بینم که وقتی تو در حال نماز برای پروردگارت هستی، شقی‌ترین اولین و آخرین به تبع آن شقی که ناقه صالح را کشت؛ بر فرق سر تو ضربه‌ای وارد می‌کند و آن را به دو نیم می‌کند و محاسنت از خون سرت خضاب می‌گردد.
امیرمؤمنان علیه‌السلام عرض کرد: یا رسول الله آیا در آن زمان، دین من در سلامت است.
رسول‌الله صلی الله علیه و آله فرمودند: آری تو در سلامت دین خواهی بود.
زمانی که ضربه ابن ملجم لعنة الله بر فرق مبارک وارد شد، درهای مسجد به لرزه در آمد و ملائکه در آسمان ضجه زدند و تندباد سخت و سیاهی وزیدن گرفت و جبرئیل علیه‌السلام مابین آسمان و زمین ندا کرد که به خدا قسم ارکان هدایت ویران شد. و ستارگان آسمان تیره شدند و نشانه‌های تقوا گسیخته شد و عروةالوثقی از هم شکافته شد. پسر عم و وصی برگزیده مصطفی کشته شد. علی مرتضی، سید اوصیاء توسط شقی‌ترین فرد به قتل رسید.
📚سیرة الامام علی علیه‌السلام،المرتضی العاملی
ثبت دیدگاه