راز خستگی‌ها
آیت‌الله مصباح یزدی (ره)
حدیث: [عن النبی صلی الله علیه وآله:] «اَلإحْسانُ اَنْ تَعْبُدَ اللّهَ كَاَنَّكَ تَراهُ…»
(بحارالانوار، ج ۶۵، ب۱، صفحه۱۱۶)
ترجمه:
نیکى به آن است که چنان خدا را عبادت کنى که گویا او را مى‌بینى.
نکته:
🔸️شاید برای ابوذر که سالیان درازی در طریق بندگی خدا گام برداشته است و می‌خواهد در دستیابی به سعادت از دستورالعمل‌های پیامبر بهره گیرد، بهترین نصیحت این باشد که شیوه بهره‌گیری از عبادت را به او بیاموزند و راهی را فراسوی او نهند که بتواند از عبادت خویش بهترین استفاده را ببرد و آن داشتن حضور قلب به هنگام عبادت است. آنچه موجب ارتباط حقیقی و واقعی با خدا می‌گردد حضور قلب به هنگام عبادت است.
🔸️راه کسب حضور قلب، تمرین و ممارست و درک حضور خداست: اینکه انسان پیوسته خود را در محضر خدا و مأنوس با او بیابد، چرا که اگر کسى با خدا انس گرفت، هرگز از سخن گفتن با او و شنیدن کلام او خسته نمى‌شود؛ چون عاشق هر چه بیشتر با معشوق خود باشد و با او سخن گوید تشنه‌تر مى‌گردد.
🔸️اینکه ما در انجام عبادت‌ها، زود خسته مى‌شویم و با عجله نمازمان را مى‌خوانیم و به دنبال کارمان مى‌رویم و اگر نماز به درازا انجامید، نه تنها لذتى احساس نمى‌کنیم، بلکه احساس مى‌کنیم در قفس گرفتار شده‌ایم؛ به این دلیل است که درک نمى‌کنیم در برابر چه کسى قرار گرفته‌ایم و با چه کسى حرف مى‌زنیم!
🔸️ممکن است با علم حصولى، مقام بندگى و جایگاه والاى خداوند را بشناسیم و پى به عظمت او ببریم؛ ولى این مفاهیم ذهنى در دل ما اثر نکرده است و باعث ارتباط حقیقى با خدا نمى‌گردد. آنچه موجب ارتباط حقیقى و واقعى با خدا مى‌گردد، حضور قلب به هنگام عبادت است.
🔸️عبادت‌هایى که ما موفق به انجام آن مى‌شویم، تنها موجب اسقاط تکلیف مى‌گردد و آن بهره‌اى که باید ببریم، نمى‌بریم؛ چون عبادت‌هایمان روح ندارد و بدون حضور قلب انجام مى‌گیرد. اشتغال به امور دنیوى مانع از انس دل با خدا و حضور قلب مى‌شود و این مشکلى است که ما با آن مواجه‌ایم.
📚ره توشه، ج۱، ص ۲۲و۲۳
ثبت دیدگاه