بهار قرآن آمده‌ای بهار من شما نمی‌آیی؟
چه خوش است صوت قرآن ز تو دلربا شنیدن
به رخت نظاره کردن سخن خدا شنیدن
در امواج پر تب و تاب خیالم که آرام قدم می‌گذاری و دلم را به ارکان عرش متصل می‌کنی و من در دریای تصورت بی‌مهابا غرق تو می‌شوم…
با خود فکر می‌کنم که چه قدر شیرین است لمس لحظه‌ای که شما باشی و من در مقابلتان و عطر سجاده پر راز و نیاز
و چه قدر روح‌نواز است هوای بندگی در کنار آقایی چون شما که در این رسم، مهربان رهبرید برای گمشدگان
چه قدر دل‌انگیز است گلبرگ تسبیح تب‌دار کنار سجاده‌تان و مهر خیس و سرمست از حس حضورتان و تمنای رحل قرآن برای شنیدن نجوایتان و صفوف ملائکه بی‌قرار جاری شدن نور از زبانتان و قلب گلگون ما تشنه‌ی نیم نگاهتان
مولا جان!
ما را بخوان به آن دمی که در محضرت صوت قرآن تجلی‌بخش روح آدمی است
بهار قرآن آمده‌ای بهار من شما نمی‌آیی؟….
فاطمه پاکدامن
اللهم عجل لولیک الفرج
ا.یوسفی
ثبت دیدگاه