روح بلند عباس
واژه ” عباس ” دارای پیام‌های مختلفی می‌باشد؛ وقتی این نام را با گوش‌هایت می‌شنوی و یا با چشمانت می‌بینی؛ جهان دیگری به رویت گشوده می‌شود.
دستانت را می‌گیرد و به بلندای تاریخ می‌برد. به یاد می‌آوری که انسان‌ها می‌توانند با کارهایشان ماندگار شوند؛ کارهای مثبت و کارهای منفی؛ اما این کجا و آن کجا؟!
روح عباس چگونه روحی بود و این روح در چه بستری تربیت شده بود که به گستره‌ی عالم وسعت یافت؟
این روح بلند در بزنگاه‌های تاریخ، چه کارهایی که نکرده است!
عباس، یادآور پایمردی بر ایمان و اعتقاد صحیح، وفا و برادری، انسانیت، مردانگی و شجاعت، تبعیت محض از مولا و امام خویش، مثل اعلای کف نفس (خویشتن بانی) در گاه تلاقی آب و عطش؛ یادآور دلسوزی و مهربانی به حال کودکان تشنه است.
عباس برادر زینب؛ فرزند رشید علی علیه‌السلام و بالاخره فرزند مادری شیر زن است که در اوج معرفت و بصیرت، به همسرش می‌گوید نامش را نزد فرزندان فاطمه سلام الله علیه بر زبان جاری نسازد.
عباس همان جان حسین علیه‌السلام و راه ورود به ساحت امام حسین علیه‌السلام است و این عباس چرا باب‌الحوائج شد؟ این عباس چرا قوت قلب امامش بود؟
عباس چگونه برادری است که شهادتش امام را منقلب می‌کند ” الان انکسر ظهری و …. ” و حال آنکه امام علیه‌السلام، قطب عالم امکان است.
او چگونه انسانیست که در هنگام افتادن از اسب، در آغوش بهترین مادر فرود می‌آید.
او چه کرده است که اینچنین دل‌ها را مجذوب می‌کند؟
روح بلند عباس است که در حمایت از امام زمانش؛ برادران را به قربانگاه می‌فرستد.
او از پستان کدام زن شیرخورده و در دامان کدام مادر اینچنین تربیت شده است؟
عباس انعکاس آب، دریا، آسمان و همه فضلیت‌هاست و آنچنان وسعتی دارد که هرچه درباره‌اش بیاندیشی، افق‌های جدیدتری به رویت بازمی‌شود.
گاهی با خود می‌گوییم اگر این خوبان عالم نبودند و این روح‌های بزرگ را بشر به الگو نداشت؛ چگونه می‌توانست در برابر زیبایی‌های فریبنده دنیا، راه درست را از نادرست تشخیص دهد؟
اگر امام حسین، عاشورا، کربلا، عباس و زینب نبودند، فرزندان ایران، شهیدان سرافراز و رزمندگان وطن، چگونه تاب ایستادگی در برابر این همه سختی را داشتند؟
و حال این سوال پیش مي‌آيد که ما در مدارس چگونه می‌توانیم فضلیت‌ها را به فرزندان این مرز و بوم آموزش دهیم تا هدفمند زندگی کنند و در مسیر ساختن خود و جامعه هرگز خسته نشوند و راه صحیح زندگی را نشانشان دهیم؟
یقینا این کار از عهده معلمان و مدیران دلسوز و آگاه مدارس برمی‌آید.
مدرسه می‌تواند عشق به زیبا زیستن را در جان و روح دانش‌آموزان نهادینه سازد.
ثبت دیدگاه