سرچشمه مشکلات و نتیجه آن
سرزنش گرفتاران چرا؟
امام(عليه‌السلام) در اين کلام نورانى‌اش مى‌فرمايد: «هر شخص گرفتارى را نمى‌توان سرزنش کرد (چه بسا بى‌تقصير باشد)»
*سرچشمه گرفتارى‌ها و مشکلات و مصائبى که دامن‌گير انسان مى‌شود، کاملاً مختلف است؛
✅گاه نتيجه مستقيم اعمال انسان است که بر اثر ندانم‌کارى‌ها، سستى‌ها، تنبلى‌ها و استفاده نکردن به موقع از فرصت‌ها، دامان او را گرفته است. به يقين چنين شخصى درخور سرزنش است؛
✅ ولى گاه مى‌شود که اين مشکلات، کفاره گناهان انسان است و خداوند مى‌خواهد او را به اين وسيله در دنيا پاک کند. چنين کسى گرچه به سبب گناهش درخور سرزنش است ولى چون مشمول لطف الهى شده سزاوار ملامت نيست.
✅ و گاه سرچشمه آن، آزمايش‌هاى الهى است که خدا مى‌خواهد با آن، مشکل و گرفتارى بنده خود را پرورش دهد که همچون فولاد آب‌ديده در کوره حوادث مقاوم سازد و يا همچون طلاى ناخالصى را که به کوره مى‌برند تا خالص گردد، او را خالص سازد. در اينجا نيز جاى سرزنش نيست بنابراين همه گرفتاران و بلاديدگان را نمى‌توان سرزنش کرد و حتى در آنجايى که انسان، خود سرچشمه آن گرفتارى باشد، باز گاهى جاهل قاصر است و گاه مقصر؛ تنها اگر مقصر باشد درخور سرزنش است.
ثبت دیدگاه