دل‌نوشته | زینب چنین به سینه و بر سر مزن

زینب چنین به سینه و بر سر مزن

ای کوه درد، این دم آخر سخن بگو

امشب به جای چاه، غمت را به من بگو

گر فکر می‌کنی که تحمل نمی‌کنم

من می‌روم ز حجره برون، با حسن بگو

با آنکه فکر بی‌تو شدن قاتل من است

حتی شده دوباره ز بی‌تو شدن، بگو

بنگر رسانده‌ای به کجا کار دل، که من

گویم به التماس، ز غسل و کفن بگو

گر چه سخن ز پر زدنت می‌کشد مرا

راضی به هر چه گویی‌ام، از پر زدن بگو

لب باز کن دوباره تو و باز هم به من

“زینب چنین به سینه و بر سر مزن” بگو

آن را که گفتی از من و عباس تا شنید-

-رنگش پرید و لرزه فتادش به تن بگو

گفتی تو از حسین و اباالفضل زد به سر

گر می‌شود بریده سرش از بدن، بگو

شاعر: حیدر توکل