سفره پر برکت الهی
▪️یک کتاب را باز می‌کنید می‌بینید این کتابی نیست که آدم آن‌طور که یک روزنامه را می‌خواند، آن را مطالعه کند. این کتاب خلوت و وحدت می‌خواهد. این کتاب کار را بدان‌جا می‌کشاند که تک تک ساعت مزاحمش است. این کتاب یواش یواش او را از اجتماع به کنار می‌کشاند تا می‌رود به جایی که می‌خواهد خودش باشد و خودش. حتی اگر افکار درونی از گوشه و کنار برایش پیش بیاید، آنها را طرد می‌کند تا تجمع حواس پیدا کند؛ و تمام تعلقات را از خود القا می‌کند و اسقاط می‌نماید تا صافی و خالص بشود خودش، و یک توحد روحانی پیدا کند که بتواند آن کتاب را بفهمد و دریابد. چنین کتابی را می‌گوییم کتاب سنگینی است. در فهم آن، استاد و ارشاد و درس و بحث و فکر و تدبر و تأمل لازم است.
▪️خداوند سبحان فرمود: إِنَّا سَنُلْقى عَلَيكَ قَوْلاً ثقيلاً. این قول ثقيل، قرآن عظیم است. این کلام الهی، قول ثقیلی است که لَوْ اَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً . مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللهِ ”
ولكن انسان آن را حمل کرده است.
▪️این قول ثقیل همان مادبة الله است که ما را دعوت بدان فرموده‌اند. این همان سفره پر برکت الهی است که ما را به سوی آن خوانده‌اند. اگر این لیاقت را نداشته بودیم که در کنار این سفره بیاییم و از غذاهای روحانی آن بهره برداریم و نیروی روحی بگیریم و رشد عقلی تحصیل نماییم و استکمال وجودی پیدا کنیم یعنی به اخلاق ملکوتی متخلق شویم و به اوصاف الهی متصف گردیم، ما را بدان دعوت نمی‌فرمودند و این سفره را برای ما مهیا نمی‌کردند. آری، این کتاب برای ما نازل شده است و این سفره، خوراك من و شماست.
تا خیال و فکر خوش بر وی زند
فکر شیرین مرد را فربه کند
جانور فربه شود لیک از علف
آدمی فربه زعزست و شرف
آدمی فربه شود از راه گوش
جانور قربه شود از حلق و نوش
▪️گوش انسان دهان جان اوست، از این دهان می‌توانیم این کتاب را تحصیل کنیم و این قول ثقیل را حمل نماییم و به اسرار آن بـرسیم. به هرجا که رسیده‌اید این کتاب شما را بالا می‌برد. یک آیه برای یک شخص روزنه‌ای است، همان آیه برای شخص دیگر دروازه‌ای است و برای دیگری جهانی و برای دیگری جهان‌هایی، تا بینش و قابلیت و قوه هاضمه کسانی که در کنار این سفره نشسته‌اند چه اندازه باشد.
▪️سفره پهن است و قابلیت و استعداد هم به انسان داده‌اند که اسباب جمع داری و شما را دعوت هم فرموده‌اند و دست رد به سینه کسی نمی‌زنند و کبر و ناز و حاجب و دربان هم در این درگاه نیست؛ بلکه ناز شما را هم می‌کشند و به قول کمال اصفهانی:
بر ضیافت خانه فیض نوالت منع نیست
در گشاده‌ست و صلا در داده خوان انداخته
▪️این ضیافت خانه خدا نوالش همواره وقف عام است خوان انداخته است و صلا هم در داده‌اند چه کسی از روی صدق گفت آمدم و به مقصد نرسید؟
بمجاز این سخن نمی‌گویم
بحقیقت نگفته‌ای الله
◾️انسان و قرآن /صفحه‌ی ۱۲۲
استاد علامه حسن زاده‌ی آملی◾️
ثبت دیدگاه