رمز و رازهای جاودانگی کربلا
نکات و توصیه‌های امام رضا علیه‌السلام به ریان بن شبیب و رمز و رازهای جاودانگی کربلا
🔸 هنالِكَ دَعا زَكَرِيّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ.
🔹 در آنجا بود که زکریا، (با مشاهده آن همه شایستگی در مریم،) پروردگار خویش را خواند و عرض کرد: «خداوندا! از طرف خود، فرزند پاکیزه‌ای (نیز) به من عطا فرما، که تو دعا را می‌شنوی!»
⬅️ سوره آل‌عمران، آیه ۳۸
———–
🔸 امیرالمومنین امام علی (علیه‌السلام) فرمودند:
« أعلَمُ النّاسِ بِاللّه ِأكثَرُهُم لَهُ مَسألَةً »
🔹 داناترين مردم به خدا، پرخواهش‌ترين آنها از اوست.
———–
🔸 حضرت امام زين‌العابدين (عليه‌السلام) فرمودند:
« المؤمنُ مِن دُعائهِ على ثلاثٍ: إمّا أن يُدَّخَرَ لَهُ، و إمّا أن يُعَجَّلَ لَهُ، و إمّا أن يُدْفَعَ عَنهُ بَلاءٌ يُريدُ أن يُصِيبَهُ »
🔹 دعاى مؤمن از سه حال خارج نيست: يا برايش ذخيره مى‌گردد، يا در دنيا برآورده مى‌شود، يا بلايى را كه مى‌خواهد به او برسد، دفع مى‌شود.
———–
🔸 پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
« مَنْ رَأى سُلْطاناً جائِراً مُسْتَحِلاًّ لِحُرُمِ اللهِ، ناکِثاً لِعَهْدِ اللهِ، مُخالِفاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللهِ، یَعْمَلُ فِی عِبادِاللهِ بِالاِثْمِ وَ الْعُدْوانِ فَلَمْ یُغَیِّرْ عَلَیْهِ بِفِعْل، وَ لاَ قَوْل، کانَ حَقّاً عَلَى اللهِ أَنْ یُدْخِلَهُ مَدْخَلَهُ »
🔹 هرکس سلطان ستمگرى را ببیند که حرام خدا را حلال شمرده، پیمان الهى را شکسته و با سنّت رسول خدا مخالفت ورزیده، در میان بندگان خدا به ستم رفتار مى‌کند؛ و او با زبان و کردارش با وى به مخالفت بر نخیزد، سزاوار است خداوند او را در جایگاه آن سلطان ستمگر (دوزخ) بیاندازد.
———–
🔹 ریان بن شَبیب:
▪️ در روز اوّل محرّم، بر امام رضا(ع) وارد شدم. فرمود: «اى پسر شَبیب! آیا روزه‌اى؟». گفتم: نه. فرمود: «این، همان روزى است كه در آن، زكریا(ع)، پروردگارش را خواند و گفت: «پروردگارا! از جانب خود، نسلى پاك به من عطا كن، كه تو همانا شنواى دعایى». خداوند، دعایش را به اجابت رسانْد و به فرشتگان، دستور داد كه به زكریا(ع) ندا در دهند، «در حالى كه در محراب به نماز ایستاده بود: خداوند، تو را به یحیى مژده مى‌دهد!». پس هركس امروز را روزه بگیرد و آن‌گاه، خداوندت را بخواند، خدا، دعاى او را اجابت مى‌كند، همان‌گونه كه براى زكریا(ع) اجابت كرد».
▪️ آن‌گاه فرمود: «اى پسر شَبیب! محرّم، ماهى است كه مردم دوران جاهلى، ستم و جنگ را در آن تحریم مى‌كردند؛ امّا این امّت، حرمت آن را نشناختند و حرمت پیامبرش را نگه نداشتند. در این ماه، فرزندان او را كشتند و زنانش را به اسارت گرفتند و بار و بنه‌اش را غارت كردند. خداوند، هرگز آنان را نیامرزد! اى پسر شَبیب! اگر براى چیزى گریه مى‌كنى، براى حسین بن على بن ابى طالب(ع) گریه كن. او، همانند قوچ، سر بُریده شد و هجده مرد از خانواده‌اش همراه او كشته شدند و همانندى در زمین نداشتند. آسمان‌هاى هفتگانه و زمین‌ها، براى كشته شدنش گریستند و چهار هزار فرشته براى یارى‌اش به زمین فرود آمدند؛ امّا به آنان اجازه داده نشد. آنان در كنار قبر حسین(ع)، آشفته و پریشان‌حال، به سر مى‌بَرند تا قائم(ع) برخیزد. آنان از یاران او خواهند بود و شعارشان این است: «یا لثارات‌الحسین؛ اى خونخواهان حسین!».
▪️ اى پسر شَبیب! پدرم، از پدرش، از جدّش [امام باقر(ع)] برایم نقل كرد كه وقتى جدّم حسین كه درودهاى خدا بر او باد كشته شد، آسمان، خون گریست و خاك، سرخ شد. اى پسر شَبیب! اگر براى حسین(ع)، چنان گریه كنى كه اشك‌هایت بر گونه‌ات جارى شوند، خداوند، همه گناهانت را از كوچك و بزرگ، و كم و زیاد، مى‌آمرزد».
اى پسر شَبیب! اگر خوشحال مى‌شوى كه خداى عزوجل را ملاقات كنى و گناهى نداشته باشى، حسین(ع) را زیارت كن.
اى پسر شَبیب! اگر خوشحال مى‌شوى كه در غرفه‌هاى ساخته شده در بهشت، با پیامبر(ص) ساكن باشى، قاتلان حسین(ع) را لعن كن.
اى پسر شَبیب! اگر خوشحال مى‌شوى كه ثوابى همانند شهیدشدگان با حسین بن على(ع) داشته باشى، هر وقت یاد حسین(ع) افتادى، بگو:” اى كاش با آنها مى‌بودم و به رستگارى بزرگى، نایل مى‌شدم!”.
اى پسر شَبیب! اگر خوشحال مى‌شوى كه با ما در درجه‌هاى عالى بهشت باشى، براى اندوه ما، اندوهگین باش و براى خوش حالى ما، خوشحال باش و همواره، ولایت ما را داشته باش. پس اگر مردى سنگى را [هم] دوست داشته باشد، خداى عزوجل او را در قیامت، با آن، محشور مى‌كند.
———–
🔸 حضرت امام رضا (عليه‌السلام) فرمودند:
« . . . كانَ أَبى صَلَواتُ اللّه ُ عَلَيْهِ إِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا يُرى ضاحِكا، وَ كانَتْ كَأبَتُهُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتّى يَمْضِىَ مِنْهُ عَشْرَةُ أَيّامٍ فَإِذا كانَ يَوْمُ الْعاشِرِ كانَ ذلِكَ الْيَوْمُ، يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَحُزْنِهِ وَ بُكائِهِ وَ يَقُولُ: هذَا الْيَوْمُ الَّذى قُتِلَ فيهِ الْحُسَيْنُ صَلّى اللّه ُ عَلَيْهِ. »
🔹 پدرم درود خدا بر او باد، وقتى كه ماه محرّم مى‌رسيد، ديگر خندان ديده نمى‌شد، بلكه تا روز دهم همواره اندوهگين و غمناك بود، و چون روز دهم فرا مى‌رسيد آن روز، روز عزا و غم و اندوه و گريه او مى‌شد و مى‌فرمود: اين همان روزى است كه امام حسين عليه‌السلام در آن به شهادت رسيد.
———–
🔸 حضرت امام رضا (عليه‌السلام) فرمودند:
« مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِی عَبْدِاللَّهِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ »
🔹 هرکس اباعبدلله علیه‌السلام را کنار شط فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است.
———–
🔸 الإمامُ الحسينُ عليه‌السلام: دَخَلتُ على رسول اللّه ِصلى الله عليه و آله و عِندَهُ اُبَيُّ بنُ كَعبٍ، فقالَ رسولُ اللّه ِصلى الله عليه و آله: مَرحَبا بكَ يا أبا عبدِ اللّه ِيا زَينَ السَّماواتِ و الأرضِ، فقالَ لَهُ اُبَيٌّ: و كيفَ يكونُ يا رسولَ اللّه ِزَينَ السّماواتِ و الأرضِ أحَدٌ غَيرُكَ؟! فقالَ لَهُ: يا اُبيُّ، و الّذي بَعَثَني بالحَقِّ نَبيّا إنّ الحُسينَ بنَ عليٍّ في السَّماءِ أكبَرُ مِنهُ في الأرضِ؛ فإنَّهُ مَكتوبٌ عَن يَمينِ العَرشِ: مِصباح هادٍ و سَفينَةُ نَجاةٍ.
🔹 امام حسين عليه‌السلام: بر رسول خدا صلى الله عليه و آله وارد شدم اُبىّ بن كعب هم آنجا بود. رسول خدا صلى‌الله عليه و آله فرمود: خوش آمدى اى ابا عبداللّه! اى زيور آسمان‌ها و زمين. اُبىّ به ايشان عرض كرد: اى رسول خدا! چگونه ممكن است كسى جز شما زيور آسمان‌ها و زمين باشد؟ پيامبر به او فرمود: سوگند به آنكه مرا به حق به پيامبرى برانگيخت، حسين بن على در آسمان بزرگتر و با عظمت‌تر از زمين است؛ زيرا در سمت راست عرش نوشته شده است: او چراغ هدايت و كشتى نجات است.
ثبت دیدگاه