سنت استدراج
سنت استدراج: «هر چه غیر اوست استدراج توست»
یکی از سنت‌های الهی حاکم بر زیست انسانی، سنت استدراج است. تدبیر و اراده الهی به این صورت است که اگر فرد یا جامعه‌ای به نافرمانی خدا پرداخت و دارایی‌ها و استعدادها و توانایی‌های خود را در راه نافرمانی خدا و ستمگری به بندگان خدا به کار گرفت، اگر بر نافرمانی خود اصرار ورزد و به مسیر اشتباه خود ادامه دهد، آنگاه خداوند بر اساس سنت استدراج، با آن فرد یا جامعه برخورد خواهد کرد. نه تنها او را رها می‌کند، بلکه بر دارایی‌ها و توانایی‌های او می‌افزاید تا با غرق شدن در لذایذ دنیوی و مشغول شدن به آنها به طور کامل از یاد خدا و آخرت غافل شود و در نهایت دچار هلاکت و نابودی گردد:
فَلا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما يُرِیدُ اللهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِها فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ کافِرُون؛ مال‌ها و فرزندانشان تو را به شگفت نیاورد. جز این نیست که خدا مى‌خواهد تا به وسیله آنها، آنان را در زندگى دنیا عذاب کند و در حالى که کافرند جانشان برآید.»
امیرمؤمنان علیه‌السلام:
كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ؛
چه بسيارند كسانى كه به سبب نعمتى كه به آنها داده شده در غفلت فرو مى‌روند و به سبب پرده‌پوشى خدا بر آنها مغرور مى‌گردند و بر اثر تعريف و تمجيد، از آنان فريب مى‌خورند و خداوند، هيچ‌كس را به چيزى مانند مهلت دادن آزمايش نكرده است.»
احمدحسین شریفی
ثبت دیدگاه