میلاد امام جعفرصادق علیه‌السلام
در مسجدالنبی چه مؤدب نشسته‌اند
از خلسۀ صبوح، لبالب نشسته‌اند
قوم قلم به دست که در پیش منبرند
محو نگاه شارح مذهب نشسته‌اند
با ورد صبحگاه امام‌اند هم‌نفس
گاهی شهید جذبۀ یا رب نشسته‌اند
مثل ابوبصیر فراوان که در سکوت
با درس صبح آمده تا شب نشسته‌اند
با دفتر و دوات، شیوخ مذاهب‌اند
خود معترف به جهل مرکب نشسته‌اند
پیران فقه و فلسفه احساس می‌کنند
ابجد نخوانده باز به مکتب نشسته‌اند
آن قوم بی‌ستاره در آن سو منجم‌اند
بی‌اعتنا به اختر و کوکب نشسته‌اند
سرگشتگان جبری و دهری به اختیار
مسحور بحث و وسعت مشرب نشسته‌اند
پهناور است گسترۀ خطبه‌های او
آنجا چه بی‌شمار مخاطب نشسته‌اند..
بر منبر است او که شکوهش زبانزد است
شمس‌الضحی‌ست صادق آل‌محمد است
✏️محمدحسین انصاری‌نژاد
ا.یوسفی
ثبت دیدگاه